Ως πότε θα σώζουμε τον κάθε “ατυχήσαντα” μεγαλοεπιχειρηματία;

11:21 19/7/2011 - Πηγή: Antinews

Το ερώτημα είναι παραπειστικό. Μία χώρα μπορεί να σώζει όσες φορές της κάνει κέφι ένα επιχειρηματία. Αρκεί να έχει όφελος το κράτος, η κοινωνία. Αρκεί για παράδειγμα ο επιχειρηματίας να κάνει επενδύσεις, να φέρνει λεφτά από το εξωτερικό, να «παράγει» νέες θέσεις εργασίας.Όμως υπάρχουν περιπτώσεις που το κράτος έχει «χωρίς κέρδος κέρατα». Αν για παράδειγμα επιτραπεί η «απορρόφηση» δύο ανταγωνιστικών διυλιστηρίων, παράγονται νέες θέσεις εργασίας; Ωφελείται ο ανταγωνισμός εις όφελος του καταναλωτή, ή οδηγούμαστε σε μονοπωλιακό καθεστώς σε ένα κλάδο της οικονομίας που έχει έτσι κι αλλιώς ολιγοπωλιακά

χαρακτηριστικά; Μήπως μπαίνουν νέα χρήματα στην εθνική οικονομία;Αν τώρα έρθει η ίδια κυβέρνηση και στην τράπεζα του ίδιου επιχειρηματία, που πέρασε με «κίτρινο» το φανάρι του στρες-τεστ, του δώσει την μεγαλύτερη εθνική τράπεζα, δεν δημιουργεί πρόβλημα στην οικονομία, αλλά εις όφελος του ιδιώτη ο οποίος θα βγει από την κρίση με ένα όμιλο ενεργειακό και ένα όμιλο τραπεζικό;Πέρα, όμως, από δημόσιο συμφέρον, τα επιχειρηματικά deals με όρους αδιαφάνειας προκαλούν αντιδράσεις στον επιχειρηματικό κόσμο, που βλέπουν ότι επιχειρηματίες χωρίς να επενδύουν, χωρίς να βάζουν ευρώ, αποκομίζουν «φιλέτα» του δημόσιου πλούτου.Ωστόσο η κυβέρνηση ΓΑΠ – Βενιζέλου θέλγεται από τα deals και σπεύδει να διασώσει τους ατυχήσαντες Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες. Την Παρασκευή ο Βενιζέλος είδε τους κυριότερους Έλληνες τραπεζίτες. Και οι οικονομικοί επιτελείς του ΓΑΠ άρχισαν να ξαναλένε για την ελληνική «υπερτράπεζα», εννοώντας την Εθνική με την Eurobank. Σημειώνουν ότι και η τρόικα έχει θέσει θέμα μείωσης των ενεργητικών τους ως το 2014. Το μόνο δεδομένο είναι ότι η όποια συγχώνευση θα γίνει ουσιαστικά χωρίς μετρητά (ανταλλαγή μετοχών), θα έχει λιγότερα υποκαταστήματα (άρα απολύσεις και λιγότερες θέσεις εργασίας) και θα σηματοδοτήσει την ισχυροποίηση εκείνου του επιχειρηματία που θα έχει το 25%- 40% της Εθνικής, χωρίς να βάλει λεφτά.