Θα συνεχιστεί η άνοδος της ακροδεξιάς;

20:40 27/12/2014 - Πηγή: Antinews

Ο Steve Heller, ειδικός στην γραφιστική, δεν ενδιαφέρεται και πολύ για πολιτική. Αλλά προ ημερών δημοσίευσε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του περιοδικού Print με τίτλο «The Right Is Always Wrong» (Η Δεξιά είναι πάντα λάθος) – μία ισχυρή συλλογή από εικόνες στις οποίες ακραίοι εθνικιστές στην Ουγγαρία, την Ελλάδα και την Ουκρανία παρουσιάζουν με υπερηφάνεια σύμβολα ναζιστικού στιλ.

Η ακροδεξιά

αναζωπύρωση είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητη: το 2014 θα μείνει στην ιστορία ως το έτος που ακραίοι εθνικιστές στην Ευρώπη και την Ασία ήταν σε θέση να διεκδικήσουν την εξουσία, για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Αναμφισβήτητα, η ακροδεξιά έχει κερδίσει μερικές τοπικές νίκες στις ευρωπαϊκές χώρες στα μεταπολεμικά χρόνια. Το 2014, ωστόσο, ήταν μια ειδική περίπτωση. Ιδού τα κυριότερα σημεία:

Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο σημείωσε 12 νίκες στις δημοτικές εκλογές καθώς και την πρώτη νίκη σε πανεθνικές εκλογές, συγκεντρώνοντας σχεδόν το 25 τοις εκατό των ψήφων κατά την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και λαμβάνοντας 24 από τις 74 έδρες της Γαλλίας στο νομοθετικό σώμα. Η αρχηγός του κόμματος Μαρίν Λε Πεν είναι πλέον το φαβορί για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2017.

Στην Ινδία, ο Ναρέντα Μόντι, μέλος της ινδουιστικής υπερεθνικιστής οργάνωσης Rashtriya Swayamsevak Sangh από τα νεανικά του χρόνια, εξελέγη πρωθυπουργός. Το RSS, μαχητικά αντι-μουσουλμανικό, εμπνεύστηκε αρχικά από τους ευρωπαίους εθνικοσοσιαλιστές. Παρά το γεγονός ότι, ως βασικός ηγέτης, ο Μόντι έχει κάποιο πρόβλημα με τους φανατικούς του RSS, τουλάχιστον κατανοεί τους σκοπούς τουςκαι το ίδιο κάνουν και ορισμένοι από τους υπουργούς του.

Στη Σουηδία, οι ακροδεξιοί Σουηδοί Δημοκράτες κρατούν τις ισορροπίες στο κοινοβούλιο και αυτόν το μήνα ώθησαν την χώρα στις πρώτες πρόωρες εκλογές της εδώ και 50 χρόνια. Όταν ρώτησαν τον αρχηγό του κόμματος Τζίμι Άκεσον για έναν τοπικό πολιτικό, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το κόμμα επειδή φορούσε ένα περιβραχιόνιο με σβάστικα, απάντησε ότι και άλλα σουηδικά πολιτικά κόμματα έχουν μέλη φιλοναζί - απλά τα σημάδια είναι πιο ορατά σε μια μικρότερη ομάδα.

Στην Ουγγαρία, το ακροδεξιό κόμμα Jobbik τα πήγε καλύτερα από ποτέ φέτος, κερδίζοντας το 20 τοις εκατό στις βουλευτικές εκλογές και εδραιώνοντας τη θέση του ως το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα της Ουγγαρίας. Το Jobbik υπερασπίζεται επιθετικά τις κατηγορίες εναντίον του περί ναζισμού, αλλά μερικοί από τους «γενναίους στρατιώτες» στην επιλογή εικόνων του Heller είναι υποστηρικτές του Jobbik και μία ματιά σε αυτούς αρκεί για να καταλάβουμε τι είναι.

Στην Ιαπωνία, 15 από τα 19 μέλη του υπουργικού συμβουλίου του Σίνζο Άμπε, που σχηματίστηκε μόλις πριν από λίγους μήνες, είναι μέλη της Nippon Kaigi, μιας εθνικιστικής ομάδας που υποστηρίζει την αναθεώρηση του ειρηνιστικού συντάγματος της Ιαπωνίας, θεωρεί παράνομη τη δίκη του Τόκιο για τα εγκλήματα πολέμου την περίοδο 1946-1948 και είναι γενικά μη απολογητική σχετικά με το ρόλο της Ιαπωνίας στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Άμπε, που μόλις επανεξελέγη πρωθυπουργός, πρόκειται να πιέσει για συνταγματική αλλαγή που θα επιτρέψει στην Ιαπωνία να έχει μόνιμο στρατό για πρώτη φορά από την εποχή που είχε συμμαχήσει με τη ναζιστική Γερμανία.

Στη Γερμανία, οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις κατά των μεταναστών από την ενοποίηση της χώρας πραγματοποιήθηκαν στη Δρέσδη. Αυτή την εβδομάδα, 17.500 πολίτες βγήκαν στους δρόμους ενάντια στον «εξισλαμισμό της Δύσης», ένα ρεκόρ για το ταχέως αναπτυσσόμενο κίνημα. Οι διοργανωτές των διαδηλώσεων, που αποκαλούνται «ριγέ Ναζί» από τους αντιπάλους τους, αρνούνται τη ναζιστική ιδεολογία. Ιδού το πώς ο αρχηγός τους, Lutz Bachmann, πλαισιώνει τη διάκριση: «Αγαπάμε το έθνος μας, αλλά είμαστε ενάντια στο σοσιαλισμό, οπότε δεν είμαστε Ναζί».

Στην Αυστρία, το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας είχε τα μεγαλύτερα ποσοστά του στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το 1999, έχοντας πλέον εδραιωθεί έπειτα από μια μάχη ηγεσίας που εξόντωσε σχεδόν το κόμμα το 2002.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το ξενοφοβικό, αντιευρωπαϊκό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου κέρδισε τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και είδε τα δύο πρώτα μέλη του να εκλέγονται στη Βουλή των Κοινοτήτων. «Έχουμε αποδείξει εδώ ότι αν ψηφίσετε UKIP θα πάρετε UKIP και νομίζω ότι οι συνέπειες είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθούν», δήλωσε ο αρχηγός του κόμματος Νάιτζελ Φάρατζ μετά τη δεύτερη επιτυχία στις εκλογές. Είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με αυτό.

Στην μετα-επαναστατική Ουκρανία, το τάγμαΑζόφ και άλλα εθελοντικά τάγματα αγωνίζονται ενάντια στους φιλορώσους αντάρτες, κυματίζοντας ανοιχτά το Βολφσάνγκελ και άλλα ναζιστικά σύμβολα. Οι μαχητές αυτοί έχουν την υποστήριξη του Προέδρου Πέτρο Ποροσένκο, ο οποίος παραχώρησε πρόσφατα ουκρανική υπηκοότητα σε έναν νεοναζί της Λευκορωσίας που είχε λάβει μέρος στη σύγκρουση. Αν και τα ακροδεξιά κόμματα δεν τα πήγαν καλά στις φετινές ουκρανικές εκλογές, έχουν στείλει κάποιους εκπροσώπους στο κοινοβούλιο και έχουν αυξήσει την άτυπη επιρροή τους σε πολλές κοινότητες.

Στη Ρωσία, όπου ο ναζιστικός συμβολισμός της ουκρανικής ακροδεξιάς αποκηρύσσεται από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους και τα προπαγανδιστικά παραρτήματα, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θεωρεί καμία σημαντική ομιλία πλήρη χωρίς ένα απόσπασμα από τα γραπτά του Ιβάν Ιλίν, ενός Ρώσου εθνικιστή φιλόσοφου που παρέβλεπε τον φασισμό και εξήρε τον Χίτλερ στην δεκαετία του 1930. Η Ρωσία στηρίζει τα ακροδεξιά κινήματα στην Ευρώπη και έχει χρηματοδοτήσει ακόμα και ανοιχτά το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας. Στην πραγματικότητα, η νέα κυβερνητική ιδεολογία της Ρωσίας είναι ένας ακραίος εθνικισμός, αν και κατευθύνεται προς τα έξω και όχι προς τα μέσα - εναντίον των θεωρούμενων εξωτερικών εχθρών, κυρίως των ΗΠΑ, και όχι των μεταναστών.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν θα ήταν πολύ τραβηγμένο να συμπεριλάβει και την φετινή εκλογική επιτυχία του αμερικανικού Tea Party. Οι ακραίοι συντηρητικοί των ΗΠΑ δεν είναι ναζί, αλλά η στάση τους για τη μετανάστευση, για παράδειγμα, μερικές φορές είναι ακόμα πιο ριζοσπαστική από εκείνη των ευρωπαϊκών υπερεθνικιστών κομμάτων.

«Όλο το χρόνο, προσπαθώ να καθορίσω την επιτυχία της ακροδεξιάς από την άποψη της αντικαθεστωτικής διαμαρτυρίας», καταλήγει στο άρθρο του ο Leonid Bershidsky. «Ίσως ήρθε η ώρα να παραδεχτούμε ότι, σε πολλές χώρες, οι ξενόφοβοι, απομονωτιστές, ισχυροί πατριώτες, στρατοκράτες, φανατικοί θρησκευόμενοι και πρωταθλητές απλών οικονομικών –πολιτικών συνταγών αποτελούν μέρος του κατεστημένου. Φορούν ωραία κοστούμια και παλεύουν λίγο-πολύ με τους κανόνες - ή αλλιώς εξοστρακίζονται, όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Η άνοδος της λαϊκής υποστήριξης προς αυτά τα κόμματα καθιστά βέβαιο ότι σταδιακά δεν θα περιλαμβάνονται μόνο στη δημόσια συζήτηση, αλλά και στα κυβερνητικά συστήματα.

Το ερώτημα τώρα δεν είναι αν η επιρροή της ακροδεξιάς θα συνεχίσει να αυξάνεται. Είναι αν αυτές οι δυνάμεις θα κερδίσουν πολύ. Θα δυσφημιστούν, επειδή οι απλές λύσεις δεν είναι ποτέ οι καλύτερες; Ή θα αποκτήσουν οι ηγέτες τους αρκετή επιτήδευση για να δαμάσουν τις εθνικιστικές δυνάμεις που τώρα τους μεταφέρουν στην κορυφή;»

http://www.bloombergview.com/articles/2014-12-24/a-great-year-for-the-far-right

Διαβάστε περισσότερα