Υπόθεση Ιράν: Πώς να καταστρέψεις την παγκόσμια οικονομία!

12:27 9/1/2012 - Πηγή: Antinews

 Τις τελευταίες μέρες του 2011, και ενώ κανένας δεν πρόσεχε, ο πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε μια τροποποίηση στον Νόμο National Defense Authorization Act, σύμφωνα με την οποία θα επιβάλλονται κυρώσεις σε όσα κράτη ή επιχειρήσεις προμηθεύονται ιρανικό πετρέλαιο, και το πληρώνουν μέσω της ιρανικής κεντρικής τράπεζας.

Έτσι, σε λίγο, όποιος τολμήσει να το κάνει, δεν θα συναλλάσσεται πλέον με τις ΗΠΑ.

Η

συγκεκριμένη τροποποίηση αποτελεί,  ούτε λίγο ούτε πολύ, κήρυξη οικονομικού πολέμου, και είναι προϊόν της Αμερικανοϊσραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Θεμάτων (AIPAC), κατόπιν παραγγελίας του πρωθυπουργού του Ισραήλ Benjamin “Bibi” Netanyahu.

Οι απολογητές της αμερικανικής κυβέρνησης προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την απόφαση αυτή, ως μια εναλλακτική λύση στο ενδεχόμενο μονομερούς στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν.

Παράλληλα, έγιναν προσπάθειες να πειστεί ο κόσμος, ότι η κίνηση αυτή δεν θα επηρεάσει ανοδικά τις τιμές του πετρελαίου.

Σε μια επίδειξη αυτομαστιγώματος, οι κυβερνήσεις της ΕΕ διαβουλεύονται για το αν θα πρέπει να αγοράζουν πια πετρέλαιο από την Τεχεράνη. Αναπόφευκτα, όπως ο  θάνατος και οι φόροι, το αποτέλεσμα ήταν για μια ακόμη φορά να εκτιναχθεί στα ύψη η τιμή του πετρελαίου, με το αργό Brent να βρίσκεται ήδη στα $114 το βαρέλι, και να ανεβαίνει…

Το Ιράν αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη χώρα εξαγωγέα πετρελαίου του OPEC, με εξαγωγές 2.5 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως. Τα 450.000 από αυτά καταλήγουν στην ΕΕ, που αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη αγορά ιρανικού πετρελαίου, μετά την Κίνα.

Από την πλευρά του, ο «απρόσωπος» γραφειοκράτης των Βρυξελλών, επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ Gunther Ottinger, προσπαθεί απεγνωσμένα να μας πείσει ότι η ΕΕ μπορεί να βασίζεται στην Σαουδική Αραβία, ώστε να μην  της λείψει το ιρανικό πετρέλαιο.

Οποιοσδήποτε όμως αναλυτής πετρελαϊκών ζητημάτων, που σέβεται τον εαυτό του, γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η Σ. Αραβία δεν διαθέτει αυτή τη δυνατότητα να καλύψει τα κενά του Ιράν. Επιπλέον, η Σ. Αραβία χρειάζεται οπωσδήποτε τα κέρδη που της αποφέρει το ακριβό πετρέλαιο, διότι η βασιλική της δυναστεία θέλει να τα έχει καλά, δωροδοκώντας τους υπηκόους της, προκειμένου να αποφευχθεί μια τοπική αραβική άνοιξη.

Αν στα παραπάνω προστεθεί και η απειλή της Τεχεράνης να αποκλείσει τα Στενά του Ορμούζ, εμποδίζοντας την διακίνηση του 1/6 του παγκοσμίου πετρελαίου, και του 70% που προέρχεται από τον OPEC, τότε δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη η φρενήρης προσπάθεια των κερδοσκόπων του πετρελαίου να εξασφαλίσουν όσο περισσότερο αργό μπορούν.

Θα πρέπει να ξεχάσουμε το πετρέλαιο των $50-$75 το βαρέλι. Η τιμή του μάλλον θα φτάσει τα $120 ή και τα $150 μέχρι το καλοκαίρι, όπως έγινε το 2008. Μάλιστα, αυτό το διάστημα, ο OPEC αντλεί περισσότερο πετρέλαιο από οποιαδήποτε άλλη φορά από το 2008.

Έτσι, αυτό που ξεκίνησε σαν ένα αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός από πλευράς Ισραήλ, κατέληξε σε μια πολλαπλή επίθεση αυτοκτονίας, με στόχο μεγάλο μέρος της