Θα πηδηχτώ απ' το παράθυρο

20:44 2/7/2012 - Πηγή: Basket Blog

Ένας ζητιάνος πλησιάζει μία καλοντυμένη κυρία, που κάνει τα ψώνια της στο Κολωνάκι και της λέει: "Δεν έχω φάει τίποτα εδώ και τέσσερις ημέρες". Κι εκείνη απαντά: "Χριστέ μου! Μακάρι να είχα τη δύναμη να το κάνω και εγώ".

Δεν ξέρω αν αυτό το ανέκδοτο είναι επίκαιρο, με τα… μισά μαγαζιά του Κολωνακίου κλειστά (όχι λόγω διακοπών, αλλά λόγω κρίσης), με τις… κυρίες να μετρούν πιο προσεκτικά τα ευρώ στο πορτοφόλι τους (αυτή που κατά τον Δημήτρη Ψαθά έμπαινε στο τσαντάκι, το οποίο έμπαινε στη μεγάλη τσάντα, κτλ).

Εσύ που τώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο, πόσους απλήρωτους λογαριασμούς έχεις;

Είσαι σίγουρος ότι θα πας διακοπές; Όχι χλιδάτες, απλές διακοπές, για να φορτίσεις τις μπαταρίες ενόψει του δύσκολου Χειμώνα που θα έρθει…

Η οικονομία της ευημερίας και της σπατάλης θυμίζει την Ελλάδα άλλων εποχών. Τότε που μέσα στη νιρβάνα μας ανακαλύπταμε ότι σε πολλά μέρη του κόσμου δεν διασκεδάζουν αρκετά και πεθαίνουν της πείνας. Η ένοχη συνείδησή μας καθησυχάζονταν με μια μεγάλη (ψυχαγωγική) εκδήλωση φιλανθρωπίας, για να μαζευτούν χρήματα για τα μαύρα, παραπληγικά και σκελετωμένα παιδάκια.

Γράφω κάτι άγνωστο; Όχι, αλλά σίγουρα κάτι που απέχει χρονικά από το σήμερα, ακουμπά στο χθες και δύσκολα θα ζήσουμε στο… αύριο. Όχι στο… κάποτε, αλλά στο άμεσο μέλλον.

Αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, για να είναι αρεστός στους φίλους του Παναθηναϊκού, έδιωχνε 300 από τους περίπου 1.200 εργαζόμενους στη ΒΙΑΝΕΞ θα ήταν υπόδειγμα παράγοντα;

Αν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι απέλυαν κάποιους από τους υπαλλήλους τους, άλλαζαν 2-3 σημαίες στα καράβια τους για να κρατήσουν ή να αποκτήσουν όποιον γούσταραν θα φωνάζαμε "είναι τρελός ο πρόεδρος";

Θα φωνάζαμε όλοι; Και αυτοί που θα είχαν απολυθεί; Όλοι;

Αλήθεια, το να πληρώνει μια ομάδα, ακόμα κι αν είναι ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός, συμβόλαια (ΕΤΗΣΙΑ) ύψους 1.000.000 ευρώ δεν είναι κοινωνική πρόκληση, τη στιγμή που συνάνθρωποί μας αυτοκτονούν;

Δικαιούται ο πρόεδρος -όποιος πρόεδρος- να ζητήσει από τον άνεργο πιτσιρικά να συνδράμει, προκειμένου να αποκτηθεί ένας παίκτης υψηλών προδιαγραφών; Κι ακόμα κι αν το ζητήσει, μπορεί κανείς να θεωρήσει λογικό όποιον άνεργο πιτσιρικά συνδράμει;

Έχω ακούσει να λένε ότι "η ομάδα είναι πάνω απ' όλα", αλλά φαντάζομαι ότι είναι σχήμα λόγου και όχι ότι το εννοούνε αυτοί που το λένε. Το μπάσκετ είναι ένα από τα σημαντικότερα περιττά πράγματα της ζωής μας, είναι αυτό που συμπληρώνει την ψυχική μας υγεία, είναι εξαιρετική επιλογή, ΑΦΟΥ πρώτα λύσουμε προβλήματα βιοπορισμού.

Με ενοχλεί να διαβάζω "εκκλήσεις" να μην χαθεί ο "άλφα" ή ο "βήτα" παίκτης και μάλιστα με αγωνιώδεις κραυγές, τη στιγμή που κόσμος δίπλα μας ζει στα όρια της φτώχιας. Δεν είμαι, γιατί υπάρχουν πάντα και άνθρωποι με μειωμένη αντίληψη, υπέρμαχος της λογικής να μην πληρώνονται (και δη αδρά) οι παίκτες, αλλά υπάρχουν όρια.

Όταν ένας παίκτης ζητά 1.000.000 ευρώ, που με την εφορία (ένα κεφάλαιο, το οποίο σύντομα θα συζητήσουμε) φτάνει στα 1.800.000 (ναι, όπως ακριβώς το διαβάζ