Ή ρήξη με το σύστημα, ή μεταπολίτευση αλά ιταλικά!

07:53 7/4/2012 - Πηγή: Antinews

Γράφαμε στις 24/4/2010 (Η διάλυση του πολιτικού συστήματος και ο Σαμαράς):

Βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες εξελίξεις. Το παρηκμασμένο πολιτικό σκηνικό που έφαγε τον αγλέουρα από την Μεταπολίτευση και δώθε καταρρέει.

Το  πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα σε αυτό το σημείο χάνει τον έλεγχο των κινήσεων και μπροστά στον κίνδυνο να  χάσει και την ανοχή του κοινωνικού σώματος προσπαθεί να διασωθεί πολιτικά προωθεί τα γνωστά και άγνωστα σενάρια συγκυβέρνησης, ή οικουμενικής διακυβέρνησης.

Η Ν.Δ. είναι  ένας  βαριά άρρωστος οργανισμός και  θέλει χρόνο πολύ για να αναταχθεί. Λόγω 

όμως των οικονομικών εξελίξεων ο Σαμαράς δεν  έχει πλέον αυτόν τον χρόνο.

Αν αναλώσει το χρόνο του, θα χάσει τον καιρό του και το πιθανότερο είναι  να εγκλωβιστεί σε διαδικασίες από τις οποίες δε θα ξεφύγει  ποτέ. Θα τον τραβάνε συνεχώς προς τα πίσω.

Αντιθέτως ο Σαμαράς, πρέπει να κινηθεί με κινηματικό τρόπο, να ξαναβρεί όσους τον ανέδειξαν και να δημιουργήσει ρεύμα στην κοινωνία που αναζητά απελπισμένα όραμα να ακουμπήσει

Και για να γίνει αυτό, πρέπει να εκφράσει την λαϊκή δυσαρέσκεια και να δώσει ελπίδα.

Ο δρόμος αυτός θα είναι μοναχικός.

Θα διακινδυνεύσουμε επίσης μια πρόβλεψη και θυμηθείτε την ώρα που το γράψαμε: Ο Σαμαράς δεν θα γίνει πρωθυπουργός με τη ΝΔ. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να θάψει το «πτώμα» της – και εννοούμε φυσικά το «πτώμα» του μηχανισμού της.

Ο Σαμαράς θα γίνει πρωθυπουργός με τις θέσεις του, τα πιστεύω του και την αξιοπιστία του.

Κι άλλες (προφητικές) διαπιστώσεις

Ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά, στις 02/07/011 (Ο Αντώνης Σαμαράς μπροστά στη Νέα Μεταπολίτευση) γράφαμε:

Πέρα από τις ανυπέρβλητες δυσκολίες ,που αφορούν στη κατάσταση της χώρας , ο Α. Σαμαράς έρχεται και θα έλθει στο εγγύς μέλλον   αντιμέτωπος  με μια αυτοτροφοδοτούμενη κρίση που θα προέρχεται από το κόμμα και το προσωπικό του. Αυτό είναι φανερό ήδη στις δημοσκοπήσεις.

Με αυτό το κόμμα κι αυτό το προσωπικό δεν θα μπορέσει ούτε δέκα μέρες να κυβερνήσει. Αυτό είναι νομοτέλεια.

Είναι προφανές ότι οι μεταπολιτεύσεις αναδεικνύουν ηγέτες σύμβολα.

Τον Κ. Καραμανλή η μεταπολίτευσή του 74, τον Ερντογάν η μεταπολίτευση στην Τουρκία, τον Μπερλουσκόνι αυτή της Ιταλίας…

Ο Κ. Καραμανλής (προδικτατορικός πολιτικός όντας)   σηματοδότησε τη δική του μεταπολίτευση ιδρύοντας καινούργιο κόμμα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των μεταπολιτεύσεων είναι ότι τα κυρίαρχα κόμματα που δημιουργούνται δεν έχουν (αρχικά τουλάχιστον) πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα αλλά Εθνικό.

Η παταγώδης αποτυχία της Ν.Δ.   να εξελιχθεί σε κυρίαρχη πολιτική, εθνική κι όχι πολυσυλλεκτική δύναμη οφείλεται στο ότι ακολούθησε τους δρόμους της πολυσυλλεκτικότητας, που οδηγούν εύκολα στο χάιδεμα όλων κι ως εκ τούτου στο σημερινό απερίγραπτο αδιέξοδο, κι όχι τον δύσκολο δρόμο του πραγματικά φιλολαϊκού  κόμματος που μπορεί να προέλθει μέσα από τους δρόμους της ιδεολογίας και του πολιτισμού.

Το τρένο της Ιστορίας θα σφυρίξει μια φορά