Πρέπει να τελειώνει το παραμύθι της Αριστεράς

20:41 20/1/2016 - Πηγή: Antinews

Τα όσα «αποκάλυψε» ο γραμματέας της Νεολαίας για την οικογένειά του και τους αριστερούς αγώνες που τώρα δικαιώθηκαν με τους διορισμούς είναι η μία πλευρά. Η άλλη είναι οι πραγματικές αποκαλύψεις του Γιάνη Βαρουφάκη για το πώς η Αριστερά κυβερνά, τον τρόπο που είχε σχεδιάσει να οδηγήσει το τιμόνι της πατρίδας.

Και τα δύο γεγονότα που σημάδεψαν την εβδομάδα αποκαλύπτουν το ποιόν της Αριστεράς, δείχνουν ακριβώς αυτό που όλοι γνωρίζαμε αλλά λίγοι αναφέραμε. Τι ακριβώς έχει γίνει.

Οι ηττημένοι του Εμφυλίου πολέμου, κατάφεραν μέσα σε λίγες δεκαετίες να γίνουν νικητές.

Και δε λέμε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά μέρος και του ΠΑΣΟΚ. Ούτε βεβαίως επαινούμε τους ταγματασφαλίτες και λοιπούς προδότες της Κατοχής και καταδικάζουμε πραγματικά αγνούς αγωνιστές της Αριστεράς που έχυσαν το αίμα τους για τα ιδανικά που πίστευαν. Άλλωστε, αυτά είναι παρελθόν και δεν ανήκουν στον 21ο αιώνα.

Μιλάμε για την ιδεολογία της Αριστεράς και τον τρόπο που κατάφερε να την καταστήσει κυρίαρχη στην ελληνική πολιτική σκηνή. Τι έκαναν λοιπόν οι αριστεροί μετά από την ήττα τους στο βουνό και τη Βάρκιζα; Κατ' αρχάς δημιούργησαν ενοχές σε όλη την ελληνική κοινωνία. Οι διώξεις, οι φυλακίσεις, οι εξορίες, οι δολοφονίες (κατακριτέα όλα αυτά, αν και στην μετεμφυλιακή περίοδο δεν θα περίμενε κανείς λιγότερα) έγιναν κάτι σαν «ασπίδα» για την επίσημη Αριστερά. Ξεχάστηκε η ήττα και αίφνης τα πάντα έμοιαζαν και συνεχίζουν να μοιάζουν με μια «υποχρέωση» που έχει κάθε Έλληνας πολίτης απέναντι στην Αριστερά. Είναι η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι πας αριστερός είναι τίμιος, αγνός, πατριώτης, αγωνιστής, διωκόμενος. Επομένως πρέπει να προστατευτεί σαν... Καρέτα – Καρέτα. Πρέπει να βοηθηθεί στη ζωή του, να βολευτεί στο Δημόσιο, να κάνουν δουλειές μαζί του, να μη θιγεί ποτέ, ακόμη κι αν υπάρχουν ράμματα για τη γούνα του (βλέπε π.χ. το γεγονός ότι το ΚΚΕ Α.Ε. δεν έχει ελεγχθεί ποτέ).

Αλλά και μέσα στην κοινωνία, επειδή το... χρωστάμε (ένα αιώνιο χρέος δηλαδή) η Αριστερά μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Μπορεί να δέρνει στους δρόμους, να καίει την Αθήνα, να δημιουργεί μονίμως επεισόδια, να καλύπτει τους μπαχαλάκηδες. Ακόμη και να τροφοδοτεί με τρομοκράτες τις οργανώσεις που έχουν αιματοκυλίσει την Ελλάδα μεταπολιτευτικά. Μπορεί να στήνει κινήματα «δεν πληρώνω», να δέρνει πολιτικούς, να μπουκάρει στα πανεπιστήμια, να βάζει φωτιά παντού και να μένει ατιμώρητη.

Κι όταν έρχεται η ώρα της πρώτης φοράς Αριστερά να εφαρμόζει όλα αυτά μαζί. Ο Ιάσονας να διορίζει γιατί του το χρωστά η χώρα, ο Αλέξης να κυβερνά «καβαλώντας» τον ελληνικό λαό γιατί ήρθε η ώρα της... διωκόμενης Αριστεράς. Ο Βαρουφάκης να παίζει την τύχη της χώρας στα ζάρια γιατί αυτός ως αριστερός θέλει να πολεμήσει τον καπιταλισμό.

Και ταυτόχρονα να το παίζουν και ακτιβιστές της πολιτικής καλώντας τον κόσμο να βγει στους δρόμους για να... ενισχυθεί το διαπραγματευτικό ατού της.

Είναι ακριβώς η λογική αυτή που κυριάρχησε στο δημοψήφισμα και στις εκλογές. Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και με τη νομιμότητα, και με την παρανομία. Και όλα αυτά περνούν έτσι απλά στην κοινωνία γιατί απλά αισθάνεται ενοχές απέναντι στην Αριστερά. Τι άλλο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τη δολοφονία των παιδιών στη Μαρφίν με τους δολοφόνους να παραμένουν ατιμώρητοι και να μη γίνεται μια εκδήλωση στη μνήμη τους. Και παράλληλα, τη δολοφονία του «αριστερού» Αλέξη που έχει γίνει το νέο... Πολυτεχνείο της Αριστεράς.

Και τι άλλο πιο χαρακτηριστικό από την εξουσία του Τσίπρα ο οποίος έγινε πρωθυπουργός και αισθάνθηκε τόσο δυνατός ώστε να παίζει την χώρα και το μέλλον των παιδιών μας στα ζάρια. Η λογική της ιδιοκτησίας της πατρίδας γιατί «μας το χρωστάτε».

Ε, όχι. Κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν. Πρέπει να τελειώνει το παραμύθι της Αριστεράς που έχει πάει τη χώρα δεκαετίες πίσω. Ήρθε η ώρα να βγάλουμε όλοι τις ενοχές που κουβαλάμε λανθασμένα. Ήρθε η ώρα να πάει ο καθένας εκεί που ανήκει. Δε μιλάμε για νικητές και ηττημένους, αυτά είναι εμφυλιοπολεμικά διλήμματα. Μιλάμε για την προσφορά του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί σ' αυτόν τον τόπο.

Διαβάστε περισσότερα