Ιστορική παρέμβαση…

17:57 25/4/2016 - Πηγή: Antinews

Τέσσερα πράγματα κάνουν τον Ηγέτη:

Η μαχητικότητά του, η υπευθυνότητά του, η διορατικότητά του και το ήθος του.

Η Ομιλία Σαμαρά στο 10ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ήταν πραγματικά ιστορική. Γιατί απέδειξε – για την ακρίβεια – «δίδαξε» και τα τέσσερα.

Πρώτα απ’ όλα, ανάτρεψε για πρώτη φορά με τέτοια σαφήνεια, το «αφήγημα», της Αριστεράς και του αντί-μνημονιακού λαϊκισμού.

Τι μας έλεγαν όλοι αυτοί, τόσα χρόνια τώρα;

Ότι για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, φταίνε όσοι κυβέρνησαν.

Τι

τους απάντησε ο Αντώνης;

Πώς φταίνε και αυτοί που κυβέρνησαν, αλλά και αυτοί που ΔΕΝ κυβέρνησαν. Και αυτοί που έδιναν «παροχές» από δανεικά, αλλά κυρίως αυτοί που ζήταγαν στους δρόμους περισσότερες «παροχές» από δανεικά. Και αυτοί που ανέχθηκαν τον (ή ενέδωσαν στον) Λαϊκισμό, αλλά κυρίως αυτοί που με ντουντούκες πρωτοστατούσαν στο Λαϊκισμό. Και όσοι δίστασαν να κάνουν μεταρρυθμίσεις, αλλά κυρίως όσοι πολέμησαν λυσσαλέα τις μεταρρυθμίσεις.

Κι όλοι κατάλαβαν ασφαλώς, που τους το «γύρισε» κατάμουτρα.

Οι τρείς αρετές της δικής μας παράταξης…

Και συνέχισε:

Ενώ όλοι έκαναν λάθη (και η λαϊκίστικη αριστερά τα περισσότερα), η φιλελεύθερη παράταξη έχει επιδείξει διαχρονικά τρείς αρετές που τη διαχωρίζουν απ’ όλους τους άλλους:

- Στήριξε την Ευρωπαϊκή προοπτική όσο κανείς άλλος.

- Στήριξε τις μεταρρυθμίσεις και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση (όσο κανείς άλλος).

- Κι έδειξε υπευθυνότητα που δεν έδειξε κανείς άλλος.

Να είστε υπερήφανοι, τους είπε, γι’ αυτή την ιστορική διαδρομή μας! Που δικαιώθηκε απόλυτα.

Επιτέλους! Μια τόνωση ηθικού και μαχητικότητας. Να δώσει κάποιος αίσθημα υπερηφάνειας και αυτοπεποίθησης στην παράταξη.

Όχι να «απολογείται» στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά να τους «παίρνει» από τα μούτρα και να τους τα «γυρίζει».

Στο παράδειγμα των μεταρρυθμίσεων θύμισε τη μεταρρύθμιση Σιούφα στο Ασφαλιστικό το 1992, που όταν έγινε όλοι ήταν αντίθετοι, και σήμερα όλοι κάνουν το σταυρό τους που έγινε τότε.

Και τη μεταρρύθμιση Πετραλιά του 2006 (συνενώθηκαν τότε 133 ασφαλιστικά ταμεία σε 13). Που, επίσης, όλοι ήταν αντίθετοι τότε. Και σήμερα όλοι κάνουν το σταυρό τους που έγινε.

Επιτέλους! Βρέθηκε ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας να μιλήσει γι’ αυτά.

Διότι μέχρι πρόσφατα μας είχαν… «ζαλίσει τον έρωτα» με τη «μεταρρύθμιση Γιαννίτση» το 2001...

Καλός άνθρωπος ο Γιαννίτσης, αλλά… ποια «μεταρρύθμιση»;

Πρώτον δεν έγινε τίποτε τότε. Τον εκπαραθύρωσαν!

Και δεύτερο, το «σχέδιο Γιαννίτση», ερχόταν να ξανα-κάνει όσα είχε ήδη ξεκινήσει ο Δημήτρης Σιούφας το 1992 – οκτώ χρόνια νωρίτερα – και στο μεταξύ τα είχε ανατρέψει το ΠΑΣΟΚ (στο οποίο ανήκε και ο κ. Γιαννίτησης και ο κ. Σημίτης)!

Υπευθυνότητα σημαίνει…

Σε ό,τι αφορά την υπευθυνότητα που έδειξε η Νέα Δημοκρατία, θύμισε το πώς πολιτεύθηκε ο ίδιος με το Μνημόνιο.

Στηλίτευσε τα λάθη του πρώτου Μνημονίου: Και τους «λάθος πολλαπλασιαστές» και το «λάθος μίγμα πολιτικής» (περισσότερους φόρους παρά περικοπές σπατάλης) και το πολύ υψηλά επιτόκια τότε.

Αυτό είναι το πρώτο «συστατικό» της υπευθυνότητας: Να στηλιτεύεις τα λάθη!

Κι ύστερα το ΔΝΤ παραδέχθηκε και τα τρία αυτά σφάλματα. Και η ΝΔ με τον Αντώνη Σαμαρά τα διόρθωσε!

Κι αυτό είναι το δεύτερο «συστατικό» υπευθυνότητας: Όχι μόνο να στηλιτεύεις τα λάθη, αλλά και να τα διορθώνεις.

Κι ύστερα ανέλαβε ως κυβέρνηση και εφάρμοσε το δεύτερο –διορθωμένο- μνημόνιο, κι έφερε αποτελέσματα. Έβγαλε πλεονάσματα, έβγαλε την οικονομία από την ύφεση και έβγαλε τη χώρα στις αγορές.

Κι αυτό είναι το τρίτο «συστατικό» υπευθυνότητας: Όχι μόνο να διορθώνεις τα σφάλματα, αλλά και να εφαρμόζεις τα σωστά.

Σε αυτή την αποστροφή της ομιλίας του, ο Σαμαράς έκανε μάθημα προς όλους τι θα πει «υπευθυνότητα»: Να ξέρεις να λες όχι στα σφάλματα που σου επιβάλλουν, να ξέρεις να διορθώνεις τα σφάλματα και να ξέρεις να εφαρμόζεις τα σωστά.

Και τα τρία είναι «υπευθυνότητα». Όχι μόνο κάποια από τα τρία.

Έπρεπε να δείτε το ύφος της Ντόρας στην πρώτη σειρά, όταν τα έλεγε αυτά ο Αντώνης. Για να καταλάβετε πόσο την «έτσουξε»…

Ξέρετε ποιάς Ντόρας;

Αυτής που το πρώτο (το λάθος) Μνημόνιο το ψήφισε και με τα δύο χέρια! Και διαγράφηκε τότε από τη ΝΔ.

Κι ύστερα όταν ο Σαμαράς το διόρθωσε και εφάρμοζε το «διορθωμένο», απειλούσε να… μη ψηφίσει τα μέτρα, που για πρώτη φορά έφερναν αποτελέσματα!

Κι ύστερα, όταν ήλθε ο Τσίπρας, τον καλούσε δημόσια να φέρει και να ψηφίσει τα πάντα, πολλαπλά απ’ αυτά που η ίδια απειλούσε να ΜΗ ψηφίσει, όταν τα έφερνε ο Σαμαράς…

Ναι, γι’ αυτή τη Ντόρα μιλάμε…

Ο «καϋμένος»…

Στο δεύτερο μέρος της ομιλίας του, ο Σαμαράς ανέτρεψε ένα προς ένα όλους τους ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Με απλά και εύληπτα επιχειρήματα. Και με χιούμορ κάποιες φορές.

Ειδικά όταν είπε για την προσπάθεια του Τσίπρα να εμφανίσει κι αυτός …«πλεονάσματα», την ώρα που δεν πληρώνει τίποτε κι έχει «σκουπίσει» τα διαθέσιμα και τα αποθεματικά των ταμείων και των Νοσοκομείων: Tι πάει να συγκριθεί μαζί μας ο… καϋμένος!

Έτσι: «καϋμένος! Όχι ύβρεις. Σχεδόν λύπηση. Σα να λέμε: Ο «κακομοίρης», ο «καψερός»…

Ή το άλλο σημείο, όπου περιέγραψε πως μετά από ενάμιση χρόνο διαπραγμάτευση για να «σχίσουν» τα μνημόνια, μας έφεραν ένα ακόμα, το τρίτο Μνημόνιο, το χειρότερο και αχρείαστο πια, αφού βγαίναμε.

Αλλά μας έφεραν κι ένα ακόμα… Μνημόνιο Κάβα!

Σα να λέμε «εφεδρικό»! «Καβάντζα». Να το ’χουμε «να μας βρίσκεται»…

Κι αναφώνησε με μια χαρακτηριστική χειρονομία: Κάβα Μνημόνια μας έφεραν! Αυτό κι αν είναι «διαπραγμάτευση»…

Πάλι καλά που δεν είπε: Αυτό είναι που λέμε… «Και γαμώ τη διαπραγμάτευση»! (Πολύ… «συγκρατημένο» σε βρίσκω Πρόεδρε!).

Ο βασιλιάς είναι γυμνός!

Τέλος, στο τρίτο μέρος της ομιλίας του μίλησε για τις μεταρρυθμίσεις.

Κι είπε πως δεν μας χρειάζονται απλά «κι άλλες» μεταρρυθμίσεις. Απαιτείται πια ένα κίνημα μεταρρυθμίσεων!

Νομίζω ότι έχει πολύ δίκιο, αν και η θέση αυτή είναι κάπως «προχωρημένη» για τη Νέα Δημοκρατία.

Τη φωτιά μόνο με φωτιά την παλεύεις. Και το κίνημα του λαϊκισμού, μόνο από κίνημα μεταρρυθμίσεων μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Τώρα βέβαια, τι καταλαβαίνει από «κινήματα» η ΝΔ είναι μια άλλη ιστορία…

Τέλος, τους είπε ότι τώρα ωρίμασαν οι συνθήκες για τη λύτρωση της χώρας.

Γιατί τώρα αποδείχθηκε πως «ο Βασιλιάς της Αριστεράς είναι γυμνός»! Τέλειωσε οριστικά η «ηγεμονία» των αριστερών ιδεοληψιών…

Δεύτερον, γιατί τώρα δικαιώθηκε η δική μας πολιτική από τον ενάμιση χρόνο εφιαλτικής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Και τρίτο, διότι τώρα αναδεικνύεται περισσότερο καθαρά το μεταρρυθμιστικό μας πρόσωπο.

Κι εκεί επαίνεσε ανοικτά και απερίφραστα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και του έδωσε στήριξη προσωπική, όση δεν έχει δώσει ποτέ προηγούμενος ηγέτης στον επόμενο! Ούτε στη ΝΔ ούτε σε κανένα άλλο κόμμα.

Και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα, τους το είπε, κλείνοντας, πιο ωμά: Τα δύο μεγάλα όπλα μας για να νικήσουμε οριστικά το Λαϊκισμό (και για να διώξουμε το ΣΥΡΙΖΑ) είναι η Δικαίωσή μας και οι Μεταρρυθμίσεις.

Και τα δύο. Όχι μόνο το ένα από τα δύο…

Και για να είμαστε δίκαιοι, στο λόγο του ο Κυριάκος έδειξε πως συμφωνεί απόλυτα.

Μάθημα ήθους…

Τώρα μια τελευταία παρατήρηση:

Ο Σαμαράς μίλησε. Και αποθεώθηκε!

Και στη διάρκεια της ομιλίας του και αμέσως μετά…

Ο Καραμανλής δεν μίλησε. Ούτε αυτή τη φορά. Κρίμα…

Γιατί όταν έχεις διατελέσει αρχηγός για 13 χρόνια και Πρωθυπουργός για 5 χρόνια, πρέπει να μιλάς μια στις τόσες, βρε αδελφέ…

Κι όταν η Παράταξή σου δίνει τον «υπέρ πάντων αγώνα», και αντίθετα με όλες τις προβλέψεις ως πολύ πρόσφατα, δείχνει τώρα να κερδίζει έδαφος, έχεις υποχρέωση - π’ ανάθεμά σε - να μιλήσεις!

Δεν το λέω αυτό με οποιαδήποτε «κακία» για τον Κώστα Καραμανλή.

Το λέω αντίθετα, γιατί τον εκτιμώ, περισσότερο ίσως από τους περισσότερους που με διαβάζουν τώρα…

Δεν θα έχανε, αν έβγαινε και στήριζε το νέο αρχηγό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως έκανε ο Σαμαράς. Θα κέρδιζε μόνο. Κι ο ίδιος και η παράταξη.

Ναι, και τον Σαμαρά τον υπονόμευσαν στη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του, αρκετοί απ’ όσους τον χειροκροτούσαν ξέφρενα προχθές.

Αλλά πήγε και τους μίλησε, τους συγκλόνισε, και μάλλον – μέσα του - τους συγχώρεσε κιόλας...

Έτσι κάνουν οι αληθινοί ηγέτες που βλέπουν το μέλλον της χώρας, δεν κατατρύχονται από τις προσωπικές τους πικρίες.

Για το Μεϊμαράκη, τι να πω; Σκεφτείτε πόσο θα κέρδιζε, αν πήγαινε κι εκείνος κι έλεγε δύο καλές κουβέντες. Δεν το έκανε. Κρίμα…

Ο Σαμαράς έδειξε, για μιαν ακόμα φορά, ότι έχει αρχηγική στόφα και ηγετικό ανάστημα.

Είναι παρών και είναι μάχιμος και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και είναι πολύτιμος, χωρίς να μπερδεύεται στα πόδια κανενός.

Γι’ αυτό και τον τρέμουν περισσότερο από ποτέ οι αντίπαλοί του στο ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτό και υποκλίνονται μπροστά του πολλοί κι από εκείνους που τον πίκραναν στην ίδια την παράταξή του.

Τώρα, και οι μεν και οι δε, αναγνωρίζουν τον ηγέτη που συνεχίζει να πολεμά ως την τελική νίκη, αλλά και τον ηγέτη που ξέρει να συγχωρεί. Και να ενώνει...

Διαβάστε περισσότερα