Πώς το DNA από μια χαρτοπετσέτα εξιχνίασε δολοφονία του 1986

15:40 26/6/2018 - Πηγή: Protagon

Μια υπόθεση βιασμού και δολοφονίας ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού που είχε μπει στο συρτάρι της Αστυνομίας -ή έτσι τουλάχιστον φαινόταν- από το 1986 εξιχνιάστηκε πριν από λίγες ημέρες, με τη βοήθεια μιας χαρτοπετσέτας!

Η γενετική κάνει πλέον θαύματα, και το DNA που συνέλεξαν οι αστυνομικοί από τη χαρτοπετσέτα που άφησε ο ανυποψίαστος ύποπτος σε ένα εστιατόριο ήταν και το στοιχείο που τον έστειλε στη φυλακή, έστω και με 32 χρόνια καθυστέρηση.

Ο 66χρονος Γκάρι Χάρτμαν, ένας φαινομενικά φιλήσυχος νοσηλευτής

υπεράνω πάσης υποψίας, από εκείνους που περνούν απαρατήρητοι και καλά καλά δεν μπορείς να συγκρατήσεις το όνομά τους όσες φορές κι αν σου συστηθούν, είναι εκείνος που βίασε και σκότωσε τη 12χρονη Μικέλα Γουέλς ένα τραγικό μεσημέρι του 1986, όπως αναφέρουν πολλά ξένα δημοσιεύματα.

Η Μικέλα Γουέλς που δολοφονήθηκε από τον Γκάρι Χάρτμαν τον Μάρτιο του 1986 (Takoma Police Department)

Στις 26 Μαρτίου του 1986 η Μικέλα Γουέλς βρισκόταν σε πάρκο σε συνοικία της Ουάσινγκτον μαζί με τις δύο μικρότερες αδερφές της. Γύρω στις 11 π.μ, το δωδεκάχρονο κορίτσι έφυγε με ποδήλατο για να φέρει κολατσιό από το σπίτι. Ενώ εκείνη έλειπε, τα άλλα δύο κοριτσάκια πήγαν στην τουαλέτα διπλανής επιχείρησης, όπως περιγράφει ο επικεφαλής του αστυνομικού τμήματος της πόλης Τακόμα της Ουάσινγκτον, Ντον Ράμσντελ.

Οταν επέστρεψαν στο πάρκο, δεν έβλεπαν πουθενά τη μεγαλύτερη αδερφή τους και συνέχισαν να παίζουν εκεί γύρω μέχρι τις 2 μ.μ., όταν ξαφνικά παρατήρησαν ότι το ποδήλατο και το φαγητό που είχε φέρει η Μικέλα ήταν στο σημείο που υποτίθεται θα βρίσκονταν για το πικνίκ τους. Τα κορίτσια ενημέρωσαν τη γυναίκα που τις πρόσεχε και εκείνη στη συνέχεια ενημέρωσε τη μητέρα τους και η αστυνομική έρευνα ξεκίνησε.

Ενας εκπαιδευμένος σκύλος της Αστυνομίας βρήκε το άψυχο σώμα του κοριτσιού γύρω στις 11 μ.μ σε μια ερημική περιοχή. «Η Μικέλα είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση και στη συνέχεια δολοφονήθηκε» λέει ο Ντον Ράμσντελ.

Το πάρκο στην πόλη Τακόμα της Ουάσινγκτον όπου η Μικέλα Γουέλς έπαιζε με τις αδερφές της προτού εξαφανιστεί και δολοφονηθεί άγρια από τον Γκάρι Χάρτμαν (Takoma Police Department)

Η Αστυνομία συνέλεξε στοιχεία, αλλά τα στοιχεία αυτά δεν ήταν αρκετά για να προβεί σε κάποια σύλληψη. Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1986, ένα άλλο κορίτσι, η 13χρονη Τζένιφερ Μπάστιαν δολοφονήθηκε επίσης και αρχικά όλοι υπέθεσαν ότι επρόκειτο για τον ίδιο δράστη. Οι φριχτοί θάνατοι δύο ανήλικων κοριτσιών στην ίδια πόλη μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα συγκλόνισαν την τοπική κοινωνία της Τακόμα κι έκαναν τις αστυνομικές Αρχές να φτιάξουν μια ειδική ομάδα «ανεξιχνίαστων υποθέσεων», ψάχνοντας αθόρυβα αλλά μεθοδικά, όλα αυτά τα χρόνια, στοιχεία που θα τους βοηθούσαν να βγάλουν αυτές τις ιστορίες από το αρχείο και να κλείσουν τους ενόχους στη φυλακή.

Ο,τι συνέβη τα τελευταία δύο χρόνια θυμίζει σενάριο αμερικανικής αστυνομικής σειράς. Η θεαματική πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας οδήγησε σε μία σημαντική επιτυχία της Αστυνομίας, ακόμα και με καθυστέρηση 32 ολόκληρων χρόνων.

Οι Αρχές είχαν συλλέξει γενετικό υλικό ενός άνδρα από τη σκηνή του εγκλήματος και το σώμα του κοριτσιού, το οποίο όμως δεν ήταν συμβατό με κανένα αρχείο σεσημασμένων υπόπτων. Επρεπε λοιπόν να φθάσουμε στο 2016 και στη συνεργασία τους με έναν ειδικευμένο γενετιστή για να βγουν όλα στο φως.

«Η γενετική γενεαλογία χρησιμοποιεί την τεχνολογία του DNA προκειμένου να αναγνωρίσει πρόσωπα, συγκρίνοντας το άγνωστο προφίλ με εκείνο ενός συγγενικού του προσώπου» εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας. Και συνεχίζει: «Η παραδοσιακή γενεαλογία χρησιμοποιείται στη συνέχεια, ώστε να δημιουργηθεί ένα οικογενειακό δέντρο από στοιχεία που είναι διαθέσιμα δημοσίως μέσα από συγκεκριμένες ιστοσελίδες». Αν όλα αυτά σας φαίνονται ακαταλαβίστικα, αρκεί να δείτε ένα επεισόδιο του αμερικανικού «Criminal Minds» για να πάρετε μια γεύση για το τι μπορεί να καταφέρει πλέον η γενετική και ένας καλός χάκερ που αναζητεί με μανία όλα τα πιθανά και απίθανα αρχεία.

Από αυτή την εντυπωσιακή πλην όμως αθόρυβη έρευνα, η Αστυνομία κατέληξε σε δύο πιθανούς υπόπτους οι οποίοι είναι αδέλφια και η παρακολούθηση ξεκίνησε. Και κάπως έτσι, ο αστυνομικός πράκτορας Στιβ Ριοπέλ ακολούθησε τον Γκάρι Χάρτμαν σε ένα εστιατόριο, όπου συνάντησε έναν συνάδελφό του για καφέ.

«Τον παρατηρούσα καθώς χρησιμοποιούσε μια συγκεκριμένη χαρτοπετσέτα ξανά και ξανά. Την τσαλάκωσε, την έβαλε σε μια σακούλα, μετά τσαλάκωσε και τη σακούλα και την παράτησε εκεί, καθώς έφυγε από το εστιατόριο» περιγράφει ο ντετέκτιβ.

Η «ύποπτη» χαρτοπετσέτα οδηγήθηκε στο εργαστήριο και στη συνέχεια ανακοινώθηκε στην Αστυνομία ότι το DNA ήταν απολύτως συμβατό με εκείνο που είχε βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος. Ο Χάρτμαν συνελήφθη και κρατείται, καθώς δεν είναι σε θέση να πληρώσει την εγγύηση ύψους 5 εκατομμυρίων δολαρίων που του ορίστηκε.

Ο βιαστής και δολοφόνος του δωδεκάχρονου κοριτσιού εργαζόταν ως νοσηλευτής σε δημόσιο νοσοκομείο της περιοχής. Το άλλο κορίτσι, δολοφονήθηκε από άλλον δράστη που παραμένει ελεύθερος. Οσο για τον 66χρονο Γκάρι Χάρτμαν, το εργασιακό και φιλικό του περιβάλλον, έπεσε από τα σύννεφα, καθώς δεν είχε δώσει ποτέ κανένα δικαίωμα – όπως λένε πάντα οι άνθρωποι που πληροφορούνται ότι έτρωγαν, δούλευαν και συζητούσαν επί χρόνια ολόκληρα με κάποιον που ήταν ικανός να διαπράξει -και τελικά διέπραξε- ένα τέτοιο έγκλημα.

The post Πώς το DNA από μια χαρτοπετσέτα εξιχνίασε δολοφονία του 1986 appeared first on Protagon.gr.