Τα δύο ξόανα της μεταπολιτευτικής παράγκας στην Παιδεία γκρεμίστηκαν

07:36 25/8/2011 - Πηγή: Antinews

Του Φαήλου Μ. ΚρανιδιώτηΟ Αντώνης Σαμαράς χθες στη Βουλή των Ελλήνων γκρέμισε δυο λερά ξόανα, στολισμένα με τα ράκη της χιλιοαποζημιωμένης «Ήρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.», προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Πατρίδα.Τα είχε στήσει στο κέντρο της Αγοράς η μεταπολιτευτική χλαπάτσα της «πολιτικής ορθότητας» και της ντεμέκ «προοδευτικότητας»: το πανεπιστημιακό άσυλο και την συνδιοίκηση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ,

με ικανή συμμετοχή των φοιτητών.Το άσυλο, που σκοπό είχε να προστατεύσει την ελευθερία έκφρασης μέσα στους ναούς της γνώσης, καθώς και τους χώρους και τα πρόσωπα της ανώτατης εκπαίδευσης από την αυθαίρετη βία της όποιας εξουσίας, τελικά κατέληξε κακοφορμισμένη πηγή μόλυνσης για την Δημοκρατία και την Πατρίδα. Τα Πανεπιστήμια, δημιουργήματα των μεγάλων ευεργετών και του υστερήματος του Έθνους, κατέληξαν άντρα ανελευθερίας, πνευματικής αγκύλωσης, αληθινού φασισμού με «προοδευτικό» επίχρισμα, αδιαφανής καταβόθρα κονδυλίων και χώρος απροκάλυπτης βίας, σε βάρος όποιου δεν ήταν αρεστός στην μηδενιστική κλίκα, διαφόρων αποχρώσεων, που έκανε επανάσταση του κώλου. Μετά βέβαια τις 11, οπότε, ως γνωστόν, ξυπνούν οι φοιτητές και πεινάνε οι εργάτες.Σήμερα στα Πανεπιστήμια δεν έχουμε έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας.Χώροι του Πανεπιστημίου μετατράπηκαν σε αποθήκες μολότωφ, κοιτώνες μουσουλμάνων κατσαπλιάδων και βέβαια καταφύγιο των παράνομων σε όλα τα επεισόδια μετά από πορείες και συγκεντρώσεις. Στα Προπύλαια οι λιανοπωλητές της ιταλικής μαφίας πουλάνε λαθραίες τσάντες και cd, κι αλλού, όπου η Αστυνομία δεν μπορεί να μπει, συναντιούνται εκ του ασφαλούς ντήλερς και πρεζάκια. Στην Κρήτη κάποτε κάνανε και καλλιέργεια χασισόδεντρων κάτι μερακλήδες. Από κει, εκ του ασφαλούς, εφορμούν οι λεγεώνες της «επανάστασης», για να κάψουν μαγαζιά, τράπεζες, να σπάσουν αυτοκίνητα. Ο κάθε μαλάκας, ατιμώρητος, έσπαζε πόρτες, έκλεβε υπολογιστές, κατέστρεφε έργα τέχνης, κόπριζε τον μηδενισμό και την βλακεία του με σπρέϊ στους τοίχους, σε αγάλματα. Κι όταν η Αστυνομία τους κυνηγούσε από τους γύρω δρόμους, αφού είχαν διαπράξει σωρεία πλημμελημμάτων και κακουργημάτων, μόλις πατούσαν το πόδι τους στα Προπύλαια ή στην είσοδο της Νομικής, οι αστυνομικοί σταματούσαν σε ένα αόρατο θεσμικό τείχος. Μέχρι να κουνηθεί ο Πρύτανης, τα συμβούλια και τα διαβούλια, η λεηλασία και οι καταστροφές είχαν τελειώσει και βέβαια, μην ξεχνάμε, ούτε υλικό από κάμερες μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ούτε στην ίδια την Αστυνομία επιτρέπεται να φωτογραφίζει ή βιντεοσκοπεί τα επεισόδια, ώστε να ταυτοποιούνται πολλοί εκ των εγκληματιών. Αυτό, διότι η μόλυνση της «πολιτικής ορθότητας» μέσω των «ανεξάρτητων αρχών» είχε πλήξει και την κοινή λογική. Κάποτε στην Θεσσαλονίκη από το απέναντι πεζοδρόμιο, κοντά στο άγαλμα-έκτρωμα μπροστά στην Έκθεση, περαστικοί και πάνοπλες ράθυμες διμοιρίες των ΜΑΤ, παρακολουθούσαμε κάτι «Τσε Γκεβάρα» του δίφραγκου με κόπο να σηκώνουν και να πετάνε από τον δεύτερο όροφο της Θεολογικής ένα ογκώδες φωτοτυπικό μηχάνημα, που σκόρπισε σαν ρόδι. Η δημοκρατία θριάμβευε.Μέσα σε