Κατάσχεση καταθέσεων: εφεξής θα είναι επίσημη χρηματοπιστωτική πολιτική;

14:28 27/3/2013 - Πηγή: Antinews

του Νίκου Αργεάδη

Η επιβολή ουσιαστικά κατάσχεσης μέρους των καταθέσεων αποτελεί πια γεγονός και εκφρασμένη μελλοντική πολιτική. Η δικαιολογία για την επιβολή καταθέσων από την Γερμανία και τους απολογητές της πολιτικής της ήταν πως το μέτρο αυτό θα εφαρμοστεί ως μέτρο ανάγκης και μόνο μια φορά. Η διάψευση όμως ήρθε ταχύτατα από τους Ντάισελμπλουμ και Μπαρνιε [1]. Ουδεν μονιμότερον του προσωρινού και άπαξ εφαρμοσμένου.

Τα στοιχεία και δεδομένα για εφαρμογή υπήρχαν διασπαρτα σε δημοσιεύσεις και αναλύσεις. Ιδού τι λένε:

1) Σε άρθρο στο Bulletin of the Reserve

Bank of New Zealand το 2011, οι Hoskin και Woolford, ισχυρίζονται πως η Basel Committee of the Bank for International Settlements πρότεινε για πρώτη φορά σχέδιο κατάσχεσης καταθέσεων στα 2010-2011, αν και το σχέδιο ήταν υπό επεξεργασία από το 1997 κατά την διάρκεια της Ασιατικής κρίσης [2].

Δηλωμένος σκοπός του σχεδίου ήταν (και είναι) η αντιμετώπιση τραπεζικών αποτυχιών όταν οι κυβερνήσεις «αρνούνται», ή δεν μπορούν να σώσουν τις τράπεζες. Προσοχήστηνγλώσσα: Γράφουν: «the primary objective …. is to ensure that, as far as possible, any losses are ultimately borne by the bank’s shareholders and creditors . . . .» [3]. Οι κρίσιμοι όροι είναι shareholdersandcreditors. Το κλειδί είναι πως θεωρούν «πιστωτές» μιας τράπεζας και τους πελάτες της που έχουν καταθέσεις. Ιδού γιατί: «At one end of the spectrum, there are large international financial institutions that invest in debt issued by the bank (commonly referred to as wholesale funding). At the other end of the spectrum, are customers (διαβάζετε, καταθέτες=πιστωτές) with cheque and savings accounts and term deposits». Το φάσμα των πιστωτών περιλαμβάνει λοιπόν και τους καταθέτες. Η απόδειξη είναι στην εφαρμογή του μέτρου.

Το μέτρο αυτό ενεργοποίησε το πρώτο πολιτικό όπλο της Γερμανίας, δλδ την σχέση 8:1 τραπεζικού τομέα/Κυπριακό ΑΕΠ για την τάχα μου εξυγίανση του τραπεζικού τομέα. Οι πραγματικοί σκοποί πιθανόν να περιλαμβάνουν: 1) Απόκρουση της διείσδυσης της Ρωσίας, 2) δέσμευση με ρήτρες των νεοανακαλυφθέντων φυσικών πόρων αερίου/πετρελαίου με το μνημόνιο που έπεται και 3) πιθανόν την απορρόφηση από Γερμανικές τράπεζες που «πάσχουν» των καταθέσεων υπεράνω των οποίων θα επικερέμεται αενάως η σπάθη του Δαμοκλή της κατάσχεσης, αν η τράπζεζα δεν είναι «καλή». Αυυό βέβαια θα το κρίνουν οι Γερμανοί. Περιττό να υπογραμμίσουμε τις ευθύνες του κ. Χριστόφια ο οποίος την «έκανε με ελαφρά πηδηματάκια».

Ερμηνεία: Μόλις ένας πελάτης καταθέσει χρήματα σε τράπεζα θεωρείται «πιστωτής» της [3]. Αυτό είναι το δεύτερο πολιτικό όπλο. Έτσι, η τράπεζα αποκτά χρήμα πραγματικό και ο καταθέτης μετατρέπεται σε πιστωτή με IOU [4]. Οι Κύπριοι καταθέτες και αυτοί που θα ακολουθήσουν θεωρούνται πιστωτές και επομένως μπορούν να χάσουν την πίστωσή τους ανά πάσα στιγμή. Φοβερό τέχνασμα. Οι εργαζομενοι των 350 ευρώ!!! θεωρούνται πιστωτές.

Συμπέρασμα: Αν μία κυβέρνηση μπορεί να κατασχέσει καταθέσεις μέσω φόρου τότε η ασφάλιση καταθέσεων δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Όλα είναι στον αέρα. Και με βάση το νομικό προηγούμενο, μπορεί να εφαρμοστεί ξανά, αν απαιτηθεί. Η χρήση γίνεται κοινό δίκαιο και πολιτικό προηγούμενο βαρύτητας.

2) Όμως, με αυτή την νομικίστικη διαδικασία τη «γλιτώνουν» οι πραγματικοί πιστωτές της τράπεζας. Αυτοί που αγοράζουν το χρέος της διανείζοντάς τες και όχι όσοι καταθέτουν πραγματικό χρήμα [5].

Μύνημα και συμπέρασμα: Μην καταθέτετε χρήματα σε τράπεζα αλλά δανείστε της…Τότε δεν θα μπορεί να κουρέψει, δλδ να κατασχέσει ή να φορολογήσει, τα χρήματά σας.

3) Ποιος είναι ο κερδισμένος; η ΕΚΤ φυσικά η οποία προσφέρει ρευστότητα στις πάσχουσες Κυπριακές τράπεζες. Η ΕΚΤ μπορεί να τυπώσει χρήμα και επομένως να απορροφήσει την «επέκταση» των τραπεζών. Γιατί όμως η σύνδεση με το έλλειμα και το χρέος της Κυπριακής δημοκρατίας; Διότι το Κυπριακό κράτος δεν μπορεί να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες. Και τότε γιατί δεν μπορεί να το κάνει η ΕΚΤ; Είτε έχουμε κοινό νόμισμα και επομένως κοινή πολιτική ΙΣΗ για όλους είτε όχι. Αλλά που σκοπίμως αποκρύποτονται απο τα δελτία των 8. Αυτή την έννοια (θα έπρεπε να) έχει η χρηματοπιστωτική ενοποίηση κρατών με διαμετρικά διαάφορες οικονομίες.

4) Οι χαμένοι: Μα φυσικά τα γνωστά υποζύγια σε Ελλάδα. Κύπρο και μετά Ισπανία, Ιταλία κλπ

5) Πως εξηγείται ότι οι χώρες BRIC έχουν επηρεαστεί ελάχιστα; Εξηγείται από τις πιστωτικές τους πολιτικές. Η ύπαρξη κρατικών τραπεζών, αντιστάθμισε την οικονομική κρίση προσφέροντας πιστώσεις στην πραγματική οικονομία αυξάνοντας έτσι την εμπιστοσύνη των πολιτών και ξένων καταθετών.

6) Η εικόνα της ευρωπαίκής κρίσης: Ελάχιστο ρευστό χρήμα σε ένα σύστημα όπου η προσφορά χρήματος είναι σταθερή και όπου οι κυβερνήσεις και οι (μη ανεξάρτητες πλέον) κεντρικές τους τράπεζες δεν μπορούν να τυπώσουν χρήμα με βάση τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας τους. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που, κατά τη γνώμη μου, θα διαλυθεί η Ευρωζώνη και πιθανόν αργότερα η ΕΕ. Ύφεση και στην Ελλάδα βαθιά, καταστροφική ύφεση. Ανεπαρκείς ποσότητες ευρώ για να πληρωθούν κεφάλαια και επιτόκια σε ένα πυραμιδικό σχήμα όπου κεφάλαια εισάγονται από τράπεζες που δημιουργούν χρήμα ως “τραπεζική πίστωση” στα βιβλία τους. Έτσι, αν η τράπεζα της Ελλάδος μπορούσε να εκδώσει χρήμα, δλδ ρευστότητα, η κρίση θα αντιμετωπιζόταν με την εισροή αυτής της ρευστότητας, και δεν θα χρειαζόταν να παρακαλάμε τους εχθρούς μας (πρώην εταίρους) να μας δανείσουν με όλο και περισσότερο χειρότερες δεσμεύσεις. Αντί για πάντζερ τώρα η Γερμανία καταστρέφει την παραγωγική βάση και το τραπεζικό των «εχθρών» της.

7) Γιατί εφαρμόστηκε πρώτα στην Κύπρο; Διότι η Γερμανία και οι δορυφόροι της πιστεύουν ότι θα πετύχει λογω της μικρότητας της Κύπρου (0.3% της ευρωζώνης). Γι’ αυτό και οι αλληλοδιαψεύσεις περί μη εφαρμογής σε άλλους ή η δήλωση πως η Κύπρος είναι «ειδική» περίπτωση.

Τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον; Δύσκολο να απαντηθεί αλλά μάλλον η ΕΖ θα περιοριστεί στην Γερμανία και στους δορυφόρους της με τους άλλους να αποζωρούν, αν πριν δεν πιάσουν ρυθμούς ανάπτηξης ικανούς να αντισταθμίσουν τον ρυθμό άυξησης του χρέους.

Πηγές

[1] http://www.antinews.gr/2013/03/26/209872/

[2] h–p://www.rbnz.govt.nz/research/bulletin/2007_2011/2011sep74_3HoskinWoolford.pdf

[3] h–p://www.nzba.org.nz/assets/Uploads/111004-OBR-Submission-NZBA.pdf

[4] h—://en.wikipedia.org/wiki/Fractional_reserve_banking

[5] h–p://wfhummel.cnchost.com/moneyandcredit.html