ΚΕΦΕ μου το μαντήλι σου, γιατί είναι λερωμένο;

23:48 23/11/2015 - Πηγή: Antinews

Όταν συμβαίνει κάτι, για να καταλάβω ποιος, τι και πως, πάντα σκέφτομαι δυο ερωτήσεις: Τις βλάπτεται και τις ωφελείται; Πρώτα απ’ όλα έπαθε ζημιά η παράταξη και κατ’ επέκταση η χώρα. Με αυτούς τους άμπαλους εξαρχειώτες σκιντζήδες που μας κυβερνούν και τον Σάντσο Πάντσα, που παριστάνει τον ψευτοδεξιό κολαούζο τους, ο θεσμικός μας ρόλος είναι σημαντικός.

Και κυρίως, όπως λέει ο φίλος μου ο Κώστας, η δημοκρατία είναι συγκριτικό πολίτευμα. Πρέπει να μας συγκρίνουν και να μας επιλέξουν ως καλύτερους. Έτσι οφείλουμε να αποδεικνύουμε πως είμαστε καλύτεροι, εναλλακτική εξουσίας. Αλλιώς θα επιλέξουν

πάλι τους άλλους κι ας τους θεωρούν καψοκαλύβηδες.

Ως πρόσωπο σίγουρα βλάφτηκε ο Μεϊμαράκης, διότι όλα αντανακλούν στο πρόσωπο του Προέδρου, καλά ή κακά. Άρα, να ήθελε να αυτοπυροβοληθεί και να ζήσει αυτόν τον τραγέλαφο, χλωμό το κόβω. Επίσης βλάφτηκαν οι δυο νεότεροι, ο Κυριάκος και ο Άδωνις, που θα μετρούσαν το μπόϊ τους και ξόδεψαν χρόνο και χρήμα. Κι εντάξει, ο Κυριάκος τον έχει τον τρόπο του αλλά ο Άδωνις έκανε εκστρατεία με το αίμα του. Κι εδώ να υπογραμμίσω εμφατικά, για τα πρακτικά του ιστορικού του μέλλοντος, πως εκ των τριών νεοτέρων, ο Άδωνις Γεωργιάδης έδειξε την μεγαλύτερη ψυχραιμία, μπέσα και νομιμοφροσύνη. Φαίνεται δε πως πλησίασε επικίνδυνα τον Τζιτζικώστα κι έτσι δεν είμαι σίγουρος πως ο τελευταίος στεναχωρήθηκε τόσο πολύ ή εξεπλάγη από την αναβολή της εκλογής, που ούτως ή άλλως έπληξε τον κύριο αντίπαλο του, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Συνεννοηθήκαμε; Κι εγώ δεν ξεχνώ επίσης, πως ο Απόστολος τον Φεβρουάριο, αν θυμάμαι καλά, μας καλούσε να στηρίξουμε τον Αλέξη και τον υπουργό του. Ποιον υπουργό; Μα τον Βαρουφάκη!

Τέτοια πάσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ακομβίωτο στρατάρχη, ούτε παραγγελιά να ήτανε. Και πότε; Ακούστε. Όταν ο Αλέξης πήγε και κλάφτηκε στον Παυλόπουλο πως την βγάζει δεν την βγάζει και ζητάει συναίνεση, τουτέστιν συνενοχή. Εξευτελιζόμαστε, όταν ο νεομερκελιστής πρόεδρος της Τασίας μόλις έχει ξεπουλήσει στα ξένα κοράκια που έβριζε τις ελληνικές τράπεζες. Θυμάστε τα 40 τόσα δις που είχαμε ακουμπήσει ζεστά; Farewell my darling. Να ζήσουμε να τα θυμόμαστε. Έφερε μνημονιάρα σαραντάπηχη, μοιράζει φόρους σαν στραγάλια, τον ΕΝΦΙΑ τον πάκτωσε εσαεί, κόβει τις συντάξεις που θα διαφύλασσε και σε όλες, μα όλες τις επιδόσεις του βλέπει την πλάτη του Σαμαρά, ο οποίος, φίλε Βαγγέλη, δεν σε όρισε Πρόεδρο για να σε υπονομεύσει. Κακό το γινάτι των συμβούλων και στο λέει κάποιος που σε στηρίζει.

Όλοι μετείχαν με εκπροσώπους στην περίφημη ΚΕΦΕ κι όλοι έχουν μικρό ή μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Πιθανώς, αν μου έπεφτε λόγος, να έκανα μια επαλήθευση του νόμου της βαρύτητας από τον τρίτο όροφο με τον Πρόεδρο της κι ορισμένα μέλη, που υποθέτω παρακολουθούσαν το έργο της αναδόχου εταιρείας. Ή δεν πήραν χαμπάρι κι είναι ανίκανοι ή ήταν βαλτοί.

Το δε «εγώ τα είχα πει», μερικών, δεν είναι επιχείρημα. Διότι παίρνει την απάντηση: «ναι, αλλά τι έκανες»;

Το αποτέλεσμα πάντως ήταν καθολική απογοήτευση των ανθρώπων μας, να βρίζουν όλοι οι νεοδημοκράτες και τώρα να μας βγάζουν γλώσσα ακόμη κι οι εξωφυλαρούχες της πολιτικής.

Αυθαδίασε η Φώφη, που ηγείται του κόμματος συνώνυμου της λαμογιάς, που όλοι μαζί γεμίζουν τρία ταξί και δυο παπάκια. Μας κούνησαν το δάχτυλο κι οι ποταμίσιοι ντιλιβεράδες του Μπόμπολα, που τους πετάει ένα ξυλάκι και αυτοί φέρνουν πίσω δύο.

Και κυρίως, ρε σεις, έβγαλε γλώσσα το κόμμα του Σκουρλέτη, του Φίλη του κεμαλικού και του Λάμπρου του νταραβεριντζή με το «χώρο». Αντιμίλησε ο γεροσαράφης ο Παπαδημούλης, ο αριστερός επενδυτής και μεγαλοκαταθέτης, που έσκιζε το Μνημόνιο σαν χασέ και τώρα του έχει γίνει η γλώσσα σαν σόλα από δίσολο σεβρό να γυαλίζει τα χρώμια στο δικό τους μνημόνιο, το grande αριστερό. Όταν πλακώνεται αυτή η χολερική «νυφίτσα» με την Κλάραμπελ στο twitter, καταλαβαίνεις πως ο Θεός κι η πραγματικότητα είναι οι μεγαλύτεροι φαρσέρ.

Την γνώμη τους, βέβαια, την έχουμε γραμμένη στους δίδυμους αδένες μας και δεν εννοώ τις αμυγδαλές. Κανά μέτρο παρακάτω. Όμως με την θρασύτητα τους ελπίζω να θυμίζουν σε όλους, κι εννοώ όλους, πως ο αντίπαλος είναι απέναντι. Είναι αυτοί οι περιθωριακοί διεθνιστές της πλάκας, οι χρήσιμοι ηλίθιοι των δουλεμπόρων, των ισλαμοφασιστών και των δανειστών, που δεν έχουν σχέδιο ούτε όταν παίζουν πόρτες. Που κάθε φορά που διαπραγματεύονται «σκληρά», μετράμε ξανά νεφρά και δάχτυλα. Ο αντίπαλος μας είναι αυτοί οι ιδεοληπτικοί, που κατάφεραν να ξεχαρβαλώσουν τα σύνορα, την ασφάλεια μας, να φτύσουν πάνω στο αίμα του Ποντιακού Ελληνισμού, ενώ ζέψανε πάλι την οικονομία στο μαγκανοπήγαδο της ύφεσης, ζάλωσαν το λαό με φόρους σαν γομάρι, εξακόντισαν την ανεργία και ψεύδονται πιο εύκολα κι από αλανιάρα άπιστη σύζυγο. «Λαέ, δεν είναι αυτό που νομίζεις». Αυτό ακριβώς είναι. Σκύλο να τους δώσεις να τον πάνε βόλτα, θα τον χάσουν και κάποια «ηρωϊκή» αριστερή δικαιολογία θα σκεφτούν.

Λοιπόν, ας ρίξουμε τους τόνους και να θυμόμαστε όλοι, πως όπως σε όλη την φύση, έτσι και στην πολιτική, δεν υπάρχει κενό. Εάν δεν σοβαρευτούμε και συμμαζευτούμε, η ανάγκη θα γεννήσει άλλα πράγματα που θα καλύψουν το κενό…

Διαβάστε περισσότερα