Οι πρώτες 100 ημέρες προεδρίας Τραμπ - Μια αποτυχία

13:26 30/4/2017 - Πηγή: Antinews

Κρίνοντας από το δικό του "Συμβόλαιο με τον Αμερικανό ψηφοφόρο", οι πρώτες 100 μέρες του ήταν μια αποτυχία, σχολιάζει η Xenia Wickett, επικεφαλής του Αμερικανικού προγράμματος στο Chatham House.

Ενώ ο Πρόεδρος Τραμπ κορόϊδευε την ιδέα της αξιολόγησης των "100 πρώτων ημερών", κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του μας έδωσε ένα μέτρο για να τον κρίνουμε στο "Συμβόλαιο με τον Αμερικανό ψηφοφόρο". Όταν κρίνεται βάσει των προσδοκιών του, ο Ντόναλντ Τραμπ

φαίνεται να αποτυγχάνει τρομακτικά.
Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, χωρίς να έχει εμπειρία στην πολιτική και με ελάχιστους στο περιβάλλον του κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του με μια πραγματική κατανόηση της κυβέρνησης, δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι έχει μπερδευτεί από τους περιορισμούς της διακυβέρνησης και δεν επιτυγχάνει τους στόχους που ήλπιζε. Όταν συνδυάζονται με τους εσωτερικούς και διεθνείς περιορισμούς, καθώς και την προσωπικότητά του, οι περιορισμοί από αυτούς είναι αναμφισβήτητα μεγαλύτεροι από όσους ισχύουν για τους περισσότερους προκατόχους του.

Λοιπόν, τι κατάφερε ο Τραμπ στους τρεις τομείς που καθόρισε ως στόχους;

Ξεκαθαρίζοντας την κατάσταση

Ως υποψήφιος ο Τραμπ υποσχέθηκε να "ξεφορτωθεί τη διαφθορά" στην Ουάσινγκτον. Έχει κάνει μερικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Έχει εξουσιοδοτήσει όλο το προσωπικό του Λευκού Οίκου να δεσμευθεί ότι δεν θα ασκεί πιέσεις για πέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του από το αξίωμα και ποτέ να μην ασκεί πιέσεις για μια ξένη κυβέρνηση (αν και δεν είναι σαφές πώς θα εφαρμοστεί αυτό). Και καθιέρωσε το "πάγωμα" των προσλήψεων σε μεγάλο μέρος της κυβέρνησης, αν και αυτό είναι επίσης αποσπασματικό.

Από την άλλη πλευρά, ο Τραμπ έκανε επίσης μερικά βήματα προς τα πίσω σε αυτό το θέμα. Έχει προσλάβει υψηλόμισθους ανθρώπους από τον τραπεζικό κλάδο, ιδιαίτερα από την Goldman Sachs, και το επιτελείο του είναι το πιο πλούσιο (και λιγότερο έμπειρο στην διακυβέρνηση) στην Ιστορία. Θα μπορούσε να κατηγορηθεί για νεποτισμό, έχοντας φέρει τόσο την κόρη του όσο και τον γαμπρό του στο Λευκό Οίκο. Τέλος, η απροθυμία του (και αυτή των παιδιών του) να αποστασιοποιηθεί από τα επιχειρηματικά του ενδιαφέροντα εγείρει σημαντικές ανησυχίες.

Προστασία του αμερικανικού λαού

Ο Τραμπ εκπλήρωσε κάποιες από τις υποσχέσεις του για να προστατεύσει τον Αμερικανό εργαζόμενο, με το να αποχωρήσει από την εταιρική σχέση μεταξύ των χωρών του Ειρηνικού και κάνοντας τα πρώτα βήματα για την επαναδιαπραγμάτευση της Nafta. Έχει αναστρέψει πολλές από τις περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες του Προέδρου Ομπάμα, συμπεριλαμβανομένης της αντιστροφής της απόρριψης του πετρελαιαγωγού Keystone, ως ενός τρόπου ενίσχυσης των εγχώριων ενεργειακών αγορών μέσω της προώθησης της επανεπένδυσης στον άνθρακα και σε άλλες ενεργειακές υποδομές. Και έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην απόφαση ορισμένων επιχειρήσεων να διατηρήσουν τις δουλειές στις ΗΠΑ (κάτι που είχε απήχηση στην βάση των ψηφοφόρων του, αλλά ελάχιστη επίδραση).

Ωστόσο, και εδώ η πραγματικότητα είναι μάλλον λίγο χειρότερη από ό,τι φαίνεται. Περιορισμένοι αριθμοί εργαζομένων θα ωφεληθούν σαφώς από την παραμονή των θέσεων εργασίας τους στις ΗΠΑ, αλλά καθώς πάνω από το 85% των αμερικανικών μεταποιητικών θέσεων εργασίας χάνονται μέσω της τεχνολογικής καινοτομίας και όχι του εμπορίου, αυτό θα βρίσκεται στο περιθώριο. Εν τω μεταξύ, είναι πολύ νωρίς για να δούμε πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις στη Nafta. Ο κινέζος πρόεδρος Σι ήρθε και έφυγε χωρίς να αναφέρει τη χειραγώγηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών ή την ουσιαστική πρόοδο σε ορισμένα από τα οικονομικά ζητήματα που απασχολούν περισσότερο (π.χ. μείωση των εμπορικών και επενδυτικών φραγμών και την κατάργηση των επιδοτήσεων). Και δεν σημειώθηκε καθόλου πρόοδος όσον αφορά την αύξηση των επενδύσεων σε υποδομές.

Ίσως ακόμη σημαντικότερες συνέπειες να έχει το γεγονός ότι ο Τραμπ εργάζεται σκληρά για να αποδυναμώσει ορισμένα στοιχεία του δικτύου κοινωνικής προστασίας. Η δέσμευσή του να μεταρρυθμίσει το Obamacare (που μέχρι στιγμής απέτυχε), αν επιτύχει θα σημαίνει πιθανότατα ότι λιγότεροι Αμερικανοί θα έχουν ασφάλιση αντί για περισσότερους. Δεν έχει σημειωθεί πραγματική πρόοδος στη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης. Και τα βασικά στοιχεία του πακέτου φορολογικής μεταρρύθμισής του φαίνεται να ωφελούν τους πλούσιους μάλλον περισσότερο, παρά εκείνους των χαμηλότερων εισοδημάτων.

Η αποκατάσταση της ασφάλειας και του συνταγματικού κανόνα δικαίου

Αναμφισβήτητα, μια από τις μεγάλες επιτυχίες του Τραμπ μέχρι στιγμής ήταν ο διορισμός στο Ανώτατο Δικαστήριο του Νιλ Γκόρσατς. Φαίνεται επίσης ότι σημειώνει πρόοδο όσον αφορά την αύξηση της χρηματοδότησης του στρατού. Σε άλλα θέματα, ωστόσο, έχει αποτύχει και πάλι.

Ο Πρόεδρος Τραμπ απέτυχε σε δύο προσπάθειες να θέσει σε εφαρμογή νέους περιορισμούς για αλλοδαπούς που έρχονται στις Ηνωμένες Πολιτείες από ορισμένες χώρες με πλειοψηφία μουσουλμάνων, οι οποίες αμφισβητήθηκαν και στις δύο περιπτώσεις από το δικαστικό σώμα. Τα δικαστήρια έχουν επίσης σταματήσει τις προσπάθειές του να διακόψει την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση από τις πόλεις που περιορίζουν τη συνεργασία με την εθνική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να επιβάλει νόμους για τη μετανάστευση, όπως είχε υποσχεθεί. Το Κογκρέσο (συμπεριλαμβανομένων και όσων ανήκουν στο δικό του κόμμα) τον εμποδίζει αυτή τη στιγμή να δεσμεύσει κεφάλαια για την κατασκευή ενός τείχους με το Μεξικό και οι Μεξικανοί έχουν αρνηθεί να το χρηματοδοτήσουν.

Συμπέρασμα

Είτε με τα δικά του πρότυπα που ορίστηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, είτε με τα πρότυπα των προκατόχων του, είναι δύσκολο να δούμε πώς οι πρώτες 100 ημέρες του Τραμπ θα μπορούσαν να οριστούν ως επιτυχία. Δεν έχει επιτύχει καμία νομοθεσία και οι εκτελεστικές του εντολές επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο στην παύση των πρωτοβουλιών του Ομπάμα και όχι στην επιβολή δικών του.

Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Όπως το έθεσε το Chatham House στην έκθεση του Ιανουαρίου "Ο Διεθνής Ρόλος της Αμερικής υπό τον Ντόναλντ Τραμπ", ο πρόεδρος αυτός περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από εσωτερικούς και διεθνείς παράγοντες καθώς και από την προσωπικότητά του. Αυτό έχει επιδεινωθεί λόγω των τεράστιων κενών στελέχωσης και της έλλειψης κυβερνητικής εμπειρίας πολλών από εκείνους που ήδη υπάρχουν. Ενώ το προσωπικό του θα μάθει με τον καιρό πώς λειτουργεί μία κυβέρνηση, πολλοί από τους περιορισμούς θα παραμείνουν και έτσι, ενώ μπορεί να έχει μεγαλύτερη επιτυχία στο μέλλον, οι πιο ακραίες πρωτοβουλίες του θα συνεχίσουν να περιορίζονται από τους ελέγχους και τις ισορροπίες του αμερικανικού συστήματος.

independent.co.uk

Διαβάστε περισσότερα