Το ταγκό Γαλλίας και Γερμανίας συνεχίζεται

08:03 26/4/2012 - Πηγή: Antinews

Τα τελευταία δυο χρόνια, οι χρηματοπιστωτικές αγορές εστίασαν τη προσοχή τους σε μια σειρά από χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, και Ιταλία), μετατρέποντας τη καθεμία από αυτές σε επίκεντρο ενός πιθανού μεγάλου οικονομικού σεισμού.

Οι πολιτικοί όμως, πάντοτε αναγνώριζαν πως η πραγματική καρδιά του ευρωπαϊκού οράματος ήταν οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. ‘Άραγε, κινδυνεύει σήμερα αυτή η σχέση;

Υπάρχει μια θεωρία (του ντόμινο) που θέλει την κρίση της ευρωπαϊκής

περιφέρειας να έχει επιπτώσεις στον γαλλογερμανικό πυρήνα. Η Γαλλία, μετά από μια φούσκα ακινήτων που πέρασε, είναι τρωτή, ειδικά  σε τραπεζικά και δημοσιονομικά προβλήματα. Μάλιστα, οι προεδρικές της εκλογές πολιτικοποίησαν την διασύνδεση μεταξύ των περιφερειακών ντόμινο, και του ευρωπαϊκού πυρήνα.

Στη τελευταία του προεκλογική συγκέντρωση, ο Nicolas Sarkozy στάθηκε μπροστά από ένα πανό που έγραφε la France forte (δυνατή Γαλλία). Για ένα μεγάλο μέρος του ακροατηρίου, το κεφάλι του προέδρου έκρυβε το γράμμα e στη λέξη France, και έτσι το σλόγκαν διαβάζονταν ως franc fort (δυνατό φράγκο), που ακούγεται ως Frankfurt, δηλαδή το γερμανικό οικονομικό κέντρο στο οποίο έχει την έδρα της η ΕΚΤ.

Η ομιλία του Sarkozy ενίσχυσε αυτό το μήνυμα. Μόνο η επανεκλογή του θα μπορούσε να σώσει ένα ισχυρό νόμισμα που θα εγγυάται την γαλλική ευμάρεια, και τα γαλλικά εισοδήματα.

Αντίθετα, η  αριστερά θα μπορούσε να προκαλέσει μια νομισματική κατάρρευση, και μια κρίση ομολόγων, που θα έφερνε την κρίση από την Ελλάδα, την Ισπανία, και την Ιταλία στη καρδιά της ευρωπαϊκής διαδικασίας, στη σχέση δηλαδή της Γαλλίας με την Γερμανία.

Η γαλλική προεκλογική εκστρατεία έχει επαναφέρει στο προσκήνιο ένα παλιό θέμα της γαλλικής πολιτικής: Οι αριστεροί πολιτικοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως θύματα οικονομικών συνομωσιών.

Το 1924, ένας συνασπισμός σοσιαλιστών και κεντροαριστερών, το cartel des gauches, αντιμετωπίστηκε με αποσύρσεις καταθέσεων από τις τράπεζες, και υποτίμηση του φράγκου, κάτι το οποίο η αριστερά απέδωσε σε μια σκευωρία οργανωμένη και σχεδιασμένη από την κεντρική τράπεζα της Γαλλίας.

Το 1936, όταν οι κομμουνιστές συμμάχησαν με τους σοσιαλιστές στο Λαϊκό Μέτωπο του Léon Blum, προχωρώντας σε αυξήσεις ημερομισθίων κα μειώσεις των ωρών εργασίας, ξαφνικά εμφανίστηκε μια ακόμη νομισματική κρίση, και μέσα σε δυο μόλις χρόνια επανήλθε στην εξουσία η κεντροδεξιά. Στο μεταξύ, η αριστερά είχε ήδη κρατικοποιήσει την κεντρική τράπεζα.

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο σε αυτό το μακρόχρονο δράμα, ήρθε με την νίκη του François Mitterrand το 1981. Ως πρόεδρος, για δυο χρόνια προχώρησε σε πειραματισμούς σοσιαλιστικής οικονομικής θεωρίας, με σκοπό την προσέλκυση κομμουνιστών ψηφοφόρων. Οι τράπεζες κρατικοποιήθηκαν, και τα μεροκάματα ανέβηκαν, προκαλώντας φυγή του φράγκου. Έτσι, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιβάλλει αυστηρούς ελέγχους κεφαλαίου, συμπεριλαμβανομένων και αυστηρών περιορισμών του πόσα χρήματα θα μπορούσαν οι Γάλλοι να ξοδέψουν στο εξωτερικό, ως τουρ