Το πολιτικό σύστημα καταρρέει, αλλά … τα πολιτικά κόμματα άδουν

Καμπαρέ της εποχής της Βαϊμάρης

Πάνω που πιστεύαμε ότι τα νέα μέτρα είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, εμφανίζονται όλο και περισσότερα σημάδια ότι το εγχώριο «σύστημα» έχει… κρασάρει και οδεύει με επιτάχυνση στο κενό:

Μόνιμο θέμα στην επικαιρότητα είναι η όξυνση που προμελετημένα και με σύστημα προκαλεί η Χρυσή Αυγή με σκοπό την πόλωση και την αιματοχυσία. Την ίδια στιγμή λαμβάνει

χώρα το πρωτοφανές: να τίθεται ζήτημα καταδίκης των πρακτικών της Χρυσής Αυγής από την Βουλή, και να… καταψηφίζεται –διά του «λευκού»- από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ!.  Ενώ παράλληλα διαπιστώνουμε δίδυμη κοινοβουλευτική τρικυμία εν κρανίω: από τη μία ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. κ. Μαρκόπουλος νοσταλγεί την συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων στα ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας της χώρας και από την άλλη η βουλευτής της Ν.Δ. Σοφία Βούλτεψη (έλεος κύριοι του Μαξίμου) να πιστεύει βαθιά ότι ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν ένα γεγονός στο οποίο πρωταγωνιστούσαν αποκλειστικά «δεκαπεντάχρονα παιδιά» (υπενθυμίζουμε ότι τον Δεκέμβριο του 2008 δεν δοκιμάστηκε η αστυνομία και κρίθηκε ανεπαρκής, αλλά έλαβε εντολές να ασκηθεί στην αμυντική στάση και στον… υπερβατικό διαλογισμό).

Κάθε μέρα συμβαίνει και κάτι καινούργιο, πέρα από την Οικονομία, που μαρτυρεί εκτροχιασμό. Τα πάντα φωνάζουν «κάν’το όπως η Βαϊμάρη», ενώ κάποιοι καλοβλέπουν το ενδεχόμενο γενικευμένου χάους, φαντασιωνόμενοι κάτι τέτοιο με παραμέτρους λογοτεχνικού έργου και όχι με παραμέτρους αίματος και φρίκης.

Έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο τέλος της Μεταπολίτευσης και πριν από τις εκλογές εκφράζαμε την ελπίδα να μπαίνουμε στη νέα Μεταπολίτευση, στη δημιουργία δηλαδή ενός πολιτικού σκηνικού που θα αφήσει πίσω του τις αμαρτίες του παρελθόντος. Πιστεύαμε ότι τα πολιτικά κόμματα, και κυρίως η Νέα Δημοκρατία, θα είχαν βάλει μυαλό τόσο από τις προηγούμενες παντελώς αποτυχημένες προσπάθειες διακυβέρνησης όσο και από το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο «δεν πάει παραπέρα» και κάτι πρέπει να αλλάξει άμεσα.

Δυστυχώς οι καθημερινές πλέον διαψεύσεις  καταρρακώνουν τα όνειρά μας και τις ελπίδες μας.

Δεν είναι μόνο ότι συνεχίζεται η επιβράβευση εκείνων (πολιτικών, δημοσιογράφων , παραγόντων) που συνέλαβαν στην καταστροφή της χώρας και η προκλητική ατιμωρησία των υπευθύνων – επειδή η περιφορά του πολιτικού πτώματος του γηραλέου Άκη δεν μπορεί φυσικά να νοηθεί ως “δικαιοσύνη”. Δεν είναι μόνο η επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων, οι βυζαντινισμοί στην πολιτική, η ακύρωση υποσχέσεων, η καμαρίλα, η κομματοκρατία, η επικράτηση των συντεχνιών, με μεγαλύτερη αυτή των βουλευτών. Ούτε  τι η ΝΔ οδηγείται με ακρίβεια στο να γίνει… ΠΑΣΟΚ, ενώ το ΠΑΣΟΚ και τα αριστερά κόμματα δεν ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται.

Το χειρότερο απ’ όλα, μετά λύπης μας και μετά λόγου γνώσεως, είναι ότι έχουμε αρχίσει και ζούμε την ελληνική εκδοχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μιας «άρρωστης» δημοκρατίας που τελικά οδήγησε τη Γερμανία στην αγκαλιά των ναζί του Χίτλερ.

Στην σημερινή Ελλάδα

Keywords
Τυχαία Θέματα