Επαφές της Χρυσής Αυγής στην Μόσχα

12:44 17/5/2014 - Πηγή: Antinews

Όταν εμείς πρωτογράψαμε για τις διευρυνόμενες επαφές της Μόσχας με την Χρυσή Αυγή, στο πλαίσιο των παιχνιδιών που παίζει ο Πούτιν με ακροδεξιούς και ακροαριστερούς φασίστες (στα χνάρια της ... KGB μπορεί κανείς να πει) οι γνωστοί θερμοκέφαλοι και ανεγκέφαλοι του διαδικτύου έσπευσαν να μας ειρωνευθούν.

Διαβάζουμε λοιπόν σε χθεσινή ανακοίνωση του Λαϊκού Συνδέσμου ότι κλιμάκιο του με επικεφαλής τους βουλευτές Αρτέμιο Ματθαιόπουλο

και Ελένη Ζαρούλια επισκέφθηκε την Μόσχα και πραγματοποίησε "εκτεταμένες επαφές με Ρώσους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες". Φυσικά δεν μας αποκαλύπτουν ποιές ήταν αυτές οι "εκτεταμένες επαφές", αλλά αναφέρονται μόνο στην "πολύωρη συνάντηση με τον σύμβουλο του προέδρου Πούτιν και Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μόσχας, Αλεξάντερ Ντούγκιν". Στην οποία "συζητήθηκαν ζητήματα γεωπολιτικής, ενέργειας, διεθνούς ασφάλειας και πολιτισμού".

Σύμφωνα πάντα με την ΧΑ ο Ντούγκιν ήταν απόλυτος και τόνισε πως η Ελλάδα οφείλει να ΗΓΗΘΕΙ (sic) μιας πολιτιστικής (και γεωγραφικής) αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου (!!!), βασισμένη στις πανάρχαιες ελληνικές αξίες.

Ο καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και πρώην σύμβουλος του Κρεμλίνου Αλεξάντερ Ντούγκιν είναι ένας από τους συντάκτες της ιδεολογίας περί «Ευρασίας» του Πούτιν. Σε παλαιότερη επιστολή του προς τον φυλακισμένο Μιχαλολιάκο, ο Ντούγκιν εξέφρασε την υποστήριξή του στις γεωπολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής και ζήτησε να ανοίξει μια γραμμή επικοινωνίας μεταξύ της Χρυσής Αυγής και της δεξαμενής σκέψης του στη Μόσχα.

Ο «νέο-ευρασιανισμός»

Στην ανάρτηση "Πώς ο Πούτιν ενώνει την άκρα αριστερά και δεξιά της Ευρώπης" γράφαμε ότι το Κρεμλίνο διατηρεί άριστες σχέσεις με ακροδεξιές ομάδες, από το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία ως το βελγικό Vlaams Belang και το νεοναζιστικό, αντισημιτικό Jobbik στην Ουγγαρία. Όλα βρίσκονται σταθερά στο πλευρό της Ρωσίας κατά την κρίση της Ουκρανίας. Και ο Πούτιν αποδεικνύει πώς να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά, και εντελώς χωρίς ενδοιασμούς, την εθνικιστική πολιτική έναντι στις μισητές υπερεθνικές δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επιπλέον, ο Ρώσος ηγέτης παρουσιάζεται ο ίδιος ως προστάτης της «χριστιανικής Δύσης», απέναντι από την Ανατολική «ανηθικότητα». Η πολιτική προσέγγιση του Πούτιν στο όνομα της διεκδίκησης μιας ρωσικής επικράτειας ακολουθεί στενά την ιδεολογία του «νέο-ευρασιανισμού» που αναπτύχθηκε από την «εθνικιστή Μπολσεβίκο» Αλεξάντρ Ντούγκιν. Η θεωρία αυτή εμπνέεται άμεσα από τις εθνοτικές και εθνικιστικές ιδέες της «Νέας Δεξιάς» της Δυτικής Ευρώπης –μιας εξτρεμιστικής σχολής σκέψης που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1970, βρίσκοντας τις βάσεις της στις παραδόσεις της «Συντηρητικής Επανάστασης» της Γερμανικής Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Η διπλή «εθνικιστική και μπολσεβίκικη» γραμμή του Πούτιν καθιστά δυνατό τόσο για τους φασίστες όσο και για τους αντιφασίστες να ταυτίζονται με την προπαγάνδα του. Για παράδειγμα, το Αριστερό κόμμα της Γερμανίας συχνά αρέσκεται να αυτοαποκαλείται η αιχμή του δόρατος στον αγώνα κατά των «ακροδεξιών και δεξιών λαϊκίστικων κομμάτων», αλλά όταν πρόκειται για τον Πούτιν, είναι όλοι στην ίδια βάρκα.

Διαβάστε περισσότερα