Αποτέλεσμα της πολιτικής ένδειας η οικονομική κρίση

10:16 15/9/2011 - Πηγή: Antinews

Οι πλεονέκτριες τράπεζες, οι κακές οικονομικές ιδέες και  οι ανίκανοι πολιτικοί, συντελούν στη δημιουργία της κρίσης που έπληξε τις πλούσιες χώρες.Υπάρχει όμως και ένας θεμελιώδης παράγοντας, ένα ελάττωμα που είναι πέρα από την ευθύνη των πολιτικών. Οι δημοκρατίες είναι διάσημες για την αστοχία τους όσον αφορά την επίτευξη συμφωνιών που απαιτούν μεσοπρόθεσμες πολιτικές δεσμεύσεις. Αυτό είναι που μεγέθυνε τη κρίση, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.Ας πάρουμε τις ΗΠΑ,

όπου οι πολιτικοί συζητάνε διαρκώς για το πώς θα αποφευχθεί η μεγάλη ύφεση, πως θα ξαναπάρει μπρος η οικονομία, και πως θα πέσει επιτέλους η ανεργία. Επίσης όλοι συμφωνούν πως το δημόσιο χρέος είναι υπερβολικό και θα πρέπει με τον καιρό να μειωθεί.Αν και δεν υπάρχει μια άμεση ορατή λύση, η αμερικανική οικονομία χρειάζεται ένα νέο γύρο βραχυπρόθεσμων δημοσιονομικών κινήτρων, για να ισοσκελιστεί η χαμηλή ζήτηση, ενώ παράλληλα χρειάζεται και ένα πιο πιστευτό μακροπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικού συμμαζέματος.Όσο λογική κι αν ακούγεται αυτή η πρόταση, να ξοδέψουμε σήμερα και να περικόψουμε αύριο, είναι σχεδόν αδύνατον να υλοποιηθεί, αφού απουσιάζει ο μηχανισμός με τον οποίο  ο Ομπάμα θα μπορούσε να δεσμεύσει τη κυβέρνηση του , ή κάποια μελλοντική κυβέρνηση, σε δημοσιονομικό σφίξιμο των λουριών. Για αυτό, κάθε ανάλογη συζήτηση πυροδοτεί δεξιές αντιδράσεις, απέναντι στην δημοσιονομική ανευθυνότητα των Δημοκρατικών. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μια δημοσιονομική πολιτική που ερεθίζει, αντί να θεραπεύει τα οικονομικά δεινά των ΗΠΑ.Το πρόβλημα είναι πολύ πιο οξύ στην Ευρώπη. Σε μια μάταιη προσπάθεια να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των χρηματαγορών, το ένα κράτος μετά το άλλο, αναγκάζεται να ακολουθήσει αντιπαραγωγικές πολιτικές λιτότητας, ως τίμημα για τη στήριξη του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Οι μεγάλες όμως δημοσιονομικές περικοπές, οι ιδιωτικοποιήσεις, και κάθε είδους μεταρρύθμιση σαν αυτές που εφαρμόζει η Ελλάδα, ενέχουν το ρίσκο περισσότερης ανεργίας και μεγαλύτερης ύφεσης. Ένας λόγος για τον οποίο τα σπρεντς παραμένουν υψηλά στα ταλαιπωρημένα κράτη της ευρωζώνης, είναι ότι δεν υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης.Η λύση είναι σαφής: Τα ισχυρά κράτη της ευρωζώνης θα πρέπει να κάνουν τα σπρεντς να μειωθούν, εγγυώμενα τα χρέη  χωρών όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, μέσω της  έκδοσης ευρωομολόγων. Σε αντάλλαγμα, τα καταχρεωμένα κράτη θα πρέπει να δεσμευτούν για πολυετή προγράμματα αναδόμησης των δημοσιονομικών τους θεσμών, και αύξηση της παραγωγικότητας, κάτι που θα αποδώσει καρπούς μεσοπρόθεσμα.Αυτή όμως η λύση απαιτεί μια δέσμευση για κάτι που θα υπόσχεται δράση αργότερα, ως αντάλλαγμα για κάτι εδώ και τώρα. Οι Γερμανοί πολιτικοί και οι ψηφοφόροι τους δικαιολογούνται να αμφιβάλλουν αν μια μελλοντική ελληνική,  πορτογαλική, ή ιρλανδική κυβέρνηση θα είναι σε θέση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της σημερινής. Εξ ου και το αδιέξοδο, με την ευρωζώνη να βρίσκεται σε έναν ατέρμονα κύκλο υψηλού χρέους, και οικονομικής λιτότητας.Οι δημοκρατίες συνήθως αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των μελλοντικών δεσμεύσεων των πολιτικώ