Η ΝΔ μπροστά με δημιουργική δυναμική στην Ευρώπη!..

14:16 15/5/2019 - Πηγή: Antinews

Αν στοιχημάτιζε κανείς ότι οι Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου του 2019 θα είναι μια από τα ίδια για τους Έλληνες συγκριτικά με τις προηγούμενες αναμετρήσεις, σίγουρα θα έχανε το στοίχημα. Γιατί σ' αυτήν την περίπτωση δεν ισχύουν μόνο τα γνωστά δεδομένα ότι είναι εξαιρετικά σημαντικές και κρίσιμες για το μέλλον της Ευρώπης, αφού ''θα καθορίσουν τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς στο Ευρωκοινοβούλιο και την επόμενη σύνθεση της Κομισιόν, ενώ θα επηρεάσουν παράλληλα την πορεία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος τα επόμενα πέντε χρόνια''.

Και δεν ισχύουν μόνο αυτά γιατί δεν είναι ικανά από μόνα τους να χτυπήσουν το καμπανάκι στους απογοητευμένους Έλληνες για την προσέλευσή τους στις κάλπες. Το ζητούμενο που θα τους ξεσηκώσει να σπεύσουν για να ψηφίσουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωκοινοβούλιο είναι οι ανάγκες της χώρας, που για να πάρει μπροστά και να ξανασταθεί στα πόδια της πρέπει να έχει τη στήριξη της Ευρώπης.

Να συμμετάσχει κι εκείνη, δηλαδή, στη μοιρασιά των ευρωπαϊκών ενισχύσεων, που είναι γνωστά ως προγράμματα (πακέτα) εργασίας, κοινωνικής ασφάλειας, κοινωνικής δικαιοσύνης κλπ. Να υιοθετήσει ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης εκμεταλλευόμενη τα κονδύλια της Ε.Ε, ώστε να καλύψει τις ατέλειωτες τρύπες της ανύπαρκτης κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα του επιχειρείν, που περιλαμβάνει τις υποδομές, την εργατική νομοθεσία, την απονομή δικαιοσύνης και, κυρίως, τη φορολογία.

Προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά είναι η πολιτική σταθερότητα, η φιλικότητα και το ελκυστικό περιβάλλον το οποίο θα διαμορφώσει το κατάλληλο κλίμα για επενδύσεις και ανάπτυξη της οικονομίας μας. Τι ειρωνεία!.. Για το πρώτο από αυτά εκλιπαρούσε σχεδόν τον ΣΥΡΙΖΑ ο Σαμαράς, προκειμένου να εξασφαλίσει τα υπόλοιπα, ώστε ''να περάσουμε τον κάβο'', όπως έλεγε, στο παραπέντε της εξόδου μας στις αγορές και της απαλλαγής μας απ' τα μνημόνια...

Αλλά, φευ!.. Η αχαλίνωτη δίψα του Αλέξη Τσίπρα για την εξουσία τα ισοπέδωσε όλα την πρώτη χρονιά της τετραετίας του χύνοντας την καρδάρα με το γάλα που είχε μαζέψει με αίμα και ιδρώτα ο Μεσσήνιος πολιτικός.

Κι ήταν το αίμα και ο ιδρώτας του ελληνικού λαού, που πίστεψε τότε για πρώτη φορά (Φθινόπωρο του 2014) πως θα έπιαναν τόπο οι θυσίες του βλέποντας την αγορά ''να κινείται'' και τους πολίτες να παίρνουν βαθιές ανάσες ζωής, τις πρώτες μετά τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση απ' το 23 στο 13 το καλοκαίρι του 2013.

Μια μείωση που επανέφερε πρόσφατα περιχαρής ο κ. Τσίπρας, πέντε χρόνια μετά τον Σαμαρά, ακολουθώντας ασθμαίνοντας την πορεία σωτηρίας της χώρας που πρόλαβε να χαράξει σε δυόμισι χρόνια ο προκάτοχός του... Σιωπή... Τα λόγια περιττεύουν, νομίζω.

Μόνο ένα δάκρυ αφήνω να κυλήσει στο πρόσωπό μου, σαν φόρο τιμής στον αγώνα που δόθηκε τότε για τη δόλια πατρίδα και το λαό της. Σφίγγω τα χείλια μου, για να μην ξεφωνίσω το οδυνηρό μου ''γιατί'', και επανέρχομαι στην προεκλογική πραγματικότητα της Ευρώπης που επηρεάζει και τα καθ' ημάς.

Στις 26 Μαΐου έχουμε στην Ελλάδα ευρωεκλογές, μια κορυφαία πολιτική αναμέτρηση που διεξάγεται και στα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ε.Ε για να εκλεγούν οι αντιπρόσωποί τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Εδώ, στην πατρίδα μας, συνηθίζουμε να τις υποτιμούμε, να τις υποβαθμίζουμε καλλιεργώντας - κακώς - την αίσθηση της ''χαλαρής ψήφου''.

Και λέω ''κακώς'' γιατί δε λαμβάνουμε υπόψη πως οι πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη έχουν αντίκτυπο και στη χώρα μας, όπως και τα δικά μας προβλήματα προκαλούν αρρυθμίες στις κοινωνίες και των άλλων κρατών-μελών της. Με δεδομένη λοιπόν την αμφίδρομη επενέργεια του ενός κράτους στο άλλο, που επιβεβαιώνει το κοινό μέλλον τους, ας δούμε τα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Η διαρκής αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων - και, ειδικότερα, των εισοδηματικών και περιφερειακών ανισοτήτων στην Ε.Ε - είναι, ασφαλώς, ένα από τα πρωτεύοντα θέματα συζήτησης. Και είναι πρωτεύον γιατί δεν μπόρεσαν, προφανώς, να αντιμετωπισθούν, παρά τα προγράμματα και τους φιλόδοξους στόχους της Κομισιόν, που αφορούσαν θέματα κοινωνικής πολιτικής σ' όλα τα κράτη-μέλη.

Πληροφοριακά να θυμίσω πως κοινωνικές ανισότητες στην Ευρώπη πάντα υπήρχαν, μόνο που την τελευταία δεκαετία δραματοποιήθηκαν περαιτέρω λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης η οποία χτύπησε κυρίως τις χώρες του Νότου, εξ αντανακλάσεως της αμερικανικής χρηματοπιστωτικής που ξεκίνησε μετά την κήρυξη πτώχευσης από την Lehman Brothers (2007-2008).

Το δεύτερο ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει η Ενωμένη Ευρώπη είναι οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις στους κόλπους της (σχετικές με την οικονομική και τραπεζική ενοποίηση, τη φορολογική εναρμόνιση μεταξύ των κρατών-μελών και την ενίσχυση της δημοκρατικότητας, της λογοδοσίας και της διαφάνειας), που δεν ευοδώθηκαν μέχρι τώρα λόγω των υπαρχόντων πολιτικών συσχετισμών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την Κομισιόν.

Το τρίτο και τελευταίο ζήτημα αιχμής στην Ε.Ε και την Ευρωζώνη, που αφορά κι εμάς κατά κάποιο τρόπο, είναι αυτό της σταθεράς ανόδου των ακροδεξιών και εθνολαϊκιστικών κομμάτων, σε συνδυασμό με την ηθική εξαχρείωση των διαμορφωτών της κοινής γνώμης που άλλοτε παρουσιάζονται ως ''προοδευτικοί'' κι άλλοτε ''φορούν τον μανδύα της ακροδεξιάς υστερίας''...

Το κακό, στην περίπτωσή μας, είναι ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι αυτού του καθόλου ευκαταφρόνητου ποσοστού της Χ.Α παραμένουν στους κόλπους της όχι γιατί έχουν φασιστική νοοτροπία, όπως η ηγετική της ομάδα, αλλά γιατί πιστεύουν αφελώς πως με μπροστάρη αυτήν θα αντιμετωπιστεί καλύτερα το οξύ πρόβλημα των λαθρομεταναστών (που έχουν πλημμυρίσει κυριολεκτικά την Ελλάδα τα τέσσερα τελευταία χρόνια), οι οποίοι με τις παραβατικές συχνά συμπεριφορές τους τούς κάνουν να αγωνιούν για το μέλλον.

Παρόμοια με αυτούς σκέπτονται, άλλωστε, και οι Ευρωπαίοι που απ' το φόβο των αλλοδαπών δείχνουν τις προτιμήσεις τους σε εθνικιστές πολιτικούς, όπως: ο Σαλβίνι στην Ιταλία, η Λεπέν στη Γαλλία, ο Όρμπαν στην Ουγγαρία και ο Φάρατζ στην Αγγλία, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ολοένα επιδεινούμενη εγκληματικότητα στις χώρες τους με αυτουργούς τους νεοαφιχθέντες μετανάστες, ανάμεσα στους οποίους έχουν παρεισφρήσει και ισλαμιστές φονταμενταλιστές τρομοκράτες.

Με τα δεδομένα αυτά γίνεται κατανοητή, χωρίς να δικαιολογείται, η καταφυγή μερίδας του εκλογικού μας σώματος στα ''δεξιά'' κομματίδια και τη Χρυσή Αυγή (που έχει χαρακτηριστεί ήδη δικαστικά ως εγκληματική οργάνωση), η οποία... ''δοξάζεται'' εν τη απουσία της, γιατί υπόσχεται την πλήρη εξάλειψη της λαθρομετανάστευσης και την επιβολή του νόμου και της τάξης σε όλη τη χώρα, αρχής γενομένης απ' την αναρχοκρατούμενη και παραδομένη στους αριστεριστές, τους κουκουλοφόρους και λοιπούς παραβατικούς Αθήνα.

Σ' αυτό το έλλειμμα ασφαλούς διαβίωσης λόγω της έξαρσης της αναρχίας, της εγκληματικότητας και της τρομοκρατικής αριστερής αλητείας που σπρώχνει πολλούς ψηφοφόρους στη Χ.Α, έδωσε ήδη την απάντησή της η Ν.Δ απ' το 2017, όταν παρουσίασε το πρόγραμμά της για την μετανάστευση και την Ασφάλεια.

Ωστόσο χρειάζεται να δώσει και κάποια άλλα εχέγγυα μέχρι τις εθνικές εκλογές, για να πείσει τους Έλληνες πως μπορεί να τα καταφέρει, αν και η κυβέρνηση Σαμαρά είναι το καλύτερο πειστήριο για την αποτελεσματικότητας της, αφού είχε περάσει τις εξετάσεις της με επιτυχία τόσο σ' αυτό το θέμα, όσο - και προπάντων - σε εκείνο της λαθρομετανάστευσης...

Για να επανέλθουμε όμως στα των ευρωεκλογών, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι δεν επιτρέπεται να υπάρχει ''χαλαρή ψήφος'' σε καμιά περίπτωση, γιατί υπάρχουν συγκεκριμένα πολιτικά διλήμματα που απαιτούν συγκεκριμένες πολιτικές μάχες για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο ευρωπαϊκό μέλλον για μας και τα παιδιά μας.

Ένα μέλλον που - πέρα από την ασφάλεια - πρέπει να εγγυάται τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων με ορθολογιστικές και ανθρωπιστικές επιλογές, που να είναι μακριά απ' τις καταστροφικές επιλογές των σημερινών κυβερνώντων.

Τώρα θα μου έλεγε κάποιος του ΣΥΡΙΖΑ πως, έστω κι αργά, ο κ. Τσίπρας κατάλαβε το λάθος της αυταπάτης του και έκανε την περίφημη κωλοτούμπα που μας κράτησε στην Ευρώπη και την ΟΝΕ. Όμως, θα του απαντούσα εγώ, αυτή η αργοπορημένη συνειδητοποίηση της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής του πρώτου εξαμήνου του '15 μάς κόστισε ένα αχρείαστο μνημόνιο και εκατό δις δανεισμό επιπλέον (κατά δήλωση του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ)...

Και μετά απ' τα γεγονότα αυτά, βέβαια, ακολούθησαν οι... παράπλευρες απώλειες, μέχρι να λήξει η μνημονιακή σύμβαση της Ελλάδας τον περασμένο Αύγουστο και να βγούμε απ' το τελευταίο ''πρόγραμμα διάσωσης'' γιατί έτσι ήταν συμφωνημένο, κι όχι γιατί πέτυχε την επίσπευση της εξόδου ο κ. Τσίπρας, όπως εξακολουθούν να λένε πολλοί απ' τους ανενημέρωτους ψηφοφόρους του...

Κι επειδή ακριβώς ο πρωθυπουργός είναι γνώστης των όσων πέτυχε και απέτυχε στα 4.5 χρόνια της διακυβέρνησής του, άλλο αν δεν παραδέχεται τις αποτυχίες του, κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι του για να διατηρήσει μια θέση στην ευρωπαϊκή σκηνή προσεταιριζόμενος τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης, αφού οι Αριστεροί και οι Πράσινοι είναι αποδυναμωμένοι.

Η αρχική του ιδέα, πριν πέντε χρόνια, ήταν ασφαλώς η ένωση των προοδευτικών κομμάτων της Ευρώπης σε μια κοινή πλατφόρμα. Επειδή όμως δεν οδήγησε πουθενά η ιδέα αυτή, ο κ. Τσίπρας επεδίωξε να την προσαρμόσει στα ελληνικά δεδομένα μέσω μια συμμαχίας του κόμματός του με τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες όμως του απάντησαν αρνητικά πλην της Δημοκρατικής Αριστεράς, που επιβραβεύτηκε για τη στάση της με ένα υπουργείο...

Πέντε χρόνια μετά και με λιγότερο από δυο εβδομάδες να απομένουν ως τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να κατέβει στην επερχόμενη μάχη μεταλλαγμένος, παριστάνοντας τον σοβαρό φιλοευρωπαίο ηγέτη που αντιμάχεται τον ευρωσκεπτικισμό στην ακραία μορφή του, ο οποίος ενδημεί ήδη στην νεο-φασιστική Χ.Α και τα αδελφά της κόμματα στην Ευρώπη: το γερμανικό AfD, την ιταλική Λίγκα και το πολωνικό κόμμα ''Νόμος και Δικαιοσύνη''.

Φευ, και να θέλει ο ''άγιος'' ν' αγιάσει - που λέει ο λόγος, δηλαδή, γιατί δε μπορώ να φανταστώ ''άγιο'' τον Τσίπρα - δεν τον αφήνουν οι ''δημοκράτες'' συνοδοιπόροι και εκφραστές του, που έμαθαν να πυροδοτούν την αριστερή μισαλλοδοξία και αθλιότητά τους μέσα απ' τις προπαγανδιστικές φυλλάδες τους, οι οποίες γεννήθηκαν με σκοπό να πετούν λάσπη στον ανεμιστήρα σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων.

Στο πλαίσιο αυτής της... προοδευτικής οπτικής παρακαλώ να εκλάβετε και την ανάρτηση μιας ''φιλοευρωπαϊκής'' εφημερίδας, ο διευθυντής της οποίας (''επίσημο φερέφωνο της κυβέρνησης'', κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη) ταύτισε σε ανάρτησή του το πρόγραμμα της ΝΔ με την φράση "Arbeit macht frei" (Η εργασία απελευθερώνει) με την οποία υποδέχονταν οι ναζιστές τους Εβραίους στο Άουσβιτς...

Η ''δημοκρατικότητα'' σε όλο της το μεγαλείο!.. Καιρός να πάρουν θέση, νομίζω, οι πολίτες και να δώσουν την απάντησή τους στους επικίνδυνους κυβερνώντες και τα δημοσιογραφικά τους φερέφωνα, για να γλιτώσουν τη χώρα και τον λαό της απ' τα ακόμα χειρότερα που θα μας έρθουν. Και αυτή τους η προσέλευση πρέπει να είναι μαζική και με ενσυνείδητη την απόφασή τους να βγάλουν τη Ν.Δ μπροστά με δημιουργική δυναμική στην Ευρώπη!..

Διαβάστε περισσότερα