Μια πολλαπλή κρίση πλανιέται πάνω από την Ευρώπη

20:11 12/4/2020 - Πηγή: Antinews

(Ανανεωμένο) Η πανδημία του COVID-19, η διακυβέρνηση με τα πρωτοφανή μέτρα περιορισμού των πολιτών, η παγκόσμια οικονομική κρίση και η μετανάστευση αποτελούν ήδη τις μεγάλες προκλήσεις μιας πολύπλευρης κρίσης που απειλεί να βυθίσει την Ευρώπη.

Ασφαλώς οι κρίσεις αυτές δεν έχουν τις ίδιες ρίζες, ωστόσο από την ώρα που η πανδημία ενέσκηψε στη Γηραιά Ήπειρο, αλληλοδιαπλέκονται επηρεάζοντας ευθέως η μία την άλλη.

Οι εθνικές λύσεις που ακολούθησε από την αρχή η Ε.Ε στην αντιμετώπιση της πανδημίας του COVID-19 φαίνεται πως είχαν ως αποτέλεσμα να γίνει τελικά η ίδια

επίκεντρο της πανδημίας. Και αυτό το μάθημα ενδεχομένως να χρησιμεύσει όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια τριπλή παγκόσμια κρίση, που αναμένεται να εξαπλωθεί ακόμη περισσότερο.

Κοινωνιολόγοι και ειδικοί σε θέματα δημόσιας υγείας, με άρθρο τους στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό "The Lancet", υποστηρίζουν ότι τα ευρωπαϊκά έθνη δεν μπορούν να υπερασπιστούν από μόνα τους δημόσια αγαθά, όπως αυτό της Υγείας -το οποίο συρρικνώθηκε μετά από δέκα χρόνια πολιτικών λιτότητας- και ότι η ΕΕ πρέπει να κινηθεί ενιαία δημιουργώντας μια ευρεία ασπίδα κοινωνικής προστασίας.

Έλλειμμα Αλληλεγγύης

«Όταν η επιδημία εξαπλώθηκε στην Ιταλία, στις 26 Φεβρουαρίου του 2020, οι ηγέτες της χώρας απηύθυναν έκκληση στην αρμόδια υπηρεσία της ΕΕ -το Κέντρο Συντονισμού Επείγουσας Αντιμετώπισης- για πρόσθετο εξοπλισμό ατομικής προστασίας και αναπνευστήρες.

Τα κράτη-μέλη της ΕΕ άρχισαν να στέλνουν βοήθεια, κάμποσες μέρες μετά, στα μέσα Μαρτίου. Στο μεταξύ η Κίνα είχε ήδη αποστείλει ειδικούς υγειονομικούς, προμήθειες και εξοπλισμό» αναφέρουν οι αρθρογράφοι του Lancet, καταλήγοντας στο συμπέρασμα, ότι η συνεχιζόμενη καταστροφική πανδημία έχει εκθέσει αφενός τα όρια των εθνικών πολιτικών όσον αφορά την ετοιμότητα και την συγκράτηση της πανδημίας, αλλά και τα συστήματα διακρατικής διακυβέρνησης σχετικά με τη διαχείριση δημόσιων αγαθών, όπως είναι η υποστήριξη της υγειονομικής περίθαλψης.

Ασπίδα κοινωνικής προστασίας

Όσον αφορά στην οικονομική κρίση θεωρείται βέβαιο ότι ύφεση που ακολουθεί την πανδημία, θα οδηγήσει σε κορύφωση της ανεργίας και στην απώλεια εισοδήματος, ειδικά σε χώρες όπου βρίσκονται ήδη σε επισφαλή οικονομική κατάσταση.» (βλέπε Ελλάδα).

«Η λιτότητα που ακολούθησε μετά την κρίση του 2007-2008 είχε καταστροφικές υγειονομικές και κοινωνικές συνέπειες, και έχει καταστήσει τις ευάλωτες ομάδες ακόμη πιο αδύναμες απέναντι στις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας», διαπιστώνουν οι ερευνητές υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει ευρεία ασπίδα κοινωνικής προστασίας, ούτε ελάχιστο κοινωνικό όριο.

Επιπλέον, τονίζουν ότι αυτοί που έχουν τις μεγαλύτερες οικονομικές δυσκολίες ίσως να μην μπορέσουν να εφαρμόσουν αποτελεσματικά την κοινωνική αποστασιοποίηση, καθώς θα επιδιώξουν να συνεχίσουν να εργάζονται, αυξάνοντας τους κινδύνους μετάδοσης του ιού.

Αποτυχία στο μεταναστευτικό

Η μεταναστευτική κρίση που ξεκίνησε το 2015 – κι έχει αναζωπυρωθεί τους τελευταίους μήνες- συνιστά επίσης μια τεράστια πρόκληση για την Ε.Ε. Οι προσπάθειες για επίλυση του μεταναστευτικού σε όλη την Ευρώπη έχουν αποτύχει και έχουν αποκαλύψει την περιορισμένη αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.

«Χώρες που θεωρούνται σύνορα της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, αγωνίζονται να διαχειριστούν την κατάσταση, επειδή, μεταξύ άλλων, είναι ανεπαρκής και η οικονομική, τεχνική και νομική υποστήριξη από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ασφαλώς, η πανδημία κάνει ακόμη πιο πολύπλοκη την κατάσταση. Προς άλλες κατευθύνσεις στρέφονται πλέον οικονομικοί πόροι για υπηρεσίες που αφορούν το προσφυγικό, ενώ ορισμένοι εξακολουθούν να ενοχοποιούν μετανάστες - πρόσφυγες, ότι τάχα αυτοί έφεραν την ασθένεια στην Ευρώπη», σημειώνεται στο διεθνώς έγκυρο περιοδικό, ενώ εκφράζεται η ανησυχία ότι πιθανά κρούσματα σε υπερπλήρεις και υποβαθμισμένες εγκαταστάσεις προσφύγων και μεταναστών θα μπορούσαν να μετατραπούν σε υγειονομικές βόμβες.

Υπαρξιακή κρίση

Η κατάλληλη απάντηση στις αλυσιδωτές κρίσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη, σύμφωνα με την ομάδα των ερευνητών του Lancet, είναι «η ενεργή παρέμβαση των ευρωπαϊκών αρχών για αποτελεσματική πρόληψη των ασθενειών, για προστασία της υγείας του πληθυσμού αλλά και καλύτερη κοινωνική προστασία σε ολόκληρη την ΕΕ».

Προς το παρόν, πάντως, είναι αμφίβολο αν η Ε.Ε θα ακολουθήσει μια κατεύθυνση με βάση τις παραπάνω προτάσεις για να αντιμετωπίσει μια τόσο μεγάλη και πολύπλευρη κρίση.

Άλλωστε, η πρόσφατη πεισματική άρνηση της Γερμανίας και των βόρειων δορυφόρων της να μην εκδοθεί κορονο-ομόλογο, δείχνει πως η Ε.Ε εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται την επόμενη ημέρα με εργαλεία του παρελθόντος, τα οποία όμως θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξή της.

Διαβάστε περισσότερα