Το νέο δικομματικό σύστημα της Γαλλίας: Κέντρο εναντίον Άκρων

15:03 3/4/2019 - Πηγή: Antinews

Του John Lichfield (*)

Κάτι επικίνδυνο συμβαίνει στη γαλλική πολιτική.

Ξεχάστε τις δυσκολίες του Εμανουέλ Μακρόν. Ξεχάστε τα Κίτρινα Γιλέκα. Ξεχάστε τα διάφορα χρώματα της άκρας Δεξιάς και άκρας Αριστεράς.

Αυτό που λείπει είναι ότι δύο μεγάλα σκυλιά δεν κατάφεραν να γαβγίσουν λίγες εβδομάδες πριν από τις πιο συναρπαστικές ευρωεκλογές στην ιστορία της χώρας.

Η κεντροαριστερά και η κεντροδεξιά που κυριάρχησαν στη γαλλική πολιτική σκηνή για περισσότερα από 70 χρόνια εξευτελίστηκαν στις προεδρικές εκλογές

του 2017. Δύο χρόνια μετά, παρά τη χαμηλή δημοτικότητα του Μακρόν, παρά το πιο μακρό και πιο βίαιο κοινωνικό κίνημα στη μεταπολεμική ιστορία της Γαλλίας, τα δύο συστημικά κόμματα παραμένουν αδύναμα και ακέφαλα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το δικομματικό σύστημα έχει εξαφανιστεί από τη γαλλική πολιτική. Αντίθετα, αλώθηκε από τοR?publique En Marche του Μακρόν και τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν. Η νέα δικομματική δυναμική είναι το Κέντρο κατά των Ακρων. Σε μια χώρα που έχει δει συχνές εναλλαγές εξουσίας από το 1981, αυτό είναι ανησυχητικό.

Στην κεντροαριστερά, το Σοσιαλιστικό Κόμμα λαμβάνει στις δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές γύρω στο 5% με 6%. Στην κεντροδεξιά, οι Ρεπουμπλικανοί βρίσκονται στο 13%. Κανένα από τα δύο κόμματα δεν κυριαρχεί στον περιορισμένο του χώρο, καθώς και τα δύο προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό από συγγενή κόμματα.

Για τους Σοσιαλιστές, ο ανταγωνισμός προέρχεται από το κόμμα G?n?rations, που ίδρυσε ο πρώην προεδρικός τους υποψήφιος Μπενουά Αμόν και λαμβάνει 3%. Ούτε ο Αμόν όμως ούτε ο σημερινός αρχηγός Ολιβιέ Φορ δείχνουν να θέλουν να ξαναχτίσουν τη βάση του κόμματος, την οποία δημιούργησε πρώτα ο Μιτεράν και μετά ο Ολάντ.

Στη Δεξιά, μετριοπαθή, φιλοευρωπαϊκά στοιχεία των Ρεπουμπλικανών έχουν εξεγερθεί εναντίον της ευρωσκεπτικιστικής και συντηρητικής γραμμής του νέου ηγέτη του κόμματος Λοράν Βοκιέζ. Μερικοί από αυτούς δημιούργησαν το κόμμα Agir, που δεν βρίσκεται μακριά από το κόμμα του Μακρόν.

Οι ευρωεκλογές έχουν γίνει έτσι και πάλι ένας αγώνας ανάμεσα στον Μακρόν και τη Λεπέν. Ο πρώτος προηγείται ελαφρώς, με 23% έναντι 21,5%. Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, που βρίσκεται στον τέταρτο μήνα της ζωής του, αποτελεί ένα δείγμα της τεκτονικής αλλαγής που έχει σημειωθεί στη γαλλική πολιτική.

Η δυσφήμιση των παραδοσιακών μορφών διακυβέρνησης δεν είναι γαλλικό φαινόμενο. Εχει επεκταθεί και στην Ιταλία. Τα πιο σκεπτόμενα μέλη αυτού του κινήματος λένε πως δεν τα έχουν μόνο με τον Μακρόν. Εξεγείρονται εναντίον ενός συστήματος όπου, για δεκαετίες, η Δεξιά συμπεριφερόταν όπως η Αριστερά και η Αριστερά όπως η Δεξιά. Στο στόχαστρό τους βρίσκεται ο άνθρωπος που υποσχέθηκε να αλλάξει αυτή την κατάσταση και κατέληξε να την αναπαραγάγει.

Η πραγματική διαχωριστική γραμμή στη Γαλλία του 2019 είναι ανάμεσα σε ένα μεταρρυθμιστικό στάτους κβο και το κίνημα «να πάτε όλοι στον διάβολο». Το άθροισμα όλων των κομμάτων της άκρας Δεξιάς και άκρας Αριστεράς που αντιπροσωπεύουν το δεύτερο ρεύμα φτάνει το 45%. Πριν από είκοσι χρόνια ήταν γύρω στο 25%.

Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να φανταστούμε έναν δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022 όπου ο Μακρόν δεν θα αντιμετωπίζει τη Λεπέν. Ο πρώτος εύκολα ή δύσκολα θα κερδίσει και πάλι. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα ακολουθήσει. Η Γαλλία μπορεί να αποκτήσει τον δικό της Σαλβίνι.

(*) Ο Τζον Λίτσφιλντ ήταν ανταποκριτής της Independent στο Παρίσι για 20 χρόνια

Πηγή: Politico.eu, ΑΠΕ - ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα