της Σίλικον Βάλεϊ

09:40 28/2/2014 - Πηγή: Antinews

Οι βαρόνοι της υψηλής τεχνολογίας θέλουν να θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ διαφορετικά πλάσματα από τους βαρόνους της Wall Stree. Δημιουργούν ωραίες συσκευές που μας επιτρέπουν να κρατάμε τον κόσμο στις τσέπες μας. Φορούν φούτερ και όχι κοστούμια. Και οφείλουν την επιτυχία τους μάλλον στην ιδιοφυΐα τους και όχι στις κοινωνικές διασυνδέσεις - είναι «οι τρελοί, οι απροσάρμοστοι, οι επαναστάτες, οι ταραξίες, αυτοί που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά» κατά την περίφημη διατύπωση του Στιβ Τζομπς.

Αλλά για πολλούς ανθρώπους στο Σαν Φρανσίσκο δεν υπάρχει καμία διάκριση. Επί μήνες, διαδηλωτές μπλοκάρουν τους στόλους των ιδιωτικών λεωφορείων που η Google και άλλοι γίγαντες της τεχνολογίας χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν τους υπαλλήλους τους από και προς τη Silicon Valley. Είναι ιδιαίτερα εξοργισμένοι επειδή τα λεωφορεία δεν πληρώνουν σχεδόν τίποτα για να χρησιμοποιούν τις δημόσιες στάσεις, μπλοκάροντας συχνά τα αστικά λεωφορεία. Οι διαδηλωτές είναι επίσης θυμωμένοι επειδή η εισροή κάποιων καλοπληρωμένων κομπιουτεράδων έχει ωθήσει στα ύψη τις τιμές των ακινήτων και των ενοικίων.

Αυτή η δυσαρέσκεια μετέτρεψε μια πρόσφατη τελετή απονομής βραβείων -τα Crunchies, που χρηματοδοτεί μια ιστοσελίδα που ονομάζεται TechCrunch- σε ένα φεστιβάλ αντι- τεχνολογίας. Έξω, οι διαδηλωτές έκαναν τη δική τους τελετή- παρωδία, την Crappies, απονέμοντας μια χρυσή βούρτσα τουαλέτας για «τον φορολογικό φυγά της χρονιάς» στο αφεντικό του Twitter, Ντικ Κοστόλο (μια αναφορά σε μία νόμιμη αλλά αμφιλεγόμενη φοροαπαλλαγή που πήρε από το Δημαρχείο). Στο εσωτερικό, ο John Oliver, ο κωμικός-οικοδεσπότης των επίσημων βραβείων, έκανε το δικό του σχόλιο για τους δισεκατομμυριούχους: «Έχετε ήδη σχεδόν όλα τα χρήματα του κόσμου», είπε. «Γιατί θα πρέπει να πάρετε και βραβεία;» Πρότεινε επίσης, η επόμενη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε , μετά τον «Λύκο της Wall Street», θα πρέπει να γυριστεί στη Δυτική Ακτή με «όλα τα λεφτά, όλη τη χλιδή και περίπου 10% από το σεξ».

Τον περασμένο μήνα, ο Τομ Πέρκινς, επιχειρηματίας της Silicon Valley, συνέκρινε τους επικριτές της ελίτ της τεχνολογίας με τους ναζί στρατιώτες τη Νύχτα των Κρυστάλλων. Παρόλα αυτά, μεγάλο μέρος της κριτικής είναι ανοησία. Το Σαν Φρανσίσκο έχει πλεόνασμα από επαγγελματίες διαδηλωτές - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να ζουν σε ένα από τα πιο επιθυμητά μέρη του κόσμου, ακόμη και αν δεν έχουν δεκάρα. Τα πολυ- δυσφημισμένα ιδιωτικά λεωφορεία που παρέχουν στους εργαζόμενους γλιτώνουν ενέργεια και χρόνο και είναι μια πολύ αποδοτική εναλλακτική λύση στα αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης. Οι πολυ-κατακριτέοι μισθοί υπάρχουν και σε χαμηλότερα αμειβόμενους κλάδους. Στην εποχή του πυρετού του χρυσού, ο Levi Strauss έκανε μια περιουσία φτιάχνοντας τζιν για τους «forty-niners». Οι αντίστοιχοι σύγχρονοι αναμφίβολα θα κάνουν την τύχη που παρέχοντας στους κομπιουτεράδες βιολογικά τρόφιμα, υβριδικά παντελόνια και, αν αποδώσει καμία χρηματοδότηση από το Kickstarter, φουτεράκια που θα αντέχουν μια δεκαετία.

Οι Τιτάνες της τεχνολογίας έχουν επίσης υπομείνει αρνητικές αντιδράσεις και στο παρελθόν: κάποτε διέσυραν τον Μπιλ Γκέιτς ως έναν σύγχρονο αρχιληστή, προτού μεταμορφωθεί στον μεγαλύτερο φιλάνθρωπο του κόσμου. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκτός Σαν Φρανσίσκο εξακολουθούν να βλέπουν τις εταιρείες τεχνολογίας του με θαυμασμό και όχι με αποστροφή. Αλλά θα ήταν λάθος να αγνοήσουμε τις αντιδράσεις. Καθοδηγούνται από δύο εξελίξεις που θα αναμορφώσουν τελικά τις συμπεριφορές σε όλο τον κόσμο.

Η πρώτη είναι το τέλος της τεχνο- εξαίρεσης. Η ελίτ της Silicon Valley τιμούσε πάντα τις ρίζες της στην αντι-κουλτούρα - στον κόσμο των Homebrew ComputerClubs, των ουτοπικών κυβερνο-γκουρού και των χάκερς ενάντια στο κατεστημένο. Αλλά είχε επίσης και μία συμβατική πλευρά: η Hewlett - Packard μπορεί να ξεκίνησε σε ένα γκαράζ, αλλά σύντομα έγινε ένα εταιρικό μεγαθήριο. Οι σχέσεις της των επιχειρήσεων τεχνολογίας με το στρατιωτικό κατεστημένο τονίστηκαν όταν ο Dave Packard έγινε υφυπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση Νίξον. Οι σημερινές διαδηλώσεις συμβολίζουν την αυξανόμενη αναγνώριση ότι η τεχνολογία είναι μια βιομηχανία όπως όλες οι άλλες: συνήθως την διαχειρίζονται δύσκαμπτοι τύποι, που δεν βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά κατά την έκφραση του Στιβ Τζομπς, και με γνώμονα την ανάγκη να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Η Σέριλ Σάντμπεργκ, γενική διευθύντρια του Facebook, έχει γίνει δισεκατομμυριούχος αν και δεν ίδρυσε την εταιρεία. Η επιτυχία της Apple έχει δημιουργήσει τεράστιο αριθμό θέσεων εργασίας στην κατασκευή, σχεδόν όλες σε φθηνότερα μέρη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μερικές από τις πιο άγριες επικρίσεις του κλάδου της τεχνολογίας είναι εμπνευσμένες από την αντίθεση ανάμεσα στην αυτο-εικόνα της ως καταφύγιο των κουκουλοφόρων διαφωνούντων και την πραγματικότητα του αδίστακτου καπιταλισμού. Η Valleywag, μια ιστοσελίδα, σατιρίζει την αγάπη τους για επιδεικτικά εκκεντρικούς εταιρικούς τίτλους: η AOL έχει έναν ψηφιακό προφήτη, η Tumblr έχει έναν ευαγγελιστή μόδας και η LinkedIn έναν εσωτερικό χάκερ. Εκθέτει επίσης τον εθισμό της κοιλάδας στην πολιτικώς ορθή κατανάλωση και τον συμβατικό καπιταλισμό. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα της Tesla ξεκινούν από 62.000 δολάρια. Τα Google Glass επιτρέπουν σε όσους τα φορούν να ψάχνουν στο διαδίκτυο ενώ περπατούν. Το TaskRabbit, μια ιστοσελίδα, αφήνει κομπιουτεράδες να αναθέτουν τις οικιακές εργασίες στον μειοδότη.

Η δεύτερη εξέλιξη είναι ο θρίαμβος της αξιοκρατίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η τεχνολογία είναι εντελώς αξιοκρατική: οι γυναίκες και οι μη - ασιατικές μειονότητες σαφώς υποεκπροσωπούνται . Αλλά η λογική της είναι, ωστόσο, αξιοκρατική: δεν μπορεί κάποιος να προγραμματίσει έναν υπολογιστή ή να αναπτύξει μια εφαρμογή χωρίς υψηλό IQ και εξειδικευμένη εκπαίδευση. Έτσι, η βιομηχανία τεχνολογίας αυξάνει τη σχέση μεταξύ IQ, εκπαίδευσης και ανταμοιβής: νέοι, ιδιοφυΐες της τεχνολογίας κερδίζουν πολλά περισσότερα από τους εργαζόμενους των υπηρεσιών που απαντούν στις διαφημίσεις τους στο TaskRabbit.

Επιτυχία και μετά απόσχιση

Ο Ρόμπερτ Ράιχ, υπουργός εργασίας του Μπιλ Κλίντον και τώρα ακαδημαϊκός στο Berkeley, κάποτε κατήγγειλε την «απόσχιση των επιτυχημένων», καθώς η πλούσια ελίτ μεταφέρθηκε στα «περιφραγμένα» προάστια. Αλλά οι σημερινοί πηγμένοι στο χρήμα, νέοι προγραμματιστές θέλουν να απολαύσουν τα προνόμια της ζωής στην πόλη. Έτσι αγοράζουν και καταλαμβάνουν ολόκληρες αστικές περιοχές: φεύγουν σε κοινή θέα. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί εντάσεις, καθώς οι εργαζόμενοι σε υπηρεσίες βλέπουν έναν παράλληλο κόσμο που κατασκευάστηκε μπροστά στα μάτια τους. Το Σαν Φρανσίσκο έχει μια ιστορία προβλεπόμενων πολιτιστικών σεισμών, από τους χίπις της δεκαετίας του 1960 ως τους «πράσινους» της δεκαετίας του 1980 . Οι λύκοι του παγκόσμιου ιστού θα πρέπει να προσέξουν.

economist

Διαβάστε περισσότερα

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords