Χωρίς αναστεναγμούς ο οργανισμός μας θα κατέρρεε στη στιγμή!

20:41 10/2/2016 - Πηγή: Protagon

Αναστενάζουμε κατά μέσο όρο δώδεκα φορές την ώρα. Και αυτό, λένε οι επιστήμονες από την Καλιφόρνια που εντόπισαν την πηγή των αναστεναγμών, γίνεται επειδή δύο μικροσκοπικοί θύλακοι νευρικών κυττάρων στο λοβό του εγκεφάλου -την περιοχή που ρυθμίζει αυτόματα την αναπνοή, τον ύπνο και τους καρδιακούς παλμούς- ενορχηστρώνει με περισσή μαεστρία τους αναστεναγμούς μας.

Και αυτό το κάνουν σαν απάντηση σε ένα ασυνείδητο κέλευσμα να φουσκώσουν όσο χρειάζεται τους μυριάδες μικροσκοπικούς ασκούς στα πνευμόνια μας, τις κυψελίδες, που ελέγχουν την κυκλοφορία στο σώμα μας του οξυγόνου και του διοξειδίου

του άνθρακα και η οποία κάποτε μπορεί να καταρρεύσει.

«Αντίθετα με τον βηματοδότη ο οποίος το μόνο που ρυθμίζει είναι το πόσο γρήγορα αναπνέουμε, το αναπνευστικό κέντρο του εγκεφάλου ελέγχει επίσης τον τύπο της αναπνοής που θα πάρουμε» επισημαίνει στον Τιμ Ράντφορντ και τον Guardian o βιοχημικός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, Μαρκ Κράσνοου.

«Το κέντρο αυτό αποτελείται από ένα μικρό αριθμό διαφορετικών νευρώνων, που καθένας τους λειτουργεί σαν κουμπί το οποίο θέτει σε κίνηση έναν διαφορετικό τύπο αναπνοής. Ενα κουμπί προγραμματίζει τη φυσιολογική αναπνοή, ένα άλλο τους αναστεναγμούς και κάποια άλλα την οσμή, το βήχα, το χασμουρητό, το γέλιο ή το κλάμα».

«Οι αναστεναγμοί φαίνεται να ρυθμίζονται από τον μικρότερο αριθμό νευρώνων που έχουμε δει να συνδέονται με οποιαδήποτε ανθρώπινη συμπεριφορά»

Οι καλιφορνέζοι ερευνητές φωτίζουν με την έρευνά τους τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην τροφοδότηση με αέρα ατόμων με τραυματισμούς ή χρόνιες παθήσεις των πνευμόνων: αν οι νοσοκόμοι δεν έχουν τοποθετήσει απολύτως σωστά τη μηχανική υποστήριξη του ασθενούς, εκείνος διατρέχει τον κίνδυνο περαιτέρω τραυματισμού των ευαίσθητων πνευμόνων του. Η καινούργια έρευνα μας εξηγεί τους λόγους που ένας αναστεναγμός, με άλλα λόγια μια επιπλέον αναπνοή, αποτελεί για τον διογκωμένο πνεύμονα ένα σημαντικό μηχανισμό επιβίωσης.

Σύμφωνα με τον καθηγητή νευροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λος Αντζελες, Τζακ Φέλντμαν, που συμμετείχε και εκείνος στην έρευνα, «οι αναστεναγμοί φαίνεται να ρυθμίζονται από τον μικρότερο αριθμό νευρώνων που έχουμε δει να συνδέονται με οποιαδήποτε ανθρώπινη συμπεριφορά. Ενα από τα σημαντικότερα ζητούμενα της νευροβιολογίας είναι να αποκρυπτογραφήσουμε πώς ο εγκέφαλος ελέγχει τη συμπεριφορά μας. Τα μέχρι στιγμής ευρήματα μας έχουν αποκαλύψει μηχανισμούς που είναι δυνατόν να κρύβουν πολύ πιο περίπλοκες συμπεριφορές».

Οι ερευνητές εργάστηκαν με ποντίκια εργαστηρίου τα οποία αναστενάζουν πάνω από 40 φορές την ώρα και εντόπισαν 19.000 διαφορετικά μοτίβα στα εγκεφαλικά κύτταρα των ποντικών που συνδέονταν με την κληρονομικότητα και καταλήγουν στους 200 νευρώνες του εγκεφαλικού λοβού. Αυτοί παρασκευάζουν και εκλύουν ένα από τα δύο πεπτίδια (χημικές ενώσεις δύο ή περισσότερων αμινοξέων), τμήματα πρωτεϊνών ιδιαίτερα σημαντικά για τη μεταβίβαση σημάτων από τον εγκέφαλο.

Η ίδια ομάδα πεπτιδίων δραστηριοποιείται και στον ανθρώπινο εγκέφαλο και ξέρουμε πως είναι κομβικής σημασίας για την αναπνοή και τους αναστεναγμούς. Εκείνο που αποκάλυψαν οι έρευνες στα ποντίκια ήταν τα γονίδια και τα νευρικά κύτταρα τα οποία ελέγχουν τις λειτουργίες αυτές.

Συνεργαζόμενα στενά τα εργαστήρια του Φέλντμαν και του Κράσνοου ανακάλυψαν ότι τα πεπτίδια διεγείρουν μια άλλη ομάδα νευρικών κυττάρων στους ποντικούς, τα οποία ενεργοποιούν τους μύες τους και αναστενάζουν. Αν οι επιστήμονες μπλοκάρουν μια ομάδα πεπτιδίων, οι αναστεναγμοί των ποντικών θα μειωθούν κατά το ήμισυ. Και αν μπλοκάρουν και τις δύο, οι αναστεναγμοί τους θα σταματήσουν εντελώς.

Καθώς ο σκοπός του αναστεναγμού είναι να φουσκώσει ξανά τις υπό κατάρρευση κυψελίδες με διπλή από τη φυσιολογική ποσότητα αέρα, ο αναστεναγμός αποτελεί μέρος του μηχανισμού επιβίωσης. Και όπως υπογραμμίζει ο Φέλντμαν «αν κάποιος δεν αναστενάζει κάθε πέντε περίπου λεπτά, οι κυψελίδες αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσουν προκαλώντας πνευμονική ανεπάρκεια».

Πάντως οι ερευνητές από την Καλιφόρνια δεν προσφέρουν κάποια απάντηση στο ερώτημα γιατί οι άνθρωποι αναστενάζουν όταν βρίσκονται σε κατάσταση άγχους, μελαγχολίας ή απόγνωσης. Οπως τονίζει ο καθηγητής Φέλντμαν υπάρχει ένα στοιχείο στους αναστεναγμούς που τους συσχετίζει με τη συναισθηματική κατάσταση.

Οταν φερ΄ ειπείν είμαστε αγχωμένοι αναστενάζουμε περισσότερο. «Μπορεί να είναι οι νευρώνες στην περιοχή του εγκεφάλου που ευθύνονται για τα συναισθήματα και προκαλούν την έκχυση των νευροπεπτιδίων του αναστεναγμού. Ομως αυτό δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος» καταλήγει με ένα μάλλον αποκαρδιωμένο χαμόγελο.

The post Χωρίς αναστεναγμούς ο οργανισμός μας θα κατέρρεε στη στιγμή! appeared first on Protagon.gr.