«Πάτι» Μιλς… Ολυμπιακών (και ανθρώπινων) διαστάσεων!

18:01 9/2/2014 - Πηγή: Basket Blog

Όταν μέρος του Τύπου στις Η.Π.Α. τον χαρακτήρισε ως έναν από τους κορυφαίους παίκτες του… πάγκου, στο να κουνάει πετσέτες(!), δεν το είδε προσβλητικά. Αντίθετα, το θεώρησε φιλοφρόνηση, αφού στο Σαν Αντόνιο λένε πως πρόκειται για εκείνον που ενθαρρύνει περισσότερο από κάθε άλλον την ομάδα εκτός παρκέ. Ούτε φοβήθηκε ότι αυτή η «ταμπέλα» θα του καθορίσει την καριέρα. Ο Πάτρικ Σάμι «Πάτι» Μιλς, άλλωστε, έμαθε από μικρός να μεγαλώνει και να ωριμάζει μέσα από δυσκολίες και καταστάσεις που είναι σαφώς πολύ πιο σοβαρές από το μπάσκετμπολ. Ο 25χρονος Αυστραλός γκαρντ των Σπερς, που τα ξημερώματα της Κυριακής

(9/2) σκόραρε 32π. στη νίκη μέσα στην Σάρλοτ, δεν αποφάσισε να κουνάει πετσέτες πέρυσι (έφτιαξε μέχρι και βίντεο για την... "τέχνη της πετσέτας"!), όταν είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής (μ.ο. 11,3΄) στη σεζόν που τα «Σπιρούνια» έφτασαν ως τους Τελικούς του ΝΒΑ, κόντρα στο Μαϊάμι, μόνο και μόνο για να δείχνει καλή «διαγωγή» και να έχει μία θέση στο ρόστερ μίας ιδιαιτέρως ανταγωνιστικής και απαιτητικής ομάδας. Αλλά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Είναι ενθουσιώδης από την φύση του, ή για την ακρίβεια από την μητέρα του, η οποία πέρασε μία περίεργη περιπέτεια όταν ο πρώην γκαρντ των Μπλέιζερς ήταν μόλις 2 ετών. Ο φετινός ενθουσιασμός του, πάντως, προέρχεται από την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη που του δείχνει ο κόουτς Πόποβιτς. Ο Μιλς, απόφοιτος του πανεπιστημίου Σεντ Μέρι’ς της Καλιφόρνια, επιλέχθηκε στο Νο55 του ντραφτ του 2009 από το Πόρτλαντ, όμως έσπασε το πόδι του στο summer-league του ίδιο καλοκαιριού… Στην ρούκι σεζόν του αγωνίστηκε σε μόλις 10 αγώνες, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς στο NBDL και τους Άινταχο Σταμπίντ, και είχε μόλις 2,6π. σε 3΄ με τους Μπλέιζερς. Την επόμενη σεζόν έπαιξε σε 64 ματς και είχε 5,5π. σε 12,4΄, αλλά το highlight της χρονιάς ήταν η απόφασή του μαζί με τον τότε συμπαίκτη του, Ρούντι Φερνάντεθ, να δωρίσουν το 50% από τα έσοδα των πωλήσεων από τις φανέλες τους σε πλημμυροπαθείς της Αυστραλίας! Ο Μιλς πρόσφερε επιπλέον 40.000δολ. , ενώ μαζί με τον Ρούντι καθιέρωσαν την λεγόμενη κίνηση «Three Googles», σαν να φορούν γυαλιά, έπειτα από κάθε τρίποντό τους! Το 2011, κατά την διάρκεια του λοκ-άουτ, φόρεσε για λίγο τις φανέλες των Τάιγκερς Μελβούρνης στην πατρίδα του και της Ζινξιάνγκ στην Κίνα και τον Μάρτιο του 2012 υπέγραψε στο Σαν Αντόνιο. Στα 16 τελευταία ματς της κανονικής περιόδου μέτρησε μ.ο. 10,3π. κυρίως γιατί σκόραρε 27 και 34 (ρεκόρ καριέρας) σε δύο ανούσιες και βαθμολογικά αδιάφορες αναμετρήσεις με Σανς και Ουόριορς αντίστοιχα. Γι’ αυτό και η φετινή σεζόν του, στην οποία καταγράφει μ.ο. 9,3π. είναι η καλύτερη στην επαγγελματική του καριέρα! Αν και ο Μιλς αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ του Ολυμπιακού τουρνουά του Λονδίνου το 2012, με μ.ο. 21,2π.(!), την περσινή χρονιά αγωνιζόταν μόλις 11,3΄ και είχε 5,1π. Φέτος, ωστόσο, έχει κερδίσει επάξια την θέση του στο παρκέ και ακόμη και πριν την πρόσφατη απουσία του Τόνι Πάρκερ, κατέγραψε 17,7΄ συμμετοχή, που είναι η καλύτερη επίδοσή του στο ΝΒΑ! Κόντρα στους Μπόμπκατς, το βράδυ του Σαββάτου (8/2), θύμισε τον σκόρερ των Ολυμπιακών Αγώνων, αφού είχε 32π., με 6/8διπ.-4/5τριπ.-8/9βολ. και 7ριμπ. και 4 ασίστ σε 25΄ από τον πάγκο, αναγκάζοντας τον κόουτς Πόποβιτς να τονίσει ότι «δεν χρειάζεται να του λέω πολλά πράγματα. Έχει πάντα τόση ενέργεια είτε παίζει είτε είναι στον πάγκο και πρόκειται για έναν εξαιρετικό μαχητή»! Ο ίδιος ο Μιλς, που είχε 5/5 σουτ και 18π. στην 4η περίοδο(!), παράμεινε προσγειωμένος και τόνισε σεμνά πως «οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν διασκεδαστικοί και ξέρω πως δεν μπορώ να κάνω εδώ ό,τι έκανα στην Εθνική Αυστραλίας. Μην μου λέτε πόσους πόντους σκόραρα. Σημασία έχει που καταφέραμε να νικήσουμε και να δείξουμε ότι έχουμε λύσεις, παρά τις απουσίες των Πάρκερ, Τζινόμπιλι, Μπελινέλι, Λέοναρντ και Σπλίτερ. Το μόνο που μετρά στην ομάδα μας είναι να μπορούμε να συνεισφέρουμε όλοι». Ο «Πάτι» Μιλς έμαθε να είναι υπομονετικός από μικρός. Όταν ήταν 2 ετών, η μητέρα του, Ιβόν, έπεσε θύμα απαγωγής για… παραδειγματισμό. Στο σχολείο την ανάγκαζαν να υποβάλλεται σε τεστ για… ψείρες και σε δοκιμασίες νοημοσύνης, μόνο και μόνο επειδή το δέρμα της ήταν σκούρο. Ο μικρός Πάτρικ δεν χρειαζόταν βιβλία ή δασκάλους για να μάθει την ιστορία της «Χαμένης Γενιάς», αλλά την βίωσε οικογενειακώς, καθώς η Ιβόν έκανε σκοπό της ζωής της να τον μεγαλώσει σωστά, παράλληλα με τις προσπάθειές της να βελτιώσει την ζωή των Αβοριγίνων στην Αυστραλία. Ο «Πάτι» λέει συνεχώς ότι «είμαι περήφανος για την μητέρα μου», η οποία μαζί με τον σύζυγό της, Μπένι, ήταν αυτόχθονες Αυστραλοί, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν μόλις το 3% του πληθυσμού της πατρίδας τους… Είναι το ποσοστό των ανθρώπων που έζησαν στην φτώχεια, δεν είχαν πολλές ευκαιρίες μόρφωσης και βεβαίως βίωσαν και διακρίσεις… Στις επίσημες απογραφές, οι Αβοριγίνες δεν μετρήθηκαν παρά μόνο μετά το 1971, ενώ Ντάνι Μορσό, θείος του Μιλς, ήταν ο πρώτος Αβορίγινας που αγωνίστηκε στην Ολυμπιακή ομάδα μπάσκετμπολ της χώρας, το 1980! Ο γκαρντ των Σπερς, πάντως, έμαθε τα μυστικά του αθλήματος και από τους γονείς του, που έπαιξαν μπάσκετμπολ μικροί, αλλά η μητέρα του, Ιβόν, δεν νιώθει περήφανη που μεγάλωσε μόνο έναν καλό παίκτη, αλλά έναν αξιόλογο άνθρωπο και λέει μέχρι σήμερα πως "δεν περίμενα ότι θα γίνει επαγγελματίας στην άλλη άκρη του κόσμου και με ευχαριστεί που εκείνος πάνω απ’ όλα νιώθει καλά με τον εαυτό του". Ο ίδιος ο «Πάτι», που θυμάται τακτικά ότι μεγάλωσε σε έναν κόσμο καταπίεσης και ταπείνωσης, είπε σε μία παλιότερη συνέντευξή του πως «όσο κι αν μου φωνάζει ενίοτε ο κόουτς Ποποβιτς, δεν καταλαβαίνω φωνές. Έχω μάθει για παιδιά Αβοριγίνων που βρέθηκαν μακριά από τις οικογένειές τους, ώστε να γίνουν υποχρεωτικά μέλη ιεραποστολικών οργανώσεων και να “μάθουν” τον τρόπο ζωής των λευκών. Και μόνο που η δική μου φαμίλια μου έμαθε να ζω με τον δικό μου τρόπο, φτάνει και περισσεύει ώστε να απολαμβάνω το μπάσκετμπολ είτε από το παρκέ είτε από τον πάγκο».