Ο κόσμος στις πλατείες, τα κόμματα στη Βουλή

22:00 31/5/2011 - Πηγή: Antinews

Λαϊκή Συνέλευση στο Σύνταγμα  Θυμάμαι, και  έχω πετύχει, ουκ ολίγες «μεγαλειώδεις» συγκεντρώσεις λαού.Τις δεκαετίες του `70 και του `80, έχω δει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να κατακλύζουν τη πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, για ψύλλου πήδημα, ή επειδή θα μιλούσε ο … Μητσοτάκης!Μεσογειακός λαός γαρ οι Έλληνες, κάθε λίγο και λιγάκι έβγαιναν στους δρόμους. Είτε προεκλογικά, είτε έτσι απλά για να εκτονωθούν.Δεν είμαστε ούτε Αμερικανοί, ούτε Καναδοί, που για να πάρεις χαμπάρι ότι έχουν εκλογές,

θα πρέπει να προσέξεις τις διακριτικές … προεκλογικές ταμπελίτσες που στήνουν στα προσεγμένα και καλοκουρεμένα τους γκαζόν.Ο Έλληνας, κάθε λίγο και λιγάκι, και με διάφορες αφορμές, βγαίνει στις πλατείες και «πάλλεται» πολιτικά. Τι «114», τι «έξω ο βασιλιάς», τι το ένα τι το άλλο. Έχω πετύχει μέχρι μαζική φοιτητική πορεία με αίτημα το … «δικαίωμα στην αντιγραφή»!Και έτσι πρέπει να λειτουργεί η δημοκρατία. Με παλμό και ζωντάνια, όχι μόνο στο Κοινοβούλιο, αλλά και στους δρόμους. Φωνή λαού-οργή Θεού λένε, και έχουν δίκιο.Το μόνο κακό είναι ότι οι περισσότερες αν όχι όλες οι συγκεντρώσεις και πορείες, έχουν ένα κομματικό καπέλωμα. Είτε είναι για την επέτειο του Πολυτεχνείου, είτε ως αντίδραση στη δολοφονία κάποιου μαθητή, είτε για τη πώληση του ΟΤΕ, τα κυρίαρχα στοιχεία που τις χαρακτηρίζουν είναι η κομματική ή συνδικαλιστική  (κομματική και αυτή) καθοδήγηση. (Χώρια τα συνηθισμένα στημένα ή μη βίαια επεισόδια).Τα τελευταία χρόνια, η τεχνητή ευμάρεια της κοινωνίας μας, και η ανάδυση μιας νέας, ηλεκτρονικά δικτυωμένης, και  πιο απολιτικής γενιάς, δημιούργησαν μια άλλη πολιτική πραγματικότητα, λιγότερο παλλόμενη , και με περισσότερη έμφαση στον ζαμανφουτισμό. Και το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι.Οι μαζώξεις για τον Παναθηναϊκό, ή τον υποβιβασμό του  Ηρακλή, συγκεντρώνουν πλέον περισσότερο κόσμο, απ ότι συγκεντρώνει ο τάδε πολιτικός ηγέτης.Με αποκορύφωμα το γενικό μούδιασμα που μας έπιασε εδώ και δυο χρόνια. Μια περίεργη απάθεια, που δεν συνάδει με τη παράδοσή μας. Η επέλαση της παρέας του ΓΑΠ, και  η υποδούλωσή μας στη τρόικα,  θα έπρεπε κανονικά να φέρουν τα πάνω κάτω, και απαξάπαντες να είμαστε 24 ώρες το 24ωρο στους δρόμους. Κι όμως!Μέχρι και οι Ισπανοί μας λοιδόρησαν για την απραξία μας. Ώσπου πήραν φωτιά τα «κοινωνικά δίκτυα», δουλέψανε υπερωρίες τα facebook και τα twitter, και ο Έλληνας βρέθηκε και πάλι στη φυσική του θέση: Στο δρόμο διαμαρτυρόμενος. Με πρωτοπόρα την «απολιτική» νεολαία μας. Που επιτέλους απέδειξε ότι …το έχει!Μόνο που αυτές οι τελευταίες συγκεντρώσεις είναι διαφορετικές. Πιο πολύ  λαϊκή γιορτή θυμίζουν, παρά πολιτικές διαμαρτυρίες. Κάτι σαν τα παλιά καλά φεστιβάλ της ΚΝΕ, χωρίς όμως το… ΚΚΕ.Οικογένειες με παιδάκια, μεσήλικες και υπερήλικες, έφηβοι,  μουσική, έξυπνα συνθήματα, αυτοοργάνωση, και άλλα παρόμοια. Μέχρι και ΜΑΤατζήδες είδαμε να παίζουν με μωρά! Κάτι σαν χάπενινγκ δηλαδή. Με παντελή όμως την απουσία πολιτικών πανό, και κομματικών λαβάρωνΌμως το μήνυμα περνάει. Δυνατό και ευκρινές: Είμαστε εδώ! Και σας προειδοποιούμε! Και ποιο είναι τ