Η ελλαδα που αντιστεκεται και μας γεμιζει ελπιδα...

20:47 12/10/2014 - Πηγή: Fimotro

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Σήμερα το μεσημέρι, μεσημέρι Κυριακής, γέμισαν τα μάτια μας ομορφιά και αισθητική. Το απαράμιλλης ομορφιάς ψηφιδωτό που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη ...
στον τύμβο Καστά της αρχαίας Αμφίπολης, ''φώτισε'' την ηλιόλουστη αυτή Κυριακή, λούζοντας της με ένα ξεχωριστό φως.
Το ψηφιδωτό που καλύπτει όλη την επιφάνεια του δεύτερου χώρου του ταφικού μνημείου και το οποίο βρέθηκε πίσω από τις δύο Καρυάτιδες, είναι, όπως ανακοίνωσαν οι αρχαιολόγοι, κατασκευασμένο

από μικρά βότσαλα, λευκού, μαύρου, γκριζωπού, μπλε, κόκκινου και κίτρινου χρώματος, ενώ την κεντρική παράσταση περιβάλλει διακοσμητικό πλαίσιο το οποίο συντίθεται από διπλό μαίανδρο, τετράγωνα και τρέχουσα σπείρα, το φόντο δε της παράστασης είναι σε αποχρώσεις γκρι-μπλε. Η κεντρική παράσταση απεικονίζει άρμα σε κίνηση, που σύρεται από δύο λευκά άλογα, το οποίο οδηγεί γενειοφόρος άνδρας, με στεφάνι δάφνης στο κεφάλι.
Μπροστά από το άρμα απεικονίζεται ο θεός Ερμής ως ψυχοπομπός, ο οποίος φορά πέτασο, μανδύα, φτερωτά σανδάλια και κρατά κηρύκειο. Η σύνθεση έχει κατεύθυνση από ανατολικά προς τα δυτικά.Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, η παράσταση διακρίνεται για την εξαίρετη τέχνη στην απόδοση των λεπτομερειών των χαρακτηριστικών, τόσο των μορφών, όσο και των αλόγων, όπως και για την αρμονία των χρωμάτων.
Η σύνθεση είναι σύγχρονη του ταφικού συγκροτήματος και χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ.
Τα μάτια μας και η ψυχή μας αντιλαμβάνονται την ομορφιά, την αρμονία και το μεγαλείο της δημιουργίας, χωρίς να είναι ίσως απαραίτητα όλα τα επιστημονικά δεδομένα που αφορούν σαφώς τους ειδικούς.
Και το κάλλος αυτό έρχεται ως βάλσαμο, ως αντίδοτο στις ασχήμιες, στις ειρωνείες, τα καυστικά σχόλια, τις εξυπνάδες, τις βαρβαρότητες στις οποίες γινόμαστε πια καθημερινά μάρτυρες, με το νοσηρό και γερασμένο πολιτικό μας σκηνικό να αλληλοσπαράζεται με το βλέμμα πάντα και μόνο στην ''καρέκλα''.
Η Αμφίπολη έρχεται και πάλι να μας γαληνέψει, να μας ανυψώσει και κυρίως να μας θυμίσει. Να μας θυμίσει ότι ευτυχώς για όλους εμάς υπάρχει πάντα η άλλη Ελλάδα, η δική μας και της οικουμένης όλης, αυτή της ελπίδας, της ανάτασης, της περηφάνειας και της αξιοπρέπειας. Η Ελλάδα που ίσως κάποτε καταφέρουμε να γίνουμε αντάξιοι της.