Ελλάδα-ΔΝΤ: Ένα οικονομικό θέατρο του παραλόγου

08:37 3/7/2011 - Πηγή: Antinews

Οι ελπίδες όλων στρέφονται στη νέα επικεφαλής του ΔΝΤ, την Κριστίν Λαγκάρντ Για να μπορέσει να ικανοποιήσει η Ελλάδα τους όρους του ΔΝΤ, θα πρέπει να αρχίσει να αποδίδει. Θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να μαζέψει €50 δισεκατομμύρια από τη πώληση περιουσιακών της στοιχείων.Αυτό είναι κάτι το πολύ δύσκολο για μια χώρα 11 εκατομμυρίων, που ζει από τον τουρισμό,

έχοντας να ανταγωνιστεί τις εξίσου χρεοκοπημένες Αίγυπτο και Τυνησία, που ήδη άρχισαν να διαθέτουν πάμφθηνα πακέτα διακοπών. Μόνο με τη δόση που θα πάρει τον Ιούλιο από την τρόικα η Ελλάδα, θα μπορούσαν όλοι οι Έλληνες να πάνε διακοπές για ένα μήνα στην Αίγυπτο…Βέβαια η Ελλάδα διαθέτει αρκετή περιουσία. Έχει εθνικές οδούς με διόδια, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη, δεξαμενόπλοια, μερικές  αεροπορικές εταιρίες στα πρόθυρα χρεοκοπίας, κλπ. Η δυνατότητα όμως εξεύρεσης €50 δις. είναι σχεδόν απίθανη. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που χρειάζεται είναι να φανεί μια  δημόσια προσπάθεια επίτευξης του στόχου. Και εδώ είναι που το ΔΝΤ, η ΕΕ, και οι ΗΠΑ, επανέρχονται σε μια παντομίμα σαν βγαλμένη από το παρελθόν του τρίτου κόσμου (1980`ς). Μια επαναφορά δηλαδή της λέσχης των Παρισίων, όπου οι τράπεζες και το ΔΝΤ, σε αγαστή συνεργασία, θα προχωρήσουν σε «σφαγές», μετατρέποντας τα περιουσιακά στοιχεία χωρών σε νέα χρέη.Μια χώρα όπως η σημερινή Ελλάδα, όπως τα χρεοκοπημένα κράτη του τρίτου κόσμου της δεκαετίας του `80, ή όπως η Αργεντινή και η Ρωσία του `90, έχουν τόσο αυξανόμενα χρέη και επιτόκια, που οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο βγάλουν στο σφυρί, η αξία του θα χαθεί πάρα πολύ σύντομα.Η υποτίμηση και η απαξίωση θα είναι αμείλικτες. Κάτι που αναμένεται να αποφέρει €5 δισ, θα αποφέρει μόνο €50 εκατομμύρια. Στη νέα πραγματικότητα, η λιτότητα θα είναι βικτωριανού τύπου. Για παράδειγμα, ο ΦΠΑ στα γεύματα εστιατορίων ανέβηκε στο 23% από το 10% που ήταν. Αν δηλαδή διαθέτεις αρκετά χρήματα για να τρως έξω, τότε μπορείς και να πληρώνεις το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.Όπως και να έχει, η πώληση δημόσιας περιουσίας, και η αύξηση των φόρων, δεν μπορούν παρά να απογοητεύσουν.Εν τω μεταξύ ο χρόνος  κυλάει, και θα χρειαστεί μια δεύτερη διάσωση, επιπλέον εκποιήσεις περιουσιακών στοιχείων (άσχετα αν δεν υπάρχουν), και νέα λιτότητα. Στην αντίστοιχη περίπτωση της Ρωσίας των `90ς, η εθνική περηφάνια έδωσε τόπο στον νέο καπιταλισμό. Το 40% του συνολικού πληθυσμού έχασε τα χρήματά του, και βγήκε εκτός οικονομίας για αρκετά χρόνια. Αυτό επηρέασε τις εισαγωγές, αλλά και την θνησιμότητα. Και παρά τη χαμηλή του αξία, το πετρέλαιο συνέχισε να εξάγεται αδιαλείπτως. Έτσι μπόρεσε και άντεξε η Ρωσία. Αφήνοντας τον Πούτιν με μια μόνιμη καχυποψία απέναντι στους καπιταλιστές της Δύσης, και μια ισχυρή δέσμευση να κάνει τη χώρα του πλούσια.Η Ελλάδα δεν έχει πόρους για να εξάγει, όπως είχαν η Ρωσία και η Αργεντινή, αλλά και πολλά από τα υπόλοιπα  θύματα του ΔΝΤ στον τρίτο κόσμο. Εδώ είναι Ευρώπη, με μια μετά-φιλελεύθερη οικονομία. Η αποτυχία λοιπόν είναι δεδομένη.Σε γενικές γραμμές, σε αυτό το θέατρο του οικονομικού παραλόγου, το θάρρ