Δικαιοσύνη στα βάρη!

09:33 7/8/2012 - Πηγή: Antinews

Το έχω γράψει πολλές φορές μέχρι τώρα αλλά δεν θα σταματήσω να το γράφω και να το φωνάζω όσο έχω φωνή και «βήμα» να ακούγομαι. Η Χώρα έχει χρεοκοπήσει. Αυτό που καλείται η παρούσα Κυβέρνηση να διαχειριστεί (κυρίως) είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών αυτής της χρεοκοπίας. Είναι άλλωστε και το μόνο που είναι αποκλειστικά στο χέρι της. Για όλα τα άλλα (επαναδιαπραγμάτευση, επιμήκυνση, επιπλέον κούρεμα του χρέους, επιπλέον χρηματοδοτήσεις, 

ανάπτυξη), εξαρτάται (σχεδόν) αποκλειστικά από τους «εταίρους» και την εισροή ξένων κεφαλαίων. Είναι φυσικά δυστύχημα που δεν φαίνεται κανείς να προκρίνει την κατάστρωση ενός Ελληνικού Σχεδίου Εξόδου από την κρίση (Ελληνικού Μνημονίου), πράγμα που πολλές φορές προτείναμε με ένταση εδώ από το «antinews», χωρίς να εισακουστούμε.

Η Ελληνική Κοινωνία, μοιάζει με ένα κοπάδι καταδίκων που προχωρά στην έρημο χωρίς προορισμό και χωρίς προοπτική. Οι τροϊκανοί δεσμοφύλακες, περπατούν δίπλα και μαστιγώνουν αδιακρίτως το εξαθλιωμένο πλήθος των καταδίκων. Όμως, οι καμτσικιές δεν πέφτουν δίκαια. Εκείνοι που βρέθηκαν σε αδύναμες (εξωτερικές) θέσεις τρώνε το περισσότερο ξύλο, ενώ αυτοί που προχωρούν προστατευμένοι στο εσωτερικό του κοπαδιού, τη γλυτώνουν με ελάχιστο πόνο. Το αστείο (όχι όμως και ανεξήγητο), είναι πως αυτοί ακριβώς που ξεφεύγουν την βάσανο του μαστιγίου, είναι αυτοί που βγάζουν τα μεγαλύτερα βογγητά πόνου! Αυτοί που μένουν σχεδόν ανέγγιχτοι από τους βάναυσους δεσμοφύλακες, αγανακτούν και φωνάζουν και κλαίνε πιο πολύ κι από αυτούς που λύγισαν από το βάρος της κακομεταχείρησης. Ε, αυτή η αδικία πρέπει να σταματήσει πια! Όσοι μιλάνε για «κοινωνικούς αυτοματισμούς» και άλλες τέτοιες βαρύγδουπες πομφόλυγες, δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι έχει συμβεί στην Χώρα και (ακόμη χειρότερο) τι πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Η φαντασίωση της επιστροφής σε μισθούς, συντάξεις, απολαβές και κοινωνικά – οικονομικά στάτους προ του 2009 εκτός από αστεία, είναι και πολύ επικίνδυνη για την Κοινωνία. Κι αυτό, επειδή οδηγεί σε πλήρη άρνηση αποδοχής της αναπόφευκτης υποβάθμισης, όσα στρώματα και τάξεις δεν έχουν ακόμη πληρώσει αναλογικά το «μάρμαρο» και ως εκ τούτου, σε κοινωνικές διαμάχες, αντιπαλότητες και προστριβές που απειλούν να διαλύσουν εντελώς τον κοινωνικό ιστό μέσα στην απόλυτη βαρβαρότητα της αδικίας που επιβάλουν στους πιο αδύναμους κρίκους του: τους ανέργους, τους καταστραμμένους του ιδιωτικού τομέα, τους υπερχρεωμένους, τους  χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους (ιδιωτικού και δημοσίου τομέα), τους άπορους, τα ΑΜΕΑ, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τους νέους, κ.α.

Πιστεύω ακράδαντα πως άμεση προτεραιότητα αυτής της Κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η άρση αυτών των κατάφορων αδικιών. Είναι το πρώτο μήνυμα που θα πρέπει να δοθεί σε μια Κοινωνία που βρίσκεται με την ψυχή στο στόμα, ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Σε αυτή την κατεύθυνση, υπάρχουν μέτρα που είναι άμεσης απόδοσης και άλλα που χρειάζονται χρόνο για να αποδώσουν. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα και στις δύο κατηγορίες μέτρων. Τα πρώτα, τα ά