Η Δημοκρατία πήρε το όπλο της

Καθώς τα μαύρα Γκραν Τσέροκι της αντιτρομοκρατικής παίρνουν την θέση τους στην ΓΑΔΑ για την μεταφορά των συλληφθέντων μελών και βουλευτών της ΧΑ στην Ευελπίδων, δεν μπορεί να μην σκεφτεί κανείς πως ξημέρωσε μια ξεχωριστή μέρα για την Δημοκρατία στην χώρα μας. Επικουρικά αυτής της αίσθησης, τα πλάνα των (ελάχιστων) οπαδών της ΧΑ που έχουν στηθεί μπροστά στην ΓΑΔΑ και «σπρώχνονται» ευγενικά και (κυρίως) αδιαμαρτύρητα από τις διμοιρίες των ΜΑΤ,

να «ξεκουμπιστούν» λιγάκι παραπέρα, ώστε να καταστεί δυνατή η κυκλοφορία των οχημάτων στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Είναι φανερό πως το «φίδι» συνελήφθη εντελώς απροετοίμαστο για τέτοια σαρωτική αντεπίθεση και προσπαθεί να κρυφτεί βαθιά στην τρύπα του. Μάταια όμως, καθώς η βαριά μπότα της δικαιοσύνης το πατά ήδη επί της κεφαλής του, ενώ οι συνεχιζόμενες έρευνες των διωκτικών αρχών αναμένεται να τσακίσουν άπαξ δια παντός την ραχοκοκαλιά του. Γίνεται έτσι κατανοητό και ξεκάθαρο από όλους τους εχθρούς της πως η Δημοκρατία δεν αστειεύεται.

Χθες η Δημοκρατία πήρε επιτέλους τ’ όπλο της και από δω και στο εξής, ουδείς από όσους την υποβλέπουν στα φανερά ή στα κρυφά δεν μπορεί να αισθάνεται πια στο απυρόβλητο. Η σιωπηλή και παντοδύναμη πλειοψηφία των πολιτών, ο βαθύς και ιερός πυρήνας αυτού που μονολεκτικά αποκαλούμε «δημοκρατία», βλέπει επιτέλους τους θεσμούς, τα όργανα και τις δομές που η ίδια έχει δημιουργήσει και εξουσιοδοτήσει να την προστατεύουν από τους επίδοξους σφετεριστές της θέλησής της, να λειτουργούν και να αναλαμβάνουν με επιτυχία το κρίσιμο έργο τους.

Η Δημοκρατία, είναι ένα πολίτευμα ανεκτικό, ανοιχτό και πολλές φορές φαίνεται ενδοτικό μέχρι βλακείας. Ιδίως στην περίπτωση της χώρας μας, όπου μετά την επτάχρονη δικτατορία αυτά τα εγγενή ελαττώματα της Δημοκρατίας μεγεθύνθηκαν και διευρύνθηκαν χάριν μιας αδίκως «θυματοποιημένης» αριστεράς που διαρκώς προσπαθούσε να κερδίσει θαρρείς κάποιον φανταστικό «τρίτο γύρο» ενός εμφυλίου πολέμου, του οποίου ποτέ της δεν κατάφερε να κάνει ορθή ανάλυση, να παραδεχτεί τα λάθη της ή έστω να αποδεχτεί την έκβαση. Έτσι, η ανοχή της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας στην ποικιλώνυμη κυρίως αριστερόστροφη βία και η έκθεσή της σε αντιδημοκρατικές πρακτικές και συνθήματα («νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι», «οι νόμοι καταργούνται στο πεζοδρόμιο», καταλήψεις δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων και χώρων ακόμη και από μαθητές δημοτικού(!), πορείες που κατέληγαν στο κάψιμο της μισής Αθήνας, προπηλακισμοί θεσμικών και πολιτικών εκπροσώπων, ξυλοδαρμοί, γιαουρτώματα, «χτίσιμο» καθηγητών πανεπιστημίων και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός), την έκαναν συν τω χρόνω να φαντάζει ακόμη πιο ανοιχτή και ευάλωτη από όσο πραγματικά ήταν.

Αυτή είναι και η βάση της αποθρασυνόμενης παρουσίας της Χρυσής Αυγής μετά μάλιστα και την πρόσφατη εκλογική της ενδυνάμωση. Η σκέψη ήταν απλούστατη και λογική. Αφού αυτή η «κολοβή» κατά την άποψή τους Δημοκρατία ανέχθηκε τόσα χρόνια την συνδικαλιστική, αριστερή και αναρχομπαχαλική βία, ε, ήρθε ο καιρός να γνωρίσει και να εθιστεί και στην ναζιστική βία. Οι εποχές έμοιαζαν κατάλληλες και οι περιστάσεις φαινότανε ευνοϊκές. Μονάχα που, ποτέ τους οι ναζιστές δεν κατάλαβαν πως η Δημοκρατία μπορεί να έχει μεγάλη καρδιά ώστε να συγχωρεί κάποιες παρεκτροπές και μεγάλο στομάχι ώστε να «χωνεύει» ακόμη και κάποιες εχθρικές εναντίον της συμπεριφορές αλλά έχει και μεγάλο και βαρύ χέρι που το απλώνει αμείλικτα όταν αντιληφθεί πως κάποιοι έχουν περάσει τα εσκαμμένα και τους κατραπακιάζει.

Το καλό είναι από την άλλη, πως όταν το «μακρύ χέρι» της δημοκρατικής άμυνας μπει σε λειτουργία και αρχίσει τις κατραπακιές, δεν το σταματά τίποτε. Είναι σχεδόν βέβαιο πως μόλις «καθαρίσει» με την εγκληματική (κατά το πόρισμα του εισαγγελέα) συμμορία της ΧΑ, θα στραφεί πλέον ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή βίας από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Τα αντανακλαστικά της Δημοκρατίας μπορεί να είναι βραδυκίνητα και να έχουν υψηλό ουδό διέγερσης αλλά έτσι και μπουν σε λειτουργία, δύσκολα σταματούν χωρίς να εξαλείψουν εντελώς το ερέθισμα που τα ενεργοποίησε.

Keywords
Τυχαία Θέματα