Εξωστρέφεια. Από τη Θεωρία στην Πράξη

11:31 1/3/2013 - Πηγή: Antinews

Είναι κοινή παραδοχή, που διατρέχει κόμματα, παρατάξεις, ιδεολογίες και απόψεις, ότι η παραγωγή πλούτου πρέπει να αποτελεί την κορυφαία μέριμνα μιας αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Για την πρόοδο, την ανάπτυξη και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Κατ’ επέκταση για την κοινωνική ειρήνη και συνοχή.

Τα προβλήματα ξεκινούν από τη μέθοδο που θα προταθεί για την παραγωγή αυτού του πλούτου. Έτσι από τις ‘προικισμένες’, με φυσικό και ορυκτό πλούτο χώρες, μέχρι τις ‘αυτοκρατορίες’ των ‘αγορών του χρήματος’ και των υπηρεσιών, αλλά και τις μεταφυσικές προσεγγίσεις με τη λίθο και

τα ‘φίλτρα’ των αλχημιστών και όσων περιμένουν τις ‘προφητείες’ και τα αγαθά ‘της γης της επαγγελίας’, ανθρωπότητα και χώρες είναι στη διαρκή αναζήτηση. Καμιά αναφορά βέβαια στο θέμα της διανομής αυτού του πλούτου, που κατ’ άλλους πρέπει να ‘οριστεί από το δίκιο του εργάτη’ και κατ’ άλλους να παραχθεί στη βάση του ‘εσείς θα πολεμήσετε’ και ‘εμείς θα δοξαστούμε’. Στην ιδεατή πάντα περίπτωση για τους καταφερτζήδες, χωρίς καμιά προσπάθεια.

Πολύ πρακτικότερα στη χώρα μας, όπου ούτε ‘βαριά βιομηχανία’ έχουμε, ούτε σε κέντρο υπηρεσιών , παρά τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα καταφέραμε να αναδειχθούμε, ως αντίδοτο και στόχος προβάλλεται-και ορθώς –το ‘άνοιγμα’ της χώρας στις αγορές. Και η διεύρυνση των επιχειρηματικών και επαγγελματικών οριζόντων των Ελλήνων. Με άλλα λόγια να έρθουν κεφάλαια στην Ελλάδα, να γίνουν επενδύσεις, να διευκολυνθούν οι εξαγωγές και να δοθούν νέες οδοί και κατευθύνσεις στην Ελληνική επιχειρηματικότητα αλλά και επιστημοσύνη, στην Οικονομία δηλαδή της γνώσης, όπου διαθέτουμε άριστο δυναμικό.

Πρώτος ο Πρωθυπουργός ανέδειξε τη σπουδαιότητα και την προτεραιότητα της εξωστρέφειας. Και επιβεβαιώνεται, καθώς ‘η συνταγή’ της λιτότητας και της ‘δημοσιονομικής εξυγίανσης’ και τα όριά της, εξ ορισμού, δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη.

Συνακόλουθα και πέρα από τις όποιες καλές προθέσεις, θα κουράσει-και έχει ήδη κουράσει-και θα οδηγηθεί στην απαξίωση και την απόρριψη. Συμπαρασύροντας ένα πολιτικό σύστημα και όσες ενδεχομένως ‘θετικές’ διαρθρωτικές αλλαγές, δρομολογήθηκαν ή υλοποιούνται.

Το πέρασμα βέβαια από τη θεωρία στην πράξη, προϋποθέτει, απαιτεί, σχεδιασμό και ικανότητες. Ανθρώπους που και τις γνώσεις-πάνω από όλα-έχουν, αλλά και τα προσόντα, τον δυναμισμό, την αποτελεσματικότητα, να τις κάνουν πράξεις.

Το Δίκτυο της θεσμικής εκπροσώπησης της Ελληνικής Πολιτείας σε όλο τον κόσμο, μέσα από τις Πρεσβείες, τους Εμπορικούς και Οικονομικούς Ακολούθους, τους Επίτιμους Προξένους, τα στελέχη και τους προβεβλημένους παράγοντες της Ομογένειας, ιδίως όσους έχουν ενσωματωθεί και λειτουργούν στις τοπικές τους κοινωνίες, πρέπει να αποτελέσουν την αμφίδρομη γέφυρα υλοποίησης των δράσεων της εξωστρέφειας.

Η οποία είναι αποτιμητή και πρέπει να είναι μετρήσιμη, μέσα από τις δράσεις και το μερίδιο αρμοδιότητας, ιδίως των εμπλεκόμενων δημοσίων λειτουργών. Που μόνο έτσι μπορούν να νομιμοποιήσουν τον ρόλο και τα προνόμια που τους έχει δώσει η Πατρίδα.

Μέσα από καταγραφή και προβολή των προτάσεων για επενδύσεις που έχουμε ανάγκη ως χώρα, μέσα από καταγραφή και προώθηση επίλυσης, σε θεσμικό και διοικητικό επίπεδο όλων όσων εμποδίζουν τις επενδύσεις αυτές, μέσα από αναζήτηση αγορών για τα Ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες στο εξωτερικό και αντιστοίχηση με τις δυνατότητες και το διαθέσιμο δυναμικό που έχουμε, μέσα από την προσωπική εμπλοκή, προώθηση και φιλτράρισμα όλων των επιδιωκόμενων επενδύσεων από τους κάθε λογής αξιωματούχους και λειτουργούς, στα πρότυπα ακόμη και της ‘προσωπικής παροχής υπηρεσιών (όπως οι μεγάλοι οργανισμοί και το private banking επιδιώκουν), με στόχο την παραγωγή πλούτου για τη χώρα.

Ακόμη και οι λεγόμενες διαδικασίες γρήγορης προώθησης μεγάλων επενδύσεων (Fast Tracking), το αυτονόητο δηλαδή, απαιτούν θετικές πρωτοβουλίες (pro active) και προσεγγίσεις και όχι καρτερική αναμονή.

Με ανθρώπους και ικανότητες που κρίνονται και θα αξιολογούνται με βάση τα αποτελέσματά τους, σε τακτά διαστήματα. Και όχι με μεγαλόψυχες ‘αφέσεις αμαρτιών’ . Με την επίκληση της γενικότερης κακοδαιμονίας και του χαμηλότερου επιπέδου άλλων αξιωματούχων και λειτουργών.

Και πάνω από όλα αποφασιστικότητα. Και όχι ψοφοδεείς προσεγγίσεις στα οποιαδήποτε ‘ταμπού’. Τα οποία εξυπηρετούν τον ‘κανόνα της ακινησίας’ και τις κάθε λογής ιδεοληψίες. Στο κάτω κάτω της γραφής όσοι αντιδρούν, είναι αυτοί που αντιτίθενται στη σημερινή διακυβέρνηση. Και στηρίζουν πρακτικές που κατά κανόνα οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Και που αν δεν αγνοηθούν θα οδηγήσουν εκ νέου στην αποτυχία. Και στην ανυπαρξία αποτελεσμάτων. Με βάση τα οποία κρινόμαστε. Και όχι για τις προθέσεις. Γιατί ως γνωστό ο ‘δρόμος για την κόλαση’ (εν προκειμένω την αποτυχία), είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

Πολύκαρπος Αδαμίδης