Από τον καπιταλισμό…στον κορπορατισμό

10:55 3/2/2012 - Πηγή: Antinews

Το μέλλον του καπιταλισμού τίθεται για μια ακόμη φορά υπό αμφισβήτηση.

Θα επιζήσει άραγε και από τη σημερινή κρίση με την μορφή που έχει;

Ή θα μεταλλαγεί, με τις κυβερνήσεις να παίρνουν τα ηνία;

Ο όρος καπιταλισμός σήμαινε κάποτε ένα οικονομικό σύστημα, στο οποίο το κεφάλαιο ήταν ιδιωτικό. Οι ιδιοκτήτες του αποφάσιζαν πως θα το εκμεταλλευτούν, και χρησιμοποιούσαν για τον σκοπό αυτό τις προβλέψεις, τις ιδέες, και την δημιουργικότητα επιχειρηματιών και καινοτόμων ανθρώπων.

Μέσα από αυτό το σύστημα, ατομικής ελευθερίας και ατομικής ευθύνης, δεν υπήρχε καθόλου χώρος για τις

κυβερνήσεις να επηρεάσουν την λήψη των οικονομικών αποφάσεων.

Η επιτυχία σήμαινε κέρδη, και η αποτυχία χασούρα.

Οι επιχειρήσεις επιβίωναν μόνο εφόσον κάποιοι ελεύθεροι πολίτες αποφάσιζαν με την θέλησή τους να αγοράσουν τα προϊόντα τους. Αν όχι, τότε σύντομα πτώχευαν.

Ο καπιταλισμός έγινε κυρίαρχος στον 19ο αιώνα, όταν δημιούργησε  συνθήκες εγγενών του καινοτομιών. Οι κοινωνίες που τον υιοθέτησαν, απέκτησαν μια άνευ προηγουμένου ευημερία, απόλαυσαν εργασιακή απασχόληση, απέκτησαν παραγωγικότητα και οικονομική ανάπτυξη, και αποτέλεσαν ένα θαύμα που έβαλε τέρμα στην πατροπαράδοτη γενικευμένη  φτώχεια.

Σήμερα όμως το καπιταλιστικό σύστημα έχει διαφθαρεί. Το πανταχού παρόν κράτος έχει αναλάβει την ευθύνη για τα πάντα, από το εισόδημα της μεσαίας τάξης, έως την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, και την βιομηχανική ανάπτυξη.

Αυτό όμως το σύστημα δεν είναι καπιταλισμός. Είναι ένα σύστημα οικονομικής τάξης που θυμίζει Bismarck και Mussolini. Είναι δηλαδή κορπορατισμός.

Ο κορπορατισμός πνίγει την δυναμική που παράγει δημιουργική εργασία, ταχεία ανάπτυξη, και που δημιουργεί ευκαιρίες.

Συντηρεί κάποιες θνησιγενείς, ληθαργικές, σπάταλες, αντιπαραγωγικές, αλλά δικτυωμένες επιχειρήσεις, εις βάρος κάποιων άλλων δυναμικών νιόφερτων, που όμως δεν έχουν διασυνδέσεις.

Προωθεί την βιομηχανοποίηση, την οικονομική εξέλιξη, και το εθνικό μεγαλείο, εις βάρος της ατομικής οικονομικής ελευθερίας, και ευθύνης.

Στη σημερινή εποχή, οι αεροπορικές εταιρίες, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, οι αγροτικές επιχειρήσεις, τα ΜΜΕ, οι επενδυτικές τράπεζες, τα hedge funds, και πολλοί άλλοι τομείς, θεωρούνται από κάποιο σημείο και μετά ως πάρα πολύ σημαντικοί, που δεν μπορούν να αντέξουν από μόνοι τους στην ελεύθερη αγορά, οπότε και χρειάζονται χείρα βοήθειας από το κράτος, εν ονόματι του δημοσίου συμφέροντος.

Παντού γύρω μας βλέπουμε το κόστος του κορπορατισμού: Δυσλειτουργικές επιχειρήσεις που επιβιώνουν, παρά την ανικανότητά τους να προσφέρουν στους πελάτες τους, αρτηριοσκληρωτικές οικονομίες με μηδενική ανάπτυξη, ανύπαρκτες ευκαιρίες για νέους ανθρώπους, χρεοκοπημένα κράτη, και μια αυξανόμενη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια κάποιων οι οποίοι είναι διαπλεκόμενοι, και διατηρούν στενούς δεσμούς με αυτούς που έχουν εξουσία.

Αυτή η μεταφορά της ισχύος από τους κεφαλαιοκράτες και καινοτόμους, στους κρατικούς αξιωματούχους, αποτελεί την α