Στον δρόμο ή στο Χίλτον;

07:24 7/5/2017 - Πηγή: Protagon

Το έργο έχει δύο πράξεις.

Πράξη πρώτη: Ηρώδου Αττικού, Μέγαρο Μαξίμου.

«Αυτή η κατάσταση είναι ντροπή. Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Θα σας βάλω ένα κιόσκι». Η φράση ανήκει σε στέλεχος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και επαναλαμβάνεται περίπου με τον ίδιο τρόπο από αξιωματούχους της εκάστοτε κυβέρνησης.

Εξω από το Μαξίμου, μια σταθερή ομάδα 15 το πολύ πολιτικών συντακτών και ανταποκριτών έζησαν και ζουν ορισμένα από τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής τους. Οι περισσότεροι, ιδίως την

τριετία 2010-2012, δούλευαν από 12 έως 16 ώρες την ημέρα. Στο δρόμο, με κρύο και βροχή το χειμώνα, με καύσωνα το καλοκαίρι.

Για τις βασικές τους ανάγκες έπρεπε να βρίσκουν μόνοι τους λύση ώστε να μην απομακρυνθούν πολύ και χάσουν την είδηση. Αν ήταν ανοιχτός ο Εθνικός Κήπος, με τη δέουσα προσοχή, μπορούσαν να κινηθούν με μυστικότητα. Διαφορετικά, είχαν να αντιμετωπίσουν τους γνωστούς κινδύνους του Ζαππείου.

Μετά από πολλές διαμαρτυρίες το Μαξίμου επέτρεψε στις γυναίκες να μπαίνουν στο κτίριο. Από την περίοδο Σαμαρά και μετά επιτράπηκε και στους άνδρες.

Πολύ συχνά, ιδίως την εποχή των αγανακτισμένων, επιβαίνοντες σε μηχανάκια και αυτοκίνητα έκοβαν ταχύτητα και φώναζαν «προδότες» προς το Μαξίμου και «ρουφιάνοι» προς τους δημοσιογράφους.

Περιμένοντας στη σειρά για μια δήλωση, έξω από το Μαξίμου (Menelaos Myrillas/SOOC)

Οι υπόλοιπες συνθήκες ήταν οι εξής: Νερό από το περίπτερο που απέχει 10 λεπτά με τα πόδια, φαγητό με «συνεταιρική» παραγγελία, φόρτιση λάπτοπ και κινητού στα βαν των τηλεοπτικών συνεργείων. Τις νύχτες με συσκέψεις και καλό καιρό, ύπνος στο φαρδύ πεζούλι που βρίσκεται απέναντι από το Μαξίμου.

Μια μέρα, κατακαλόκαιρο, η φρουρά των κτιρίων αποφάσισε ότι για λόγους ασφαλείας δεν πρέπει να κάθονται στο καλό -το φαρδύ- πεζούλι που τα πρωινά έχει ίσκιο. Ετσι, αναγκάστηκαν όλοι μαζί να στριμωχτούν κάτω από την νεραντζιά, δίπλα στα κάγκελα της εισόδου του Μαξίμου για να μην τους βαράει ο ήλιος.

Από τους πολιτικούς, ο Πρωθυπουργός που έβγαινε στο πεζοδρόμιο για να ενημερώσει off-the-record ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Βεβαίως οι πιο έμπειροι υπουργοί όταν αποχωρούσαν από συναντήσεις στεκόταν και μιλούσαν. Αλλοι το απέφευγαν με κάθε μέσο. Κάποιοι θυμούνται την fit άλλοτε υπουργό Τίνα Μπιρμπίλη να κάνει σπριντ από την έξοδο του κτιρίου μέχρι το αυτοκίνητο που την περίμενε.

Σκηνή δεύτερη: Χίλτον.

Πάλι καμιά δεκαπενταριά δημοσιογράφοι που παρακολουθούσαν νυχθημερόν από το 2010 τις διαπραγματεύσεις για τα Μνημόνια στο υπουργείο Οικονομικών βρέθηκαν τον Μάρτιο του 2015 στο ξενοδοχείο «Hilton».

Η απόφαση ελήφθη επί υπουργίας Γιάνη Βαρουφάκη και οριστικοποιήθηκε επί Ευκλείδη Τσακαλώτου. Ο τελευταίος, εμφορούμενος από αντιστασιακά αισθήματα κατά της Τρόικας και της διαπλοκής (την οποία προσωποποιούσαν κατά τη γνώμη του οι συγκεκριμένοι συντάκτες) αποφάσισε ανάλογα. Οταν τον ρώτησαν οι άνθρωποι του ξενοδοχείου αν ήθελε να γίνει μια αίθουσα Τύπου απάντησε στην… πρόκληση (με την έννοια του challenge) και είπε: «όχι, εδώ στο λόμπι».

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πίσω από τις γυάλινες πόρτες του Χίλτον (Menelaos Myrillas/SOOC)

Ετσι κατάφερε να πατάξει τη διαπλοκή καθώς η αλήθεια είναι ότι οι 15 συντάκτες αντιμετώπισαν κάποιες δυσκολίες στην προσπάθειά τους να κάνουν τη δουλειά τους.

Ορισμένες ήταν αντίστοιχες με αυτές του Μαξίμου (π.χ. νερό από το περίπτερο, πρίζες πουθενά) αλλά με ένα κρίσιμο μειονέκτημα: Στο Χίλτον, όπου πληρώνεις για να κοιμηθείς, ο δωρεάν ύπνος στους καναπέδες απαγορεύεται. Αντιθέτως, στο φαρδύ πεζούλι της Ηρώδου Αττικού δεν σε ξυπνούσε κανένας αν δεν υπήρχε λόγος.

Οι αναμνήσεις από την Ηρωδου Αττικού και το Χίλτον, το οποίο λειτούργησε ως οχυρό για να μην πατήσει πόδι τροϊκανού στα υπουργεία και είχε ταυτόχρονα σωφρονιστικό χαρακτήρα για τους εκπροσώπους της διαπλοκής – δεν έχουν προφανώς κανένα ενδιαφέρον για τις συνθήκες εργασίας των δημοσιογράφων. Δουλειά τους είναι να βρίσκονται εκεί και όλοι γνωρίζουν ότι πολλοί συνάδελφοί τους ρισκάρουν καθημερινά τη ζωή τους σε εμπόλεμες ζώνες. Αρα τι να συζητάμε…

Ομως το σκηνικό λέει κάτι για τη νοοτροπία των ανθρώπων που βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας σε μια δεκαετία όπου οι δημοσιογράφοι -στη μεγάλη τους πλειοψηφία θέλω να πιστεύω– παρότι κατασυκοφαντημένοι από τον λαϊκισμό (κυρίως όσοι δεν λαϊκίζουν για να εξασφαλίζουν ασυλία) ήταν υποχρεωμένοι και προσπάθησαν όσο μπορούσαν να μάθουν τι συμβαίνει.

The post Στον δρόμο ή στο Χίλτον; appeared first on Protagon.gr.