Μείναμε ρέστοι χωρίς τον Αρέστη

09:14 8/7/2012 - Πηγή: Sport.gr

Στην ηλικία του Στράτου μου, επτά χρονών δηλαδή, ήξερα ΜΟΝΟ έναν Κύπριο τον Τάσο. Τώρα ολόκληρη ΑΕΚ βολοδέρνει για να πάρει μια άδεια από τον Στρατό για τον Εγγλέζου και τον Αρέστη. Όχι μόνο δεν τα κατάφερε αλλά ούτε καν ασχολήθηκε κανείς με το αίτημα της... ΑΕΚ εν έτη 2012. Σε πλήρη διοικητική και αγωνιστική ανυποληψία...Κάθε φορά που περνάω από τη Νέα Φιλαδέλφεια και αντικρίζω τα χαλάσματα μου

έρχεται να κλάψω μα δεν μπορώ και αποθηκεύω τον πόνο βαθιά μέσα μου... Ρωτάει ο Στράτος πάντα πότε θα ξεκινήσει το κτίσιμο του γηπέδου και δεν ξέρω τι να του απαντήσω. Ονειρεύομαι και εγώ Κινέζους μάλλον περισσότερο από τον Βούρο και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά αυτό... Τον έχω τρελάνει τον μικρό στα ψέμματα και δεν το αντέχω. Τουλάχιστον να υπήρχε το γήπεδο, ένα σημείο αναφοράς, μια ένδειξη ότι θα μπορέσει να ξαναγίνει μεγάλη αγωνιστικά. Γιατί τελικά η ιστορία δεν φτάνει. Είναι μόνο για εμάς για να αναλωνόμαστε σε στιγμές ανυπέρβλητης δόξας, όταν ο Τάσος ο Κυπραίος έμπαινε με την μπάλα στα δίκτυα του Κελεσίδη ή όταν βομβάρδιζε στην παγωμένη Μόσχα την εστία της Δυναμό...Μείναμε με τις αναμνήσεις μα η ψυχή μας είναι μαύρη.Το πρωινό ξύπνημα είναι κάπου στις 7 και 30, το αργότερο. Τότε αρχίζει η ενημέρωση... Τι ενημέρωση; Το έψαξα πολύ το θέμα... Αυτή η σχεδόν 20ωρη πλήρης παράδοση ψυχής καθημερινά ίσως τελικά κάποια μέρα να βρει την λογική εξήγηση μέσα μου. Ίσως να γράφουμε την ιστορία της αντίστασης στα κατοχικά χρόνια της ΑΕΚ και να μην το ξέρουμε. Ίσως να μην το έχουμε φανταστεί καν...Στις μέρες μας το να είσαι ΑΕΚ σηματοδοτεί ένα μοναδικό δέσιμο με τον ψυχικό σου κόσμο και μια ανάσα αναδίπλωσης από όλα τα κακοστημένα κέντρα που εξουσιάζουν τα πάντα γύρω μας... Αυτοί που αγοράζουν ψυχές, συναισθήματα, ιστορία και μας την μοστράρουν στην μάπα για να μας πείσουν ότι είναι καλύτεροι, δυνατότεροι...Στα Κανάρια στην Βάρκιζα έξι παλικάρια έπαιζαν χθες μπάλα στο νερό με σουτάκια σε στυλ πόλο. Από τη μια 3 και από την άλλη οι άλλοι 3. Το μάτι μου κόλλησε σε αυτή την δεύτερη ομάδα. Την έβλεπα που αγωνιζόταν με πάθος. Τα έδιναν όλα... Το σκορ είχε φτάσει σε οριακό σημείο για τη νίκη και ένα γκολ έδωσε το έναυσμα για παραπανίσια χαμόγελα και ένα σύνθημα από τα χείλη των νικητών. "Έτσι γλεντάει η προσφυγιά...". Έκλεισα τα μάτια και ονειρεύτηκα. Ναι είναι δυνατόν να παραμένει τόσο μεγάλη μετά από όλα όσα συμβαίνουν γύρω της... Πολύ απλά γιατί είναι η ΑΕΚ, η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως...Έρχονται δύσκολες ημέρες αδέρφια μου. Ο Εγγλέζου είναι σούπερ πολυτέλεια για την ΑΕΚ. Μείναμε ρέστοι χωρίς τον Αρέστη... Ξέρετε όμως κάτι; Θα μπαίνει ο δικέφαλος αετός στον αγωνιστικό χώρο προφανώς με παίκτες που δεν έχουμε ξανακούσει και το σκίρτημα της καρδιάς θα είναι το ίδιο. Όπως στο πρώτο μας φιλί... Η ΑΕΚΑΡΑ ποτέ δεν πεθαίνει... Μια μεγάλη περιπέτεια είναι, θα περάσει... Εμείς θα πάρουμε τον λαβωμένο δικέφαλο στην πλάτη και θα τον βγάλουμε από την ανεμοθύελλα... Μείνετε ενωμένοι... Όσο υπάρχει ο Νίκος ο Κούπης από την Ηγουμενίτσα, ο Τόλης από την Ξάνθη, ο Δημήτρης Παρασκε