Αφιέρωμα στην Α' Πανελλαδική Συνάντηση: Το τέλος της Σπίθας που αγάπησα

14:13 17/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

γράφει ένα μέλος της "σπίθας"

(Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Το θέμα είναι σοβαρό και απαιτεί προσοχή και τεκμηρίωση. Δεν ζητώ να με πιστέψετε. Να ασκήσετε την κριτική σας σκέψη, θέλω).

Πάνε χρόνια, που έμενα με την απορία:

Γιατί δεν μπορεί να συγκροτηθεί ένα κίνημα ανθρώπων, πάνω σε κοινά προβλήματα και...
κοινούς και σχεδόν αυτονόητους στόχους;

Χρόνια ολόκληρα, ο λαός, αποπροσανατολισμένος και αδύναμος, αναζητεί τον ή τους ηγέτες που θα τον βοηθήσουν να συσπειρωθεί και κατ' επέκταση να απελευθερωθεί. Ακόμα τον αναζητεί.

Και κατά καιρούς, εμφανίζονται ανάμεσα μας "σωτήρες", είτε το λένε είτε όχι, που φτιάχνουν ή προτείνουν κάτι, πάντα αχαμνό και λειψό.

Σα να ξεκινάς να πας να πιείς νερό και να μη θέλεις να φτάσεις ποτέ στην πηγή. Είναι πολλοί, για να μην πω ΟΛΟΙ. Πάντα, ακούγεται κάτι που σου χαϊδεύει ευχάριστα τα αυτιά, αλλά πάντα κάτι του λείπει, ώστε, τελικά, να μην μπορεί. H απογοήτευση είναι στα σχέδια τους.

Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, που ο ανώνυμος παίρνει την τύχη στα χέρια του και είναι έτοιμοι όλοι να τον κατασπαράξουν. Και, πέρα από τους "εντεταλμένους κουκουλοφόρους" και τα εντεταλμένα κόμματα, που επιτίθενται στον εξεγερμένο λαό, στέλνουν και εντεταλμένους εγκάθετους, που παριστάνουν τους "επαναστάτες".
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μία χαρακτηριστική περίπτωση αυτών που αναφέρουμε στην εισαγωγή είναι ο Μίκης Θεοδωράκης και η σπίθα του.

Το Σαββατοκύριακο στην Πανελλαδική Συνάντηση της σπίθας θα γραφτεί ο επίλογος ενός ελπιδοφόρου κινήματος.

Από την πρώτη στιγμή, που ο Μίκης άναψε τη σπίθα, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν από το καβούκι τους, ενώθηκαν και μετατράπηκαν σε αυθόρμητα τοπικά κινήματα άμεσης δημοκρατίας. Αυτό το τελευταίο, καταγράφηκε σε σωρεία αποφάσεων τοπικών συνελεύσεων και η υπόθεση θέριευε. Μόνο που από τις 15/2 , περίπου, άρχισε η διαδικασία χειραγώγισης, με άνωθεν "ντιρεκτίβες" και τότε άρχισε μια μεγαλειώδης αντίσταση, που αρκετές φορές ανέτρεψε άνωθεν αποφάσεις. Αυτό κούρασε πολλούς και σήμερα, η "σπίθα" έχει αποδυναμωθεί. Οι περισσότεροι ανώνυμοι που την ξεκίνησαν έχουν απομακρυνθεί και κάποιοι λίγοι, ακόμα αντιστέκονται και θα δώσουν τη μάχη τους το Σαββατοκύριακο. Η άποψη μας είναι πως δεν θα έχουν πολύ τύχη, γιατί το παιχνίδι είναι Σημαντικά ονόματα, όπως ο Κασιμάτης, ο Φίλιας ή ο Καραμπελιάς, μαζί με άλλους ετερόφωτους αστέρες, άγνωστους ως χτες (και ως τα σήμερα) έχουν αποφασίσει να μην επιτρέψουν στη σπίθα να είναι ένα ελεύθερο κίνημα , μια μεγάλη συνάντηση ανθρώπων.

Θα σταθούμε στις δύο "εισηγήσεις" που θα αποτελέσουν τη βάση του "διαλόγου" της Α' πανελλαδικής συνάντησης σπιθών.

Τα λόγια των ανθρώπων προδίδουν τις προθέσεις, το σκοπό και τελικά το ρόλο.

Όλοι θέλουν να παίξουν ένα ρόλο, πολλάκις διαφορετικό από αυτό πο