Ο μεθυσμενος πεζος συνυπαιτιος σε τροχαιο δυστυχημα

12:41 6/12/2011 - Πηγή: Fimotro

Ο πεζός ο οποίος τραυματίζεται θανάσιμα από τροχαίο είναι συνυπαίτιος του ατυχήματος, εφόσον έχει κάνει χρήση οινοπνεύματος πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια, σύμφωνα με απόφαση του Αρείου Πάγου σε υπόθεση θανάσιμου τραυματισμού πεζού από οδηγό αυτοκινήτου. Το Δεκέμβριο του 2005 οδηγός αυτοκινήτου με κατεύθυνση προς τον...
Πύργο Ηλείας, στο 68ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Πατρών - Πύργου, σταμάτησε στο δεξιό άκρο του δρόμου, άναψε τα αλάρμ, κατέβηκε από το αυτοκίνητο και πέρασε στο αντίθετο ρεύμα, προκειμένου να ζητήσει πληροφορίες για τον προορισμό του (Πύργο) από τους οδηγούς δυο άλλων αυτοκινήτων

που ήταν σταθμευμένα στην αντίθετη πλευρά της εθνικής οδού.

Αφού πήρε τις πληροφορίες που ήθελε, τρέχοντας και χωρίς να ελέγξει εάν υπήρχε κινούμενο αυτοκίνητο, προσπάθησε να διασχίσει την εθνική οδό για να επιστρέψει στο αυτοκίνητό του.

Οδηγός Ι.Χ. που διερχόταν εκείνη τη στιγμή προσπάθησε ανεπιτυχώς με ελιγμό να αποφύγει τη σύγκρουση με τον πεζό.

Το αυτοκίνητο λόγω του ψιλόβροχου σύρθηκε κατά μήκος της αριστερής πλευράς του σταθμευμένου αυτοκινήτου του πεζού που προσπάθησε να διασχίσει την εθνική οδό, ενώ παράλληλα εκτίναξε τον άτυχο άνδρα σε απόσταση 25 μέτρων, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί.

Σύμφωνα με την τοξικολογική ανάλυση που έγινε στον πεζό, η περιεκτικότητα του αίματος σε αλκοόλ ήταν 1,51 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος, δηλαδή πάνω από το επιτρεπόμενο όριο.

Όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, ο οδηγός του αυτοκινήτου παρά το ότι αντιλήφθηκε την κίνηση του πεζού (ο δρόμος στο σημείο εκείνο είναι ευθεία σε μεγάλη απόσταση και με καλή ορατότητα) όφειλε να μην ενεργήσει ελιγμό προς τα δεξιά, όπως έκανε, αλλά προς τα αριστερά για να αποφύγει το πεζό, τη στιγμή μάλιστα που δεν κινούνταν άλλα αυτοκίνητα στην εθνική οδό.

Οι δικαστές έκριναν ότι ο θανατωθείς πεζός είναι συνυπαίτιος του τροχαίου ατυχήματος κατά 40%, λόγω της χρήσης αλκοόλ και ο οδηγός του αυτοκινήτου κατά 60%.

Τέλος, ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την εφετειακή απόφαση υπέρ του οδηγού, καθώς έκρινε ότι υπήρχαν σε αυτήν ασαφείς, ανεπαρκείς και αντιφατικές αιτιολογίες.