Όταν η Άνγκελα "συνάντησε" τον Ντόναλντ

20:03 14/11/2016 - Πηγή: Antinews

Μέρκελ και Τραμπ δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί, αλλά η ρεαλίστρια καγκελάριος γνωρίζει πως η Γερμανία χρειάζεται τις ΗΠΑ, σχολιάζει ο Matthew Karnitschnig.

Η Άνγκελα Μέρκελ δεν έχει συναντήσει ποτέ τον Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, βοήθησε στην εκλογή του. Κατά την προεκλογική εκστρατεία, η Μέρκελ ήταν μια τακτική παρουσία στις θυελλώδεις ομιλίες του

Τραμπ. Όπως και με τόσο μεγάλο μέρος της ρητορικής του εκλεγέντος Προέδρου, οι χαρακτηρισμοί του για τη Μέρκελ δεν γνώριζαν όρια. Χαρακτήρισε τις πολιτικές της Μέρκελ για τους πρόσφυγες "τρελές" και "καταστροφικές" και παρουσίασε την γερμανίδα ηγέτιδα ως κάποιον που πρέπει να προσέχει. "Η Χίλαρι Κλίντον," προειδοποίησε απειλητικά τον Αύγουστο ο Τραμπ στο ακροατήριό του, "θέλει να είναι η Άνγκελα Μέρκελ της Αμερικής".

Καθώς ο κόσμος προσπαθεί να κατανοήσει τις συνέπειες της ανάληψης της προεδρίας από τον Τραμπ στη δυτική συμμαχία, πολλά περισσότερα διακυβεύονται τώρα στην προσωπική και πολιτική του σχέση με τη Γερμανίδα καγκελάριο τις προσεχείς ημέρες και μήνες, απ' ό,τι με οποιονδήποτε άλλο ξένο ηγέτη και σίγουρα με οποιονδήποτε Ευρωπαίο ηγέτη. Υπό τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, η Γερμανία έγινε απαραίτητος σύμμαχος της Αμερικής. Ενώ η "ειδική σχέση" της Αμερικής με τη Βρετανία παραμένει καλή, είναι τώρα περισσότερο πολιτιστική παρά στρατηγική. Με το ένα πόδι έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η χρησιμότητα του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ουάσιγκτον έχει μειωθεί. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να στραφούν στη Βρετανία για να καταλάβουν τι συμβαίνει στην Ευρώπη - έναν πολύ μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο από το Ηνωμένο Βασίλειο- ή να επηρεάσουν τα αποτελέσματα εκεί.

Η Γερμανία, που έχει ήδη ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια, χάρη στην αυξανόμενη οικονομική και πολιτική επιρροή της, τώρα στέκεται μόνη της. Είτε το θέμα είναι η τρομοκρατία είτε η Ρωσία, το Βερολίνο είναι βασικός εταίρος της Ουάσιγκτον. Η ισχύς της Γερμανίας θα φανεί και πάλι αυτή την εβδομάδα, όταν ο Ομπάμα επισκεφθεί το Βερολίνο για συνομιλίες με την Μέρκελ, ακολουθούμενος από μια συνάντηση με μια άλλη ομάδα Ευρωπαίων ηγετών, μεταξύ των οποίων και η βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι.

Παρότι ο Τραμπ έχει αμφισβητήσει τις παραδοσιακές συμμαχίες των ΗΠΑ, μπορεί να ανακαλύψει ότι η εμπλοκή της Αμερικής στη Γερμανία αξίζει το κόστος. Εκτός από τη φιλοξενία στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ που συμβάλουν στις επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και αλλού, οι κύριες θέσεις της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας στην Ευρώπη βρίσκονται στη Γερμανία και παρέχουν ζωτικής σημασίας πληροφορίες.

Από τον Σίλβιο στον Ντόναλντ

Ακόμη και αν η Μέρκελ δεν έχει συναντήσει ποτέ τον μελλοντικό πρόεδρο, τον ξέρει πάρα πολύ καλά. Η διαδρομή της Μέρκελ από μία άγνωστη φυσικός της Ανατολικής Γερμανίας ως μία διαπρεπής αρχηγός της Ευρώπης είναι γεμάτη με στομφώδεις άνδρες που την έχουν υποτιμήσει. Έχει υπερνικήσει μια ολόκληρη γενιά αρσενικών αντιπάλων στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της στην πορεία της προς την καγκελαρία, χάρη στην τρομερή αναλυτική ικανότητά της, το ένστικτο, ακόμα και την πονηριά της.

Πιο πρόσφατα, είχε να αντιμετωπίσει μερικούς με το μεγαλύτερο "εγώ" του κόσμου, όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η Μέρκελ έχει αντιμετωπίσει αυτούς τους άνδρες με μια πολύ μη-γερμανική αντίδραση: με ευγενική ηρεμία. Όσο πιο πολύ εξοργίζονται, τόσο πιο γαλήνια γίνεται. Όταν ο Πούτιν προσπάθησε να εκμεταλλευθεί το φόβο της Μέρκελ για τους σκύλους πριν από μερικά χρόνια συστήνοντάς την … στο μαύρο Λαμπραντόρ του, την Κόνι, απλά καθόταν, χαμογελώντας αμήχανα, ενώ το ζώο κάθισε στα πόδια της.

Όταν ο Μπερλουσκόνι, αναστατωμένος από την άρνηση της Μέρκελ να βοηθήσει τη Νότια Ευρώπη ως προς την οικονομική δυσπραγία της, την χαρακτήρισε "culona inchiavabile" (μια προσβολή τόσο αισχρή που ορισμένοι ιταλοί πολιτικοί απαίτησαν την παραίτησή του), απλά προσποιήθηκε ότι δεν συνέβη.

Αμερικανική εξάρτηση

Το ερώτημα είναι κατά πόσον μια τέτοια τακτική θα καταφέρει να αποδυναμώσει τον Τραμπ. Στην Ευρώπη, η Μέρκελ απολαμβάνει πάντα το πλεονέκτημα να είναι το πιο ισχυρό πρόσωπο σε μια αίθουσα, ένα σιωπηλό αλλά αποφασιστικό στοιχείο σε κάθε συνάντηση. Με τον Τραμπ, αυτό εξαφανίζεται. Η Γερμανία είναι υπερβολικά εξαρτημένη από τις ΗΠΑ για να τον αγνοήσει απλά, όπως έχει γίνει συχνά με τον Πούτιν. Ενώ η στρατιωτική δέσμευση των ΗΠΑ στη Γερμανία είναι γνωστή, η εξάρτηση της χώρας από τις ΗΠΑ ως εξαγωγική αγορά έχει συχνά υποτιμηθεί. Πέρυσι, οι ΗΠΑ ξεπέρασαν τη Γαλλία ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας. Είτε πρόκειται για αυτοκίνητα ή για χημικά προϊόντα, η γερμανική βιομηχανία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη ζήτηση από τις ΗΠΑ.

Αυτό μπορεί να εξηγήσει την προσοχή της Μέρκελ στους χλευασμούς του Τραμπ. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, παρά την αναταραχή που προκάλεσαν οι προσβολές, η Μέρκελ αρνήθηκε να απαντήσει. Ακόμη και όταν ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είπε ότι ο Τραμπ "με κάνει να θέλω να ξεράσω" και άλλοι ηγέτες καταδίκασαν την συμπεριφορά του, η Μέρκελ παρέμεινε σιωπηλή.

Μέχρι στιγμής, η επικοινωνία τους έχει περιοριστεί σε ένα συγχαρητήριο τηλεφώνημα την περασμένη εβδομάδα και μια σύντομη δήλωση της Μέρκελ στην οποία προσφέρθηκε να συνεργαστεί με τον Τραμπ στη βάση κοινών αξιών, όπως ο "σεβασμός του νόμου και η αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου". Αν και το μήνυμα απευθυνόταν κυρίως στο εγχώριο ακροατήριο που έμεινε κατάπληκτο από το εκλογικό αποτέλεσμα, οι φιλελεύθεροι σε όλο τον κόσμο πανηγύρισαν γι' αυτό που θεώρησαν ως ισχυρή άμυνα της Μέρκελ απέναντι στις οικουμενικές αξίες για τις οποίες κατηγορούν τον Τραμπ ότι πρόδωσε. Τα αριστερά μίντια άρχισαν ακόμα και να χαρακτηρίζουν την Μέρκελ ως "τον τελευταίο υπερασπιστή της φιλελεύθερης Δύσης".

Παρά την παγκόσμια δημοτικότητα της, η Γερμανίδα ηγέτης (και η χώρα της) μπορεί να είναι ακατάλληλη για το ρόλο του υπερασπιστή. Η τελευταία φορά που εισακούστηκε η σειρήνα της Αριστεράς για να λάβει μια τολμηρή ηθική στάση, πήγε πολύ στραβά. Όχι μόνο δεν έστρεψε το κόμμα της εναντίον της, καθώς η Γερμανία έφερε το κύριο βάρος της εισροής προσφύγων, αλλά και το θέμα ώθησε την Ευρώπη σε μια υπαρξιακή κρίση από την οποία δεν έχει ακόμη ανακάμψει και απείλησε τη θέση της. Μπορεί η θέση της Μέρκελ για τη λιτότητα να οδήγησε σε έναν διχασμό στην ευρωζώνη για την κρίση χρέους, η πολιτική της για τους πρόσφυγες όμως άφησε την ήπειρο βαθιά διχασμένη.

Φαίνεται, επίσης, πως ο Τραμπ δεν θα είναι ο τελευταίος λαϊκιστής που η Μέρκελ θα υποδεχθεί τους επόμενους μήνες. Με την ακροδεξιά να προηγείται στις δημοσκοπήσεις στην Αυστρία, την Ολλανδία και τη Γαλλία, χώρες όπου θα διεξαχθούν εκλογές στο εγγύς μέλλον, η πιθανότητα το πολιτικό τοπίο της Ευρώπης να αναδιαμορφωθεί ριζικά είναι μεγάλη. Δεδομένης της προοπτικής, της εξάρτησης της Γερμανίας από τις ΗΠΑ και του ένστικτου της Μέρκελ να αποφεύγει συγκρούσεις, η Γερμανίδα ηγέτης είναι πιο πιθανό να προσπαθήσει να βρει κοινό έδαφος με τον νέο πρόεδρο από το να απομακρυνθεί από αυτόν.

Με έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και ισχυρή οικονομία, η Γερμανία θα μπορούσε εύκολα να δαπανήσει περισσότερα χρήματα για την άμυνα, για παράδειγμα. Το Βερολίνο αφιερώνει μόλις 1,2 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της στις στρατιωτικές δαπάνες, αρκετά κάτω από το 2 τοις εκατό τουλάχιστον που όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν δεσμευθεί να επιτύχουν. Οι ΗΠΑ δαπανούν 3,6 τοις εκατό του ΑΕΠ για την άμυνα.

Ο Τραμπ αρχίζει να συμπαθεί την Άντζι

Τελικά, είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών να σφυρηλατήσουν μια στενή σχέση συνεργασίας. Ο Τραμπ, ο παππούς του οποίου μετανάστευσε από τη Γερμανία στις ΗΠΑ, εμφανίστηκε πιο διαλλακτικός προς της γερμανίδα ηγέτιδα τελευταία. Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, έκανε πιο ήπιο το μήνυμά του ενάντια στη Μέρκελ, λέγοντας σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι ήταν ανέκαθεν "υπέρ της Μέρκελ". Αν και όπως είπε διαφωνεί με πολιτικές της για τους πρόσφυγες, την χαρακτήρισε "σπουδαία παγκόσμια ηγέτιδα". Ακριβώς όπως ο Τραμπ υποβάθμισε το βίντεο στο οποίο έκανε άσεμνες παρατηρήσεις σχετικά για τις γυναίκες λέγοντας ότι ήταν απλά "αντρικές κουβέντες", έτσι θα μπορούσε να απορρίψει και τις δηλώσεις του για την Μέρκελ ως κάτι περισσότερο από "λόγια πριν τις εκλογές".

Με την αυστηρή δημόσια συμπεριφορά της, η Μέρκελ δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική από τον επιδεικτικό εκλεγμένο πρόεδρο. Αν και λέγεται ότι έχει μια έντονη αίσθηση του χιούμορ και είναι ιδιαίτερα έξυπνη κατ' ιδίαν, φαίνεται απίθανο ότι η ίδια και ο Τραμπ θα έχουν ποτέ μια στενή προσωπική σχέση. Αλλά και με τον Ομπάμα δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά και κατάφεραν να χτίσουν μια στενή συνεργασία.

Τούτου λεχθέντος, ακόμη και αν ο Τραμπ αναγνωρίσει τη στρατηγική επιταγή να διατηρήσει τη Γερμανία κοντά στις ΗΠΑ, ο ίδιος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει τη Μέρκελ για μια συγκεκριμένη ταπείνωση: τον ξεπέρασε και έγινε αυτή το "πρόσωπο της χρονιάς" του περιοδικού "Time". Όταν έχασε, ο Τραμπ εξέδωσε μια οργισμένη απάντηση στο Twitter: "Σας είπα στο περιοδικό TIME ποτέ δεν θα με επιλέξουν ως πρόσωπο της χρονιάς παρά το γεγονός ότι είμαι το μεγάλο φαβορί. Επέλεξαν το πρόσωπο που καταστρέφει τη Γερμανία".

politico.eu

Διαβάστε περισσότερα