Mπρα ντε φερ πλέον στην Ευρώπη

Η έφοδος της Γερμανίας για την κατάληψη της Ευρώπης συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και ουσιαστικά θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2012. Αυτός είναι ο προγραμματισμός του Βερολίνου, με το Παρίσι του Σαρκοζί να έχει παραχωρήσει «γη και ύδωρ».

Η Γερμανία βασίζει την προσπάθεια κυριαρχίας της, σε απολύτως οικονομικούς όρους, όχι με λογική αγορών, αλλά με όρους δημοσιονομισμού. Το πρόβλημα χρεοκοπίας της ευρωζώνης δεν είναι πραγματικό. Έχει μικρότερο χρέος

και ελλείμματα από τις ΗΠΑ, την Βρετανία ή την Ιαπωνία. Το πρόβλημα της ευρωζώνης βρίσκεται στους όρους της Λισαβόνας. Στο όριο για το έλλειμμα του 3% και του χρέους στο 60% του ΑΕΠ.

Όταν επεκτάθηκε η κρίση των αυτορρυθμιζόμενων αγορών του 2008, στην αξιοπιστία των κρατικών ευρωπαϊκών ομολόγων το 2009, με χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, στην διακεκαυμένη ζώνη, το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί πολύ εύκολα. Ένας μακροχρόνιος δανεισμός, με εγγυήσεις ΕΚΤ και τεχνική βοήθεια από την Κομισιόν , θα κρατούσαν τις αγορές ανοιχτές για τις χώρες αυτές της ευρωζώνης και την ευρωζώνη μακριά από την οικονομική κρίση. Όσο για τον περίφημο μηχανισμό που θα έπρεπε να ανακαλυφθεί; Υπήρχε ήδη για τις τράπεζες των κρατών-μελών. Πολύ εύκολα με επιτόκιο κατά 1 ή 2% αυξημένο , σε σχέση με τις τράπεζες, η ΕΚΤ θα είχε λύσει από την αρχή το ζήτημα.

Τίποτα από αυτά τα απλά δεν συνέβη. Γιατί η Γερμανία θέλησε να οικοδομήσει την Ευρώπη στη δική της βάση. Ηθικολογίες, προτεσταντικού χαρακτήρα, δημοσιονομισμός και περιορισμός των ελλειμμάτων με υφεσιακό τρόπο και απαγορευτικό χρονοδιάγραμμα , εποπτικοί μηχανισμοί, τρόικες, μνημόνια , ακόμη και ΔΝΤ. Το κυριότερο χαμηλή σε όγκο χρηματοδότηση με υψηλότατα επιτόκια.

Απλή συνταγή νέο-αποικιοκρατίας , στη βάση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, των πολυεθνικών και κάποιων διεθνών τραπεζών σε παλαιότερες εποχές.

Με την ίδια συνταγή θέλησε η Γερμανία να καταλάβει την Ευρώπη και με την έννοια και τη συγκρότηση αυτή να μετατραπεί στη τέταρτη δύναμη της Δύσης , αν συμπεριλάβουμε και την Ιαπωνία.

Η Γερμανία μάλιστα κινείται απολύτως καπιταλιστικά. Θέλει να πετύχει το μεγαλύτερο όφελος με το μικρότερο κόστος. Δεν αντέχει σε κόστος ,τον εποικισμό της Ευρώπης και δεν θέλει να ρισκάρει με τον πληθωρισμό ούτε κατ’ ελάχιστο τυπώνοντας ευρώ.

Θέλει να πληρώσουν οι άλλοι , οι ΗΠΑ, οι αγορές, η Βραζιλία, η Ρωσία, η Κίνα, το ΔΝΤ το εθνικιστικό, οικονομικό και γεωπολιτικό της όραμα. Θέλει να οδηγήσει τους Λαούς της Ευρώπης στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, τις οικονομίες στην πλήρη αποκεφαλαιοποίηση και τα έθνη στον αφανισμό. Όλα αυτά βρίσκονται σε μια κόλα χαρτί. Στη νέα Συμφωνία του ευρώ, που προτείνει και θα βάλει επίσημα στο τραπέζι στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής ο Γερμανογαλλικός άξονας.

Κρίσιμο ζήτημα για τις εξελίξεις στην Ευρώπη είναι ο τρόπος που το Βερολίνο αλλά και κυρίαρχες μερίδες του ευρωπαϊκού κατεστημένου, αντιμετωπίζουν τη διαγραφή μέρους των χρεών μελών- κρατών, με πρώτο πεδίο εφαρμογής την

Keywords
Τυχαία Θέματα