Μαθήματα ιστορίας εκλογών και στρατηγικής

15:08 27/8/2015 - Πηγή: Antinews

Αν και κάθε εκλογική αναμέτρηση διατηρεί ακέραια την μοναδικότητά της, μέσα στο πλαίσιο συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών που διεξάγεται, παρόλα αυτά είναι δυνατόν να εντοπίσει παρεμφερή ιστορικά εκλογικά παραδείγματα, όχι τόσο για να προβλέψει την κατάληξη των γεγονότων, όσο το να μπορέσει έγκαιρα να παρέμβει και να αλλάξει την πορεία τους. Οι επικείμενες εκλογές, με μια γρήγορη σκέψη, μοιάζουν αρκετά με εκείνες του Σεπτεμβρίου 1996. Τότε, ο Κώστας Σημίτης

έμπαινε για πρώτη φορά στη μάχη των εκλογών απέναντι στον Μηλτιάδη Έβερτ.

Ένα πρώτο κοινό στοιχείο, είναι πως και οι δύο είναι "αυγουστιάτικες" εκλογές. Κηρύσσονται δηλαδή τον πιο ράθυμο μήνα του χρόνου, εκεί που γίνονται τα περίφημα μπάνια του λαού.

Το δεύτερο κοινό τους στοιχείο είναι πως ο "επισπεύδων" αυτός που βιάζεται να γίνουν οι εκλογές, είναι ο Πρωθυπουργός και όχι η αντιπολίτευση. Και στις δυο περιπτώσεις, η αντιπολίτευση ναι μεν ζητάει εκλογές, είναι έτοιμη για αυτές αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν τις προκαλεί.

Το τρίτο κοινό στοιχείο είναι πως και τότε και τώρα ο επικεφαλής της κυβέρνησης αναλαμβάνει την πολιτική πρωτοβουλία για αυτό ακριβώς το στήσιμο της πρόωρης κάλπης έχοντας ως βασικό του μέλημα: την ανασύνθεση της κοινοβουλευτικής του ομάδας και την εκ νέου πολιτική κυριαρχία στη κεντρική σκηνή.

Το τέταρτο κοινό στοιχείο είναι πως στρατηγικά το κυβερνών κόμμα προτάσσει την εικόνα του υποψηφίου Πρωθυπουργού και λιγότερο του κόμματος. Μάλιστα αποτελεί κεντρική επιλογή του Κινήματος, ο Κώστας Σημίτης "να βγει μπροστά" και να πάρει πάνω του όλες τις ευθύνες. Ακριβώς το ίδιο λαμβάνει χώρα και τώρα. Με το δίλημμα "Τσίπρας εναντίον όλων" χτίζεται σταδιακά, ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ από "κομματικός ΣΥΡΙΖΑ" σε "κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ".

Το πέμπτο κοινό στοιχείο είναι πως το 1996, ο "Λαφαζάνης" του ΠΑΣΟΚ λέγεται Δημήτρης Τσοβόλας, ο οποίος φτιάχνει το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ), που όπως και η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ του Λαφαζάνη, προασπίζονται τα ιερά και τα όσια της αξιακής παράδοσης των κομμάτων τους. Αποτελούν και τα δυο περισσότερο μια επιλογή διαμαρτυρίας, παρά μια επιλογή διακυβέρνησης.

Στις "αυγουστιάτικες" αυτές εκλογές κυρίαρχη φωνή ήταν "η απόλυτη σιωπή". Ήταν με άλλα λόγια εκλογές "βουβαμάρας". Από την άλλη ο "μπουλντόζας" Μιλτιάδης Έβερτ επιτίθεται με συνεχείς χαρακτηρισμούς στον Σημίτη, προσπαθώντας να τον γελοιοποιήσει (λογιστάκος, σημιτάκος κτλ).

Το αποτέλεσμα της κάλπης της 22ης Σεπτεμβρίου 1996 δικαιώνει τον Κώστα Σημίτη ο οποίος λαμβάνει 41,49 % και 162 έδρες.

Προς γνώση και συμμόρφωση.

Vanzetti

Διαβάστε περισσότερα