TO TEΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ...

19:30 16/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Οι φυσικοί νόμοι ήταν και είναι πάντοτε αμείλικτοι. Δίκαιοι, αέναοι και αμίλεικτοι. Ο,τι γεννιέται σ' αυτόν τον κόσμο, είτε αυτό είναι ύλη είτε ιδέολογία, έχει ημερομηνία λήξης. Αρχή, μέση, τέλος. Ο παντοτεινός κύκλος της ζωής.

Η εποχή που ζούμε, είναι εποχή των τελών. Ζούμε, βιώνουμε και νοιώθουμε όλοι μας οτι μια ολόκληρη εποχή, η.....
οποία ξεκίνησε μετά τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνει πια στο τέλος της. Απλά αυτά που ζούμε σήμερα, δεν είναι παρα ο επιθανάτιος ρόγχος ενός συστήματος, ενός μηχανισμού ιδεών που πεθαίνει.

Η εκβιομηχάνιση, η φρενήρης ανάπτυξη με κάθε κόστος, η τρελλή πορεία προς την ευμάρεια και τον άκρατο πλουτισμό σε βάρος της κοσμικής ισορροπίας, έχουν φέρει την ανθρωπότητα προς το τέλος μιας εποχής που διήρκησε (τηρουμένων των αναλογιών) πολύ λίγο, ενώ κατέστρεψε τα πάντα και σαν γιγαντιαίο τσουνάμι τα παρέσυρε στο βάραθρο...

Το ΠΑΣΟΚ ήταν κι αυτό ένα υποπροιόν της εποχής αυτής. Μιας εποχής, που γέννησε μέσα απο τις στάχτες δύο ισοπεδωτικών πολέμων, τον πιο καταιγιστικό ανεμοστρόβιλο ανάπτυξης ιδεών και επιστημών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Μέσα σ' αυτη την κοινωνικοπολιτική βαβούρα, η Ελλάδα, παρά τις του αντιθέτου απόψεις, όχι μόνο δεν ήταν ουραγός των εξελίξεων, αλλά το εντελώς αντίθετο. Οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν απίστευτα μεγάλοι, κυρίως επι διακυβέρνησης Κων/νου Καραμανλή, ίσως του πιο ριζοσπαστικού κυβερνήτη που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Την δε πενταετία 1955-1960, οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν τέτοιοι, που πολλοί ξένοι παρατηρητές και τεχνοκράτες χαρακτήρισα ως το "θαύμα της Ελλάδας", μιας και η χώρα μας είχε ξεπεράσει (σε νούμερα) ακόμη και την μεγαλύτερη ανταγωνίστρια του κόσμου, την Ιαπωνία και φιγουράριζε στην δεύτερη θέση παγκοσμίως! Ολα αυτά με βάση τα στατιστικά νούμερα, έτσι;

Ομως, επειδή πολλές φορές, τα νούμερα δεν ανταποκρίνονται πλήρως και στη πραγματικότητα, είχαμε στην ουσία, δύο Ελλάδες. Αυτήν της φρενήρους ανάπτυξης και αυτή της εξαθλίωσης και της φτώχιας. Δύο κυριολεκτικά χώρες στη συσκευασία της μίας!

Η "πρώτη Ελλάδα" ήταν αυτή που έτρεχε στο ρυθμό των άλλων ευρωπαικών χωρών, μια Ελλάδα που είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο, με βιομηχανίες, βιοτεχνίες, κατασκευαστικές εταιρείες που σήκωναν το ένα κτίριο μετά το άλλο, γέφυρες, δρόμους, τη νεοσύστατη ΔΕΗ που διαδεχόμενη τη βρεττανική POWER εξαπλώνονταν σαν ...πυρκαγιά γεμίζοντας με πυλώνες και εργοστάσια παραγωγής ρεύματος όλη την επικράτεια.

Απ την άλλη υπήρχε η..."δεύτερη Ελλάδα", η Ελλάδα που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να σταθεί στα πόδια της, με το κορμί της καταματωμένο ακόμη απο τις πληγές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και του αδελφοκτόνου Εμφυλίου, η Ελλάδα των χαμηλών ημερομισθίων, της εργατιάς που που πάλευε μέσα απο τις πιο αντίξοες συνθήκες να επιβιώσει πάνω στις σκαλωσιές των εργοταξίων και μέσα στις μηχανές και τις θανατηφόρες αναθυμιάσεις των βιομηχανιών.

Η Ελλάδα αυτή π