Κι αν αρχίζαμε τις περικοπές από τις τράπεζες;

16:23 17/1/2012 - Πηγή: Antinews

‘’Ο τραπεζικός τομέας έχει ένα προσόν.  Μπορεί να λειτουργήσει με ίδια αποτελέσματα είτε ιδιωτικά είτε κρατικά.  Γι’ αυτό ίσως και οι περισσότεροι να μην πολυνοιάζονται.  Ξέρουν ότι είναι ένας από τους βασικότερους πυλώνες του συστήματος και θα υπάρχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Αυτό που λέω επιβεβαιώνεται κι από την ιστορία του 08′ όπου πτωχεύσανε ομαδικά αλλά με ένα ταρατατζούμ μετά από 2 χρόνια ζουν και βασιλεύουν.’’

Το παραπάνω σχόλιο ανήκει στον undercover gpr, συνεπή συμμέτοχο του antinews, με αιχμηρό σχολιασμό

και έντονα κριτική σκέψη.

Το διάλεξα γιατί κατά τη γνώμη μου αποτελεί τον πυρήνα του εφιάλτη που βιώνουμε, καθώς πρόκειται για την ουσία της σκέψης κάθε εμπλεκόμενου στο πρόβλημα, είτε ηγέτη κράτους, είτε επιφανούς τεχνοκράτη οικονομολόγου.

Ωστόσο μια μεγάλη μερίδα αναλυτών ακολούθησε μια ανάδρομη προσέγγιση και μάλιστα φαίνεται να δικαιώνεται από τις εξελίξεις.

Γιατί η κρίση του 2008, αυτό που ονομάζουμε The Lehman Effect, μπορεί να αναχαιτίστηκε, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο σχολιαστής, αλλά ουδέποτε αντιμετωπίστηκε ουσιαστικά και από τότε βασανίζει με το μαρτύριο της σταγόνας κράτη, τράπεζες και πολίτες, με ιδιαίτερη προτίμηση τους Έλληνες.

Πως μας επηρεάζει;

Η κατάρρευση των αμερικανικών τραπεζών φανέρωσε την κεφαλαιακή γύμνια του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος.  Για το ήδη σαθρό (κεφαλαιακά) ελληνικό σύστημα επρόκειτο για εκτέλεση από τα 11 βήματα.   Μπορεί οι συνεχείς ενέσεις ρευστότητας, ουσιαστικά δηλαδή η μεταφορά κεφαλαίων από το κοινωνικό κράτος στην τραπεζική φούσκα, να έδωσε την απαραίτητη παράταση, ωστόσο δημιούργησε μια σειρά ζωτικών προβλημάτων στην οικονομία, τα οποία βρίσκουμε μπροστά μας σε κάθε προσπάθεια επίλυσης ενός προβλήματος που θυμίζει Λερναία Ύδρα.

Καθώς λοιπόν για τις τράπεζες διεκόπη βίαια η ανεξέλεγκτη επέκταση και καθώς η εύρεση μετρητών περιορίστηκε στη δημόσια ζητιανιά, ξεκίνησε το πρώτο στάδιο του Lehman Effect:  Η βίαιη διακράτηση κεφαλαίων με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο.

Για παράδειγμα ένας προσφιλής τρόπος να γίνει αυτό είναι ο περιορισμός των πιστωτικών ορίων (των δανείων βρε).  Την ώρα που οι επιχειρήσεις περισσότερο από ποτέ έχουν ανάγκη επιπρόσθετων κεφαλαίων για να αντιμετωπίσουν την επιπτώσεις της ύφεσης, οι τράπεζες περιορίζουν ακόμα και αυτά που έχουν δώσει, στραγγαλίζοντας την αγορά.  Θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει ότι η ανανεωμένη σας πιστωτική εκδόθηκε με μειωμένο όριο, ενώ αν αιτηθείτε στεγαστικό, οι όροι που σας θέτουν είναι απλά απαγορευτικοί, σα να σας λένε, περάστε κάποια άλλη φορά.  Ο λόγος που γίνεται αυτό δεν είναι ότι ξαφνικά χάσαμε το αξιόχρεό μας, αλλά απλούστατα ότι, όταν οι τράπεζες καταγράφουν μικρότερο δανειακό χαρτοφυλάκιο, διακρατούν μικρότερο ποσοστό κεφαλαίων.

Με τον ίδιο τρόπο το Lehman Effect επηρεάζει το ΕΣΠΑ, όπου οι τράπεζες είναι εξαφανισμένες ως προς τη δική τους συμμετοχή, τα δημόσια έσοδα και κάθε έκφανση της οικονομικής μας καθημερινότητας.  Ουσιαστικά καλούμαστε να επιπλεύσουμε σε ένα ναυάγι