Εκτροφείς σαλιγκαριών

13:37 2/4/2012 - Πηγή: Antinews

Διαβάζω και ακούω συνέχεια γύρω μου πως πρέπει «μόνοι μας να βγούμε από την κρίση και θα χρειαστεί πολλή δουλειά γι’ αυτό». Δεν διαφωνώ, αντιθέτως επαυξάνω. Δεν παύει όμως αυτή η φράση να είναι γενική και αόριστη. Εκείνο που έχουμε ανάγκη τώρα, δεν είναι γενικότητες και αοριστολογίες αλλά συγκεκριμένους, χειροπιαστούς «ρόλους» που πρέπει να παίξουμε με πειστικότητα και πείσμα τόσο «εμείς» δηλαδή οι πολίτες – επιχειρηματίες, όσο και «εκείνοι» δηλαδή το Δημόσιο και οι λειτουργοί του (περιλαμβανομένων των πολιτικών).

Για να κάνω πιο «χειροπιαστά» όσα παραπάνω εξέθεσα, θα χρησιμοποιήσω ένα

μικρό παράδειγμα, η γενίκευση του οποίου από κάθε καλόπιστο αναγνώστη (νοήμονες θεωρούνται άπαντες), μπορεί να δώσει με κάποια ενάργεια πιστεύω την συνολική εικόνα αυτού που «πρέπει να γίνει».

Άκουσα προχτές στην τηλοψία έναν δημοσιογράφο μεγάλου καναλιού, να ρωτά με νόημα έναν επιχειρηματία αγρότη, επίδοξο παραγωγό σαλιγκαριών αν το Κράτος είναι «δίπλα» του αρωγός και βοηθός στην προσπάθειά του αυτή. Δεν θα παραθέσω την απάντησή του, καθώς η ίδια η ερώτηση έβαζε μπροστά στα μάτια μου την εικόνα του υπερτροφικού Κράτους – Πατερούλη που οφείλει να βρίσκεται «δίπλα» σε κάθε έναν από εμάς που ανέλαβε ή πρόκειται να αναλάβει κάποιαν επιχειρηματική πρωτοβουλία. Μια εντελώς λάθος εικόνα, μια εντελώς παραπλανητική ερώτηση που εκμαιεύει και την αντίστοιχη «ραγιάδικη» και «παραπονεμένη» απάντηση.

Όχι, δεν θα ήθελα το Κράτος «δίπλα» μου σε τυχούσα επιχειρηματική μου κίνηση! Η απάντηση είναι απλή και καταλυτική: «δεν θα ήθελα το Κράτος αντίπαλό μου!»

Θα ήθελα αρχικά να είμαι ελεύθερος να επιχειρήσω στο συγκεκριμένο (ή όποιον άλλον κλάδο επιλέξω), χωρίς προϋποθέσεις, ειδικές άδειες, όρους και όλα εκείνα που εφηύρε κατά καιρούς το ελληνικό «δοβλέτι» για να προστατέψει διάφορες κλειστές κάστες επαγγελματιών. Το επάγγελμα του εκτροφέα σαλιγκαριών (όπως και κάθε επάγγελμα) θα πρέπει κατ’ αρχάς να είναι ελεύθερο προς άσκηση από κάθε πολίτη. Εξαιρούνται φυσικά όσα επαγγέλματα απαιτούν ειδική εκπαίδευση αλλά και για αυτά θα πρέπει να είναι αρκετή η αρμοδίως εγκεκριμένη άδεια άσκησης επαγγέλματος και μόνον. Οποιοσδήποτε άλλος όρος και κριτήριο είναι εκ του πονηρού και φέρει αυτομάτως το Κράτος «απέναντι» στον πολίτη που θέλει να επιχειρήσει.

Δεν θα ήθελα το Δημόσιο να με καθυστερήσει με δεκάδες άχρηστα χαρτιά και υπηρεσιακά έγγραφα για να πάρω άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας της εκτροφής μου. Αντίθετα, θα ήθελα να έχει έτοιμη μελέτη χρήσεων γης και κτηματολόγιο ώστε να γνωρίζω επακριβώς που μπορώ να ασκήσω την συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Δεν θα ήθελα να αναγκαστώ να «λαδώσω» κάποιον «αρμόδιο» για να «εγκριθεί» η επένδυσή μου, να υπαχθεί σε αναπτυξιακό νόμο ή να τύχει χρηματοδότησης. Αντίθετα, θα ήθελα να υπάρχουν στην αρμόδια υπηρεσία (διεύθυνση γεωργίας εν προκειμένω) όλες οι απαραίτητες πληροφορίες, έντυπα, προϋποθέσεις, δικαιώματα, υποχρεώσεις και οικονομικά στοιχεία, ώστε να μπορώ να αποφασίσω μόνος μου και σε σύντομο χρονικό διάστημα αν μ