«Όνειρο θερινής νυκτός» η ευρωπαϊκή ομοσπονδία;

10:53 3/9/2012 - Πηγή: Antinews

Ο θρυλικός Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας Eουτζένιο Σκάλφαρι δημοσιεύει ένα άρθρο στην Repubblica στο οποίο θεωρεί ότι η εκδοχή μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης είναι ένα άπιαστο όνειρο, καθώς όλο και περισσότεροι ηγέτες, με επικεφαλής τη Γερμανία, εγκαταλείπουν τα ενωτικά τους οράματα. Αυτή η προοπτική, όμως, προσφέρει πολλές εναλλακτικές, όπως μια Ένωση Μεσογειακών χωρών ή μια Λατινική Ένωση.

«Το παιχνίδι που παίζεται στην Ευρώπη είναι πολύ σύνθετο. Γύρω από το τραπέζι, υπάρχουν μόνο τέσσερις παίκτες: ο ιταλός πρόεδρος Μάριο Μόντι, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής

Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, η Bundesbank, η γερμανική Κεντρική Τράπεζα και η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ.
Ο καθένας έχει τη δική τους στρατηγική και οι συμμαχίες μπορεί να μετατοπιστούν καθώς το παιχνίδι εξελίσσεται. Εάν το αποτέλεσμα είναι θετικό, η ιταλική και η ισπανική εξάπλωση [η διαφορά μεταξύ της απόδοσης των κρατικών ομολόγων τους και αυτών της Γερμανίας] θα συρρικνωθεί, το δημόσιο χρέος τους θα κοστίσει λιγότερο να διευθετηθεί και, κυρίως, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη δέσμευση ότι ο Μόντι μπορεί να προχωρήσει στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές, που αναμένονται μεταξύ Νοεμβρίου και Απριλίου.Η δέσμευση αυτή θα έχει πολύ μεγάλη αξία στα μάτια των αγορών και θα ενισχύσει τις θέσεις του Μάριο Ντράγκι και της Άνγκελα Μέρκελ ενάντια στα γεράκια της Bundesbank και τις πολιτικές δυνάμεις που τα υποστηρίζουν.
Στις 6 Σεπτεμβρίου, το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ αναμένεται να λάβει μια απόφαση σχετικά με το σχέδιο διάσωσης. Ο Μόντι, από την πλευρά του, θα πρέπει να ανακοινώσει τις αποφάσεις του τις επόμενες ημέρες. Μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, το πρόβλημα αυτό πρέπει να επιλυθεί οριστικά.

Προς μια ομοσπονδιακή Ευρώπη

Υπάρχει και ένα, άλλο, ακόμα μεγαλύτερο, πρόβλημα -αυτό του πολιτικού και θεσμικού πλαισίου αυτής της «αντισυμβατικής» παρέμβασης από την ΕΚΤ. Πρόκειται για το ζήτημα της τελικής απομάκρυνσης από μια συνομοσπονδία των κυβερνήσεων προς την κατεύθυνση μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης.
Με άλλα λόγια, αυτό αποτελείται από μια «εγκατάλειψη της εθνικής κυριαρχίας» από τις εθνικές κυβερνήσεις προς όφελος των ομοσπονδιακών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά περιλαμβάνουν τα ήδη υπάρχοντα όργανα που, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να μεταρρυθμιστούν, καθώς και νέες μεταρρυθμίσεις που αναμφίβολα θα πρέπει να δημιουργηθούν πέραν των δομών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πριν από λίγες εβδομάδες φαινόταν ότι η Άνγκελα Μέρκελ στοιχημάτιζε στη γέννηση μιας ομοσπονδιακής  Ένωσης. Η θέση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάν δεν ήταν ακόμα σαφής, αλλά υπήρχε η ελπίδα ότι η Γαλλία θα αναγνωρίσει επιτέλους την ανάγκη για αυτή τη λύση σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλέον κόσμο.
Αν το αναφέρουμε και πάλι σήμερα, είναι επειδή υπήρξε μια νέα εξέλιξη: η ιδέα μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης έχει εξαφανιστεί από τη σκηνή -η καγκελάριος δεν μιλά πλέον γι ‘αυτό- και το ζήτημα παραχώρησης της κυριαρχίας περιορίζεται πλέον στο  σύμφωνο του προϋπολογισμού, ε