Μια νέα χρονιά παγκόσμιας διαμάχης

15:01 26/1/2013 - Πηγή: Antinews

Στο σημερινό κόσμο, ο εντοπισμός και η διαχείριση των επίμαχων σημείων δεν είναι ένα θέμα που απλά παίρνουμε έναν χάρτη, εντοπίζουμε το πρόβλημα και ενισχύουμε τη διπλωματία για να εκτονώσουμε την κατάσταση. Για να κατανοήσουμε τις σημαντικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις του σήμερα, πρέπει να αναγνωρίσουμε τους σημαντικούς τρόπους με τους οποίους οι παγκόσμιες πολιτικές συνθήκες τις επιτρέπουν. Είναι πολύ πιο πιθανό να προκύψουν συγκρούσεις ή να επιμείνουν, όταν αυτοί που έχουν τα μέσα να τις εμποδίσουν ή να τις τερματίσουν δεν το κάνουν. Δυστυχώς, αυτό θα επιβεβαιωθεί το 2013, υποστηρίζει

ο πρώην Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Χαβιέρ Σολάνα και ο Ίαν Μπρέμπερ, πρόεδρος της Eurasia Group.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτός από μια εξωτερική πολιτική κρίση που απειλεί άμεσα την εθνική ασφάλεια, η διοίκηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα θα αφιερώσει περισσότερο χρόνο, ενέργεια και πολιτικό κεφάλαιο στη μείωση του χρέους και σε άλλες εγχώριες προτεραιότητες. Στην Ευρώπη, οι αξιωματούχοι θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την επαναφορά της εμπιστοσύνης στην ευρωζώνη. Και, στην Κίνα, αν και οι απαιτήσεις της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας θα αναγκάσουν τους νέους ηγέτες της χώρας να αναπτύξουν νέους δεσμούς με άλλες περιοχές, είναι πάρα πολύ απασχολημένοι με την πολυπλοκότητα των οικονομικών μεταρρυθμίσεων ώστε να αναλάβουν περιττά έξοδα και κινδύνους εκτός Ασίας. Αυτός είναι ο λόγος που οι πυρκαγιές του κόσμου θα διαρκέσουν περισσότερο και θα είναι πιο καυτές φέτος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προκληθούν προβλήματα στις παγκόσμιες δυνάμεις.

Σήμερα, αυτές οι κυβερνήσεις είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ειδικές δυνάμεις για να χτυπήσουν τους αντιληπτούς εχθρούς τους. Ο κόσμος αναπτύσσεται με τις μη επανδρωμένες επιθέσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν και την Υεμένη, αλλά πρόσφατες πληροφορίες δείχνουν ότι και η Κίνα και η Ιαπωνία επενδύουν σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη –εν μέρει για να ενισχύσουν την επιρροή τους στη διαμάχη για τα νησιά της Ανατολικής Θάλασσας της Κίνας. Μειώνοντας το κόστος και τους κινδύνους επίθεσης, οι τεχνολογικές καινοτομίες κάνουν τη στρατιωτική δράση πιο πιθανή.

Ίσως ο πιο οικονομικός τρόπος για να υπονομεύουν τους αντιπάλους και να επιτίθενται στους εχθρούς είναι να εξαπολύσουν επιθέσεις στον κυβερνοχώρο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κυβερνήσεις που βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη – και κάποιες που δεν είναι και τόσο πλούσιες – επενδύουν σε μεγάλο βαθμό στην τεχνολογία και τις δεξιότητες που απαιτούνται για την ενίσχυση αυτή τη δυνατότητας.

Αυτή η μορφή πολέμου είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για δύο λόγους. Πρώτον, σε αντίθεση με τη δομή της «αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής» της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, τα όπλα στον κυβερνοχώρο προσφέρουν σε όσους τα χρησιμοποιούν την ευκαιρία να χτυπήσουν ανώνυμα. Δεύτερον, οι συνεχείς αλλαγές της τεχνολογίας επιβεβαιώνουν ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να ξέρει πόσο μεγάλη ζημιά μπορούν να κάνουν τα κυβερνο-όπλα της ή κατά πόσο μπορούν να τα αποτρέψουν, μέχρι να τα χρησιμοποιήσουν.

Ως αποτέλεσμα, οι κυβερνήσεις ερευνούν τις άμυνές τους, αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας τυχαίας εχθροπραξίας. Αν ο Τζον Κέρι και ο Τσακ Χέιγκελ εγκριθούν στις ΗΠΑ ως υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας αντίστοιχα, η κυβέρνηση Ομπάμα θα διαθέτει δύο εξέχοντες σκεπτικιστές της στρατιωτικής επέμβασης. Αλλά οι μεγάλες επενδύσεις σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη στις ΗΠΑ, σε κυβερνο-εργαλεία και άλλα ασυνήθιστα όπλα, πιθανότατα θα διατηρηθεί.

Αυτή η τεχνολογική πρόοδος δημιουργεί το σκηνικό για τον ανταγωνισμό και τις αντιπαλότητες που αναστατώνουν τα δύο πιο σημαντικά γεωπολιτικά επίμαχα σημεία.

Στη Μέση Ανατολή, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα συνεχίσουν φέτος να αντιστέκονται στην πιο ενεργή συμμετοχή στις περιφερειακές αναταραχές, αφήνοντας τις τοπικές δυνάμεις – Τουρκία, Ιράν και Σαουδική Αραβία – να ανταγωνίζονται για επιρροή. Συγκρούσεις μεταξύ μαχητών και μετριοπαθών και Σουνιτών και Σιιτών γίνονται σε πολλές χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Οι αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν λόγους να πιστεύουν ότι, με την πάροδο του χρόνου, θα μπορούν να ανησυχούν λιγότερο για τα προβλήματα της περιοχής. Σύμφωνα με τρέχουσες προβλέψεις, οι τεχνολογικές καινοτομίες σε αντισυμβατική ενέργεια θα επιτρέψουν στις ΗΠΑ να καλύψουν πάνω από το 80% της ζήτησης πετρελαίου από πηγές στη Βόρεια και Νότια Αμερική, ως το 2020. Η Κίνα, από την άλλη πλευρά, θα γίνει περισσότερο εξαρτημένη από την παραγωγή της Μέσης Ανατολής.

Στο μεταξύ, η Ανατολική Ασία θα παραμείνει μια πιθανή εστία κρίσεων το 2013. Πολλοί από τους γείτονες της Κίνας φοβούνται ότι οι η συνεχιζόμενη οικονομική και στρατιωτική επέκτασή της αποτελεί μια αυξανόμενη απειλή για την ανεξαρτησία τους και τα συμφέροντά τους, και προσεγγίζουν τις ΗΠΑ για να διευρύνουν τις συνεργασίες ασφαλείας τους και να περιορίσουν το ρίσκο για τις καλές προθέσεις της Κίνας.

Οι ΗΠΑ, πρόθυμες να ενισχύσουν μακροπρόθεσμα τις οικονομικές προοπτικές τους με νέους εμπορικούς εταίρους στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή του κόσμου, μετατοπίζουν τους πόρους τους προς την Ασία – αν και οι αμερικανοί και ευρωπαίοι πολιτικοί θα ήταν σοφό να προχωρήσουν με μια διατλαντική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου.

Υπάρχει ένας αυξανόμενος κίνδυνος, η νέα κινεζική ηγεσία να ερμηνεύσει μια μεγαλύτερη παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή ως μια προσπάθεια να περιορίσει την άνοδο της Κίνας και να εμποδίσει την ανάπτυξή της. Έχουμε δει μια σειρά από ανησυχητικές συγκρούσεις στην περιοχή, ,τοποθετώντας την Κίνα ενάντια στο Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και εναντίον της Ιαπωνίας στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας. Ενώ αυτές οι διαμάχες είναι απίθανο να προκαλέσουν στρατιωτικές εχθροπραξίες το τρέχον έτος, η χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και των όπλων στον κυβερνοχώρο εξακολουθεί να αποτελεί πραγματική απειλή.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το 2013 είναι η μεγάλης κλίμακας οικονομική σύγκρουση στην Ασία, η οποία όχι μόνο θα βλάψει τις χώρες που εμπλέκονται άμεσα, αλλά επίσης θα μπορούσε να υπονομεύσει την παγκόσμια ανάκαμψη. Ήδη έχουν πέσει οι πρώτες βολές σε αυτή τη μάχη. Το περασμένο καλοκαίρι, οι διαφορές σε μια σειρά αμφισβητούμενων νησιών στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας οδήγησαν σε οργισμένες αλληλοκατηγορίες μεταξύ Κίνας και Ιαπωνίας, της δεύτερης και της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, αντίστοιχα.

Οι δύο πλευρές δεν κινδύνεψαν ποτέ να πάνε σε πόλεμο, αλλά οι κινέζοι αξιωματούχοι επέτρεψαν οι εθνικιστικές διαδηλώσεις να μετατραπούν σε μποϊκοτάζ των ιαπωνικών προϊόντων και πράξεις βανδαλισμού κατά ιαπωνικών εταιρειών. Οι εξαγωγές αυτοκινήτων της Ιαπωνίας προς την Κίνα μειώθηκαν 44,5%, ενώ οι εισαγωγές της Κίνας από την Ιαπωνία μειώθηκαν σχεδόν κατά 10% – όλα αυτά μέσα σε ένα μόλις μήνα.

Αυτό ήταν ένα σκληρό χτύπημα για μια ιαπωνική οικονομία που αγωνίζεται. Είναι επίσης μια σαφής προειδοποίηση για τους υπόλοιπους από εμάς ότι μια μάχη δεν χρειάζεται στρατεύματα, άρματα μάχης και ρουκέτες για να έχει ένα βαρύ τίμημα.

project-syndicate