Η αδυναμία των Ελλήνων ομογενών να ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους, δεν συνιστά παραβίαση του δικαιώματος, απεφάνθη το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

22:33 22/3/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Θα ξεκινήσω το θέμα που αποτελεί ντροπή για την Ελλάδα με ένα σχόλιο ομογενή από το facebook που πραγματικά με συγκλόνισε. Ας το διαβάσουν οι πολιτικοί μας και μετά ας... κοιταχτούν στον καθρέφτη:

"Όχι, Έλληνα Ομογενή. Δεν θα σου επιτρέψω να ψηφίσεις στην χώρα διαμονής σου. Τί ρουσφέτι να σου υποσχεθώ, τί προπαγάνδα να σου κάνω, εκεί που....
πήγες να ζήσεις; Άσε, δεν έχω όρεξη για περιπέτειες. Όταν το MEGA

γίνει δορυφορικό, το ξανασυζητάμε... Φιλικά, η δοτή Ελληνική Κυβέρνηση."
H Ολομέλεια του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι η αδυναμία της Ελλάδος να μην επιτρέπει να ψηφίζουν οι Έλληνες ομογενείς στον τόπο διαμονής τους, δεν συνιστά παραβίαση του δικαιώματος σε ελεύθερες εκλογές.

Ακυρώνοντας πρωτόδικη απόφαση του, με την οποία είχε καταδικασθεί η Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος συμμετοχής σε ελεύθερες εκλογές (υπόθεση Γιακουμόπουλος – Σιταρόπουλος κατά Ελλάδος), η Ολομέλεια του Δικαστηρίου αποφάσισε, σήμερα, ότι η επί τριακονταετία αδυναμία των ελληνικών αρχών να επιτρέπουν στους ομογενείς Έλληνες, να ψηφίζουν στον μόνιμο τόπο εργασίας και διαμονής τους δεν συνιστά παραβίαση του δικαιώματος συμμετοχής σε ελεύθερες εκλογές.

Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι το Δικαστήριο διαπίστωσε ειδικότερα ότι ούτε η σχετική διεθνής και περιφερειακή νομοθεσία, ούτε οι διαφορετικές πρακτικές των κρατών μελών στον τομέα αυτό, δημιουργούν υποχρέωση στα κράτη- μέλη να προβούν σε ρυθμίσεις για την άσκηση των εκλογικών δικαιωμάτων ψήφου των πολιτών τους που ζουν στο εξωτερικό.

Στην τελεσίδικη αυτή απόφαση σημειώνεται ακόμη ότι, ενώ το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει καλέσει τα 47 κράτη μέλη του, να επιτρέψουν στους πολίτες τους, που ζουν στο εξωτερικό, να συμμετάσχουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό στην εκλογική διαδικασία, η Επιτροπή της Βενετίας έχει υιοθετήσει την άποψη ότι η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος είναι επιθυμητή, αλλά όχι υποχρεωτική για τα κράτη.

Αναφέρεται, επίσης, ότι, ακόμη κι αν το ελληνικό Σύνταγμα περιελάμβανε διάταξη, με την οποία ο νομοθέτης θα μεριμνούσε για την άσκηση των δικαιωμάτων ψήφου των ομογενών στον τόπο διαμονής τους, αυτό δεν θα ήταν υποχρεωτικό.

Τέλος, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν ήταν σε θέση να υποδείξει στις ελληνικές αρχές, πότε και πως θα έθετε σε εφαρμογή σχετικές διατάξεις, για να επιτραπεί η ψήφος των Ελλήνων ομογενών στις εθνικές εκλογές στον τόπο της μόνιμης διαμονής και εργασίας τους.

Η υπόθεση (Γιακουμόπουλος – Σιταρόπουλος κατά Ελλάδος) αφορούσε την προσφυγή στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δύο Ελλήνων υπηκόων – υψηλόβαθμων στελεχών στο Συμβούλιο της Ευρώπης, με την οποία υποστηρίχθηκε ότι οι ελληνικές αρχές δεν τους επέτρεψαν να ψηφίσουν στις ελληνικές εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2007, από το Στρασβούργο, όπου διαμένουν μόνιμα.

Για την υπόθεση αυτή η Ελλάδα καταδικάσθηκε από “τμήμα” του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 8 Ιουλίου 2010, για παραβίαση του δικαιώματος συμμετοχής σε ελεύθερες