Τα λάθη των… «άλλων»!

19:08 8/6/2017 - Πηγή: Antinews

Στο προ-προηγούμενο σημείωμά μου έγραψα για το «λάθος» του Σαμαρά…

Χθες έγραψα για το Λάθος Τσίπρα…

Σήμερα θα σας γράψω για τα λάθη… όλων των «άλλων»!

Γιατί σε μια κοινωνία που αναδεικνύει με εκλογές τους κυβερνήτες της, δεν φταίνε μόνο όσο βρίσκονται στη διακυβέρνηση.

Κάποιες ευθύνες έχουν – μακροχρόνια, τουλάχιστον – κι όσοι τους στέλνουν στη διακυβέρνηση…

Όσοι τους «ανταμείβουν», ενώ τα κάνουν μαντάρα…

Ή όσοι τους «τιμωρούν», ενώ παράγουν έργο…

Όσοι ανέχονται ή και επικροτούν,

αυτά που ολοφάνερα υπονομεύουν το μέλλον ολόκληρης της κοινωνίας…

Όσοι φίμωναν ή απομόνωναν, τις μοναχικές φωνές που προειδοποιούσαν εγκαίρως για τα χειρότερα που έρχονται…

Όσοι παριστάνουν τους «ταγούς», αλλά κοιτάνε μόνο την πάρτη τους…

Όσοι ανέχονται ή κολακεύουν γύρω τους, την απαιδευσία, την υποκρισία, την ιδιοτέλεια και την ακρισία…

Μ’ άλλα λόγια, φταίμε λίγο πολύ όλοι!

Γιατί επί δεκαετίες ξεχάσαμε το παλαιό – και σοφό – εκείνο:

-Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στ’ αλάτι…

Ε λοιπόν, για δεκαετίες, ως κοινωνία, «κατουρούσαμε στη θάλασσα»…

Κι έφτασε η στιγμή να «το βρούμε στο αλάτι»!

--Επί δεκαετίες ανεχθήκαμε το «άσυλο παρανομίας» στα Πανεπιστήμια…

Και την «πλύση εγκεφάλου» από τα ΜΜΕ, που το παρουσίαζε ως… «δημοκρατική κατάκτηση»!

--Επί δεκαετίες ανεχθήκαμε τη εγκληματική ασυδοσία των κουκουλοφόρων στα Εξάρχεια.

Και την φαιά προπαγάνδα που μας το εμφάνιζε, ως… «δημοκρατικό δικαίωμα των παιδιών»!

--Επί δεκαετίες ανεχθήκαμε τον κρατισμό και την διόγκωση του δημοσίου με αργόσχολους.

Μας φαινόταν «φυσιολογικό», να αναζητούν οι νέοι άνθρωποι, όχι δημιουργική εργασία στον ιδιωτικό τομέα, αλλά άκοπη μισθοδοσία στο κράτος.

Κι ύστερα μας ενοχλούσε η διόγκωση της γραφειοκρατίας παντού…

Λες και θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν τόσοι δημόσιοι υπάλληλοι, αν δεν δημιουργούνταν και η αντίστοιχη γραφειοκρατία για να έχουν «κάτι να κάνουν»…

--Επί δεκαετίες παρακολουθούσαμε συντεχνίες να κλείνουν εργοστάσια και να διώχνουν επενδυτές.

--Επί δεκαετίες βλέπαμε να γίνονται χιλιάδες διαδηλώσεις καθημερινά, να χάνονται εκατομμύρια ώρες εργασίας κάθε χρόνο, με αιτήματα για παροχές με δανεικά κι ακόμα περισσότερες παροχές με ακόμα περισσότερα δανεικά!

Κι ύστερα ξυπνήσαμε ένα πρωί και δεν μπορούσαμε να αποπληρώσουμε τα χρέη μας!

--Επί δεκαετίες ζούσαμε σε ένα «εικονικό πολιτικό σύμπαν», όπου η Αριστερά είχε «πάντα δίκιο» και το διεκδικούσε επιθετικά, ενώ η Δεξιά είχε πάντα «άδικο», και έπρεπε να «απολογείται» με ντροπή…

Επί δεκαετίες στη σύγχρονη Ελλάδα, ο τίτλος του «Αριστερού» ήταν «τίτλος τιμής», που εξασφάλιζε άνετη κοινωνική ανέλιξη…

Ενώ το να σε πουν «Δεξιό», ήταν «ψόγος» που οδηγούσε στην κοινωνική απαξία…

Αυτά δεν συνέβαιναν πουθενά αλλού στον κόσμο…

Μόνο στην Ελλάδα συνέβαιναν…

Κι όμως εμείς τα ανεχόμασταν. Ως «φυσιολογικά»…

Μοιραίο, λοιπόν, ήταν να έλθει μιαν «ωραία πρωία» η Αριστερά να κυβερνήσει!

Για να αποδειχθεί η χειρότερη διακυβέρνηση που υπήρξε ποτέ στον τόπο…

Και τώρα να τους βρίζουν όλοι…

Και περισσότερο, εκείνοι που τους ψήφισαν και νιώθουν εντελώς… μακάκες!

Λίγο πολύ, λοιπόν, όλοι φταίμε…

Αλλά δεν φταίνε όλοι το ίδιο!

Η δημοκρατία μοιράζει διαφορετικούς ρόλους και διαφορετικές ευθύνες.

Έχει «διορθωτικούς μηχανισμούς», διαθέτει «δικλείδες ασφαλείας»

και στηρίζεται πάνω σε «θεσμούς» που στελεχώνονται από «ταγούς»…

Ώστε, αν αρχίσει κάτι να «μη πηγαίνει καλά», να υπάρξει έγκαιρη αντίδραση, και να διορθωθεί η βλάβη πριν γίνει «ανήκεστη»…

Είναι προφανές ότι στη μεταπολιτευτική δημοκρατία μας, ΔΕΝ λειτούργησαν οι «διορθωτικοί μηχανισμοί», ΔΕΝ λειτούργησαν οι «δικλείδες ασφαλείας», παρέλυσαν οι «θεσμοί» και το κυριότερο: «αποκοιμήθηκαν» οι «ταγοί»!

Γιατί οι «ταγοί», έχουν προσωπική ευθύνη να προειδοποιήσουν για το κακό που έρχεται…

Και σε αντίθεση με τους απρόσωπους «θεσμούς» και με τους εξ ίσου απρόσωπους «διορθωτικούς μηχανισμούς», οι «ταγοί» έχουν ονοματεπώνυμο…

Οπότε οι ευθύνες τους εντοπίζονται ευκολότερα…

Οι «ταγοί» της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας στην καλύτερη περίπτωση «κοιμήθηκαν»!

Στη χειρότερη, εξαγοράστηκαν!

Η βολεύτηκαν! Ή ενσωματώθηκαν στην κρίση, για την οποία έπρεπε να προειδοποιούν άγρυπνα…

Κι αντί να λειτουργήσουν ως «τείχος» που θα κρατούσε απ’ έξω την παρακμή, έγιναν η «Κερκόπορτα», από την οποία πέρασε μέσα η παρακμή…

Και μας έπνιξε!

Δεν ήταν όλοι ταγοί της χώρας «ξεπουλημένοι»…

Πολλοί αντιστάθηκαν!

Και γι’ αυτό εξοβελίστηκαν, φιμώθηκαν, τρομοκρατήθηκαν…

Διασύρθηκαν! Λοιδωρήθηκαν!.

Και τελικώς παροπλίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν και σιώπησαν…

Τα «παθήματά» τους λειτούργησαν εκφοβιστικά για τους υπόλοιπους.

Άλλωστε, για να πέσει μια Πόλη αρκεί μια «Κερκόπορτα» να μείνει αφύλακτη.

Εδώ έμειναν κάμποσες. Αλλά όχι όλες…

Και θα ήταν πολύ χρήσιμο κάποτε να αναζητήσουμε όλους εκείνους τους «επώνυμους», που προειδοποίησαν εγκαίρως για την καταστροφή που έρχεται.

Και πλήρωσαν το τίμημα…

Όλους εκείνους τους αρθρογράφους, τους πανεπιστημιακούς, τους πολιτικούς, τους ιερωμένους, τους συγγραφείς, τους επιχειρηματίες, τους δασκάλους, τους γιατρούς, τους νομομαθείς, που έγκαιρα προσπάθησαν να χτυπήσουν το «σήμαντρο»…

Αλλά τους ανάγκασαν να σιωπήσουν…

Τους έβγαλαν «γραφικούς» κάποιες φορές…

Ή και «ακραίους» ακόμα…

Αλλά σήμερα αποδεικνύεται πως είχαν δίκιο!

Άλλοι από αυτούς βρίσκονται ακόμα εν ζωή.

Άλλοι όχι…

Άλλοι τα μάζεψαν και έφυγαν για «άλλες πολιτείες», στο εξωτερικό.

Άλλοι απλώς σιώπησαν…

Κι άλλοι γράφουν πια μόνο με «ψευδώνυμα»…

Δεν είχαν όλοι τους πάντα δίκιο σε ό,τι έλεγαν.

Αλλά στάθηκαν όρθιοι, διέβλεψαν σωστά, μίλησαν δημόσια, με παρρησία και «μετά Λόγου γνώσεως»! Και προειδοποίησαν εγκαίρως.

Όπως μπορούσε ο καθένας τους…

Κι οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε και να τους τιμήσουμε.

Όχι (μόνο) γι’ αυτούς. Αλλά και για μας τους ίδιους…

Θα αναφέρω μόνο πέντε εμβληματικά ονόματα:

--Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

--Ανδρέας Ανδιανόπουλος.

--Στέλιος Ράμφος.

--Γιώργος Καραμπελιάς, και

--Μιχάλης Παπαγιαννάκης.

Εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες…

Από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες και με ασύμβατες διαδρομές.

Δεν χρειάζεται να συμφωνεί κανείς με όλα όσα έκαναν και είπαν.

Αρκεί ένα πράγμα:

Ότι όλοι τους στάθηκαν όρθιοι, μίλησαν, αντιστάθηκαν στην τυραννία της «πολιτικής ορθότητας» και στη συμβατική σοφία της εποχής τους…

Και το κυριότερο: προειδοποίησαν εγκαίρως!

Υπάρχουν και πολλοί άλλοι.

Αυτοί αποδείχθηκαν «το άλας της γης»…

Υπήρξαν, πραγματικοί ταγοί της κοινωνίας μας που στάθηκαν όρθιοι στις επάλξεις.

Αλλά υπήρξαν και οι «άλλοι».

Που διάλεξαν τον εύκολο δρόμο της «προσαρμογής»

Αυτοί ήταν «το άλας που εμωράνθη»…

Εδώ δεν θα αναφέρω ονόματα.

Θα αναφέρω μόνο τρία-τέσσερα σύντομα περιστατικά:

Πρώτη σκηνή:

Μόλις έχει αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς, Γενάρης του 2010…

Δημιουργούνται κάποια επεισόδια στους φοιτητικούς χώρους και ο Σαμαράς προτείνει να βγει ανακοίνωση για την κατάργηση του «Πανεπιστημιακού ασύλου».

Ένας σημαντικό στέλεχος της παράταξης, διαφωνεί έντονα τότε…

--Δεν μπορούμε να το πούμε αυτό, κ. Πρόεδρε.

Το άσυλο το… προβλέπει το ίδιο το Σύνταγμα!

Όταν του ζητάνε να πει, που στην ευχή προβλέπει το Σύνταγμά μας το «άσυλο παρανομίας» στα ΑΕΙ, εκείνος βουβαίνεται…

Δεν υπάρχει καμιά τέτοια συνταγματική πρόβλεψη!

Απολύτως καμία!

Και ενάμιση χρόνο αργότερα, το άσυλο καταργείται πανηγυρικά με το Νόμο Διαμαντοπούλου, και το υπερψηφίζουν 253 Έλληνες βουλευτές!

Και με επιμονή Σαμαρά συμπεριλήφθηκε στο Νομοσχέδιο εκείνο η πλήρης κατάργηση του ασύλου.

Σκεφτείτε: Επί πέντε χρόνια η ΝΔ κυβερνούσε με καθαρή αυτοδυναμία και δεν τόλμησε να καταργήσει το άσυλο!

Και έπρεπε να έλθει ο Σαμαράς, να το επιβάλει αυτό πρώτα στους δικούς του (που είχαν καταπιεί αμάσητη την αριστερή προπαγάνδα για χρόνια) κι ύστερα να το επιβάλει και στο ΠΑΣΟΚ και να το ψηφίσει μαζί τους.

Εκείνο ήταν αληθινή Μεταρρύθμιση με αληθινή διακομματική συναίνεση.

Και το έκανε ο Σαμαράς, σπώντας τα «άλατα» της πολιτικής ορθότητας που είχαν διαβρώσει ολόκληρη την κοινωνία (και την παράταξή του)…

Σκηνή δεύτερη: Γενάρης 2015, παραμονές εκλογών…

Η ΝΔ του Σαμαρά βγάζει ένα προεκλογικό σποτάκι, που προειδοποιούσε για όλα τα δεινά που θα φέρει η διακυβέρνηση Τσίπρα-Βαρουφάκη.

Το σποτάκι αυτό αποδείχθηκε αληθινά προφητικό. Σε όλα! Κι όμως, εκείνη τη στιγμή κατηγορήθηκε για… «κινδυνολογία»!

Και από τα μήντια, ασφαλώς, αλλά και μέσα από τα … «έγκατα» της ΝΔ!

Στα τηλεοπτικά παράθυρα, όλοι εκείνοι οι δημοσιογράφοι, που δεν είχαν διανοηθεί ποτέ να αμφισβητήσουν το παραμικρό από τις τερατολογίες που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές, έβγαλαν όλη την «χωλή» τους για ένα τηλεοπτικό σποτάκι που προειδοποιούσε για όσα έρχονταν (μέχρι και τα capital controls προέβλεψε, που έγιναν έξη μήνες αργότερα).

Σήμερα, τα «μήντια» – όσα παρέμειναν ανοικτά, δηλαδή – κρατούν πολύ πιο …«ισορροπημένη» στάση! Ακόμα κι όταν αποδοκιμάζουν την κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθούν να το κάνουν κρατώντας τα προσχήματα της «αντικειμενικότητας». Γιατί είναι «αριστερή» κυβέρνηση...

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τους βρίζουν ανοικτά πολλές φορές, αλλά πρέπει να είναι «συγκρατημένοι» απέναντί του, γιατί είπαμε: είναι «αριστερή κυβέρνηση»…

Ενώ απέναντι στην κυβέρνηση Σαμαρά χτύπαγαν ανελέητα επειδή ήταν …«δεξιά»!

Ακόμα κι όταν παραδέχονταν σιωπηλά ότι είχε δίκιο τότε η κυβέρνηση Σαμαρά, ένιωθαν την ανάγκη να «χτυπήσουν», γιατί ήταν «δεξιά» κυβέρνηση…

Έτσι διαμορφώθηκε το κλίμα μέσα στο οποίο έγιναν οι εκλογές του 2015...

Και παρ’ όλα αυτά ο Σαμαράς κατόρθωσε τότε να κρατηθεί στο 28%, χάνοντας τα λιγότερα απ’ όσα έχει χάσει ποτέ κόμμα διακυβέρνησης! Μετά την πιο δύσκολη διακυβέρνηση που υπήρξε ποτέ.

Και το πιο χαρακτηριστικό:

Σήμερα υπάρχουν σχολιαστές που θεωρούν «άθλο», αν καταφέρει ο Τσίπρας μετά από δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης να κρατηθεί πάνω από το 20% (ξεκινώντας από το 35% που πήρε το 2015).

Τον Γενάρη του 2015 θεωρούσαν «επώδυνη ήττα Σαμαρά» το 28% που πήρε (έναντι του 30% που είχε πάρει πριν δυόμιση χρόνια)…

Μιλάμε για τέτοια… «αμεροληψία»!

Είναι «άθλος» να χάσει ένας Πρωθυπουργός το 40-50% της εκλογικής του δύναμης, αλλά είναι… «επώδυνη ήττα» να χάσει το.. 6%!

Προφανώς στο μυαλό τους, ισχύουν άλλα μέτρα, άλλοι κανόνες λογικής και άλλοι κανόνες αριθμητικής…

Σήμερα, που μιλάμε, γκρινιάζουν όλοι στα τηλεοπτικά παράθυρα που ο Τσακαλώτος έριξε το αφορολόγητο από τις 9,5 χιλιάδες στις 5,7 χιλιάδες!

Αλλά κανείς τους δεν θυμάται ότι ο Σαμαράς είχε βρεί το αφορολόγητο στις 5 χιλιάδες και το ανέβασε – χωρίς πολλά-πολλά – στις 9,5 χιλιάδες!

Δίχως να πει τίποτε η Τρόϊκα τότε. Και κανείς τους δεν αναρωτιέται «γιατί»;

Μιλάμε για τέτοια «ενημέρωση» και τέτοια «δημοσιογραφία» εκ μέρους των «ταγών» της ενημέρωσης…

Ακόμα και σήμερα…

Σκηνή τρίτη: διάφοροι μεγαλοπαράγοντες διακηρύσσουν δημόσια – τα τελευταία χρόνια - την ανάγκη «να τα βρουν τα κόμματα» και να επικρατήσει «συναίνεση».

Λογικό, θα μου πείτε! Και απολύτως υποκριτικό, θα προσθέσω…

Γιατί κανείς τους δεν είχε πει το παραμικρό, όταν η «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ καθύβριζε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ως… «τσολάκογλου» και «δοσίλογους» και «γερμανοτσολιάδες».

Κανείς τους. Ούτε λέξη τότε. Ούτε κιχ…

Ούτε καν μια φραστική διαμαρτυρία, έστω και «για τα μάτια» βρε αδελφέ…

Απέναντι σε μια κυβέρνηση (Σαμαρά) που έφερνε αποτελέσματα, έβγαζε τη χώρα από τα μνημόνια και κατάφερνε να μειώνει φόρους, δέχονταν αδιαμαρτύρητα το καθημερινό υβρεολόγιο, της τότε Αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και των καναλιών εν χορώ…

Απέναντι σε μια (τωρινή) κυβέρνηση που έχει τρελάνει τη χώρα στους φόρους και στα ψέματα, ζητούν «συναίνεση»…

Τόσο «αντικειμενικοί» ταγοί…

Είναι όλοι αυτοί – δημοσιογράφοι και εν γένει μεγαλοπαράγοντες – που απέναντι στην Αριστερά (και το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα) ήταν μονίμως «φιλικοί» μέχρι παρεξηγήσεως (όταν δεν ήταν και «γλοιώδεις»), ενώ απέναντι στη ΝΔ ήταν μονίμως «επιφυλακτικοί» και με τα μούτρα «ξυνισμένα»...

Κι αυτοί λοιπόν, έβαλαν το χεράκι τους.

Αυτοί, ίσως, έχουν και τις μεγαλύτερες ευθύνες.

Αντίστοιχες με τις ευθύνες του ίδιου του Τσίπρα...

Γιατί Τσίπρας δεν θα υπήρχε – και εν πάση περιπτώσει δεν θα κυβερνούσε σήμερα – αν δεν είχαμε τέτοιους «ταγούς», να τον «κανακεύουν», όταν ερχόταν να καταστρέψει τα πάντα και να του βάζουν πλάτη ακόμα και σήμερα, όταν έχει ξεθεμελιώσει τα πάντα!

Ο λαός μπορεί να είναι «κακομαθημένος», μπορεί να είναι εθισμένος στον κρατισμό, μπορεί να έχει υποστεί «πλύση εγκεφάλου» επί δεκαετίες αριστερής προπαγάνδας, αλλά μέσα σε δυόμιση χρόνια έχει καταλάβει πολλά!

Κι έχει αποστρέψει το πρόσωπό του από τον Τσίπρα…

Ποτέ κόμμα διακυβέρνησης δεν είχε τέτοια δημοσκοπική κατάρρευση τόσο σύντομα…

Κι αν ο Τσίπρας κρατά ακόμα κάποιο ισχνό ποσοστό 15-21%, είναι γιατί κάποιοι «ταγοί» εξακολουθούν να τον στηρίζουν!

Άμεσα ή έμμεσα. Ευθέως η πλαγίως. Από ιδιοτέλεια ή κι από φόβο…

Αυτοί έχουν και τις μεγαλύτερες ευθύνες.

Διαβάστε περισσότερα