Η Δράμα που πρέπει να ξαναφτιάξουμε

16:23 22/12/2011 - Πηγή: Ksipnistere

του Χρήστου Τελλίδη*

Κοινή είναι η διαπίστωση όλων μας, από όπου κι αν προερχόμαστε πολιτικά, επαγγελματικά, κοινωνικά, από όποιο μετερίζι και αν υπηρετούμε τούτο τον τόπο, πως η Δράμα, η πόλη μας, ο νομός μας, δεν εισήλθε τα τελευταία δύο έτη στο εθνικό «Μνημόνιο». Οι πραγματικές δυσκολίες, τα υπαρκτά και δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν προήλθαν με ..........
παρθενογένεση. Είναι απόρροια πολλών καταστάσεων και παραμέτρων, δυστοκιών και ανυπαρξίας πολιτικών που κυρίως προέρχονται από εμάς

τους ίδιους. Η Δράμα βρίσκεται στην «εποχή του Μνημονίου» για πάνω από δύο δεκαετίες. Βρίσκεται σε Μνημονιακές εποχές με δική μας ευθύνη και συνυπαιτιότητα. Με ευθύνη και ανυπαρξία προτάσεων όλων όσων κυβέρνησαν ή κλήθηκαν να εκπροσωπήσουν τον τόπο μας, από οποιαδήποτε πολιτική θέση ή θέση ευθύνης.

Όλοι όσοι κλήθηκαν και επιλέχθηκαν να κυβερνήσουν και να εκπροσωπήσουν τη Δράμα «δεν διεκδίκησαν», «δεν απαίτησαν», «δεν πάλεψαν» για τον τόπο μας και ήσαν, στις πλείστες των περιπτώσεων, «υποχωρητικοί» και «ανύπαρκτοι» στις πιέσεις του εθνικού κέντρου. Ακόμα και στις εκδηλώσεις αποδοκιμασίας και αγανάκτησης απέναντι στους εν’ ενεργεία πολιτικούς μας, σε όλους όσους τελικά θεωρούμε ότι μας κορόιδεψαν, είμαστε ως πολίτες «ήπιοι», «διαλλακτικοί» και «μαλακοί», θα έλεγα, σε σχέση με τους όμορους και γειτονικούς νομούς που πλήττονται πολλαπλώς λιγότερο από εμάς από την εφαρμογή του εθνικού Μνημονίου. Τούτο μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να δικαιολογηθεί μόνον από το γεγονός ότι έχουμε, όπως προανέφερα αρχικά, αποδεχθεί τη μοίρα μας – που άλλοι έως τώρα μας επιφυλάσσουν – και ο ρόλος της μοιρολατρικής μας αυτής αποδοχής έχει μπει καλά στο πετσί μας.

Τα τελευταία δύο έτη η Δράμα και οι Δραμινοί έχουν απολέσει πλειάδα δομών και υποδομών, που άπτονται σημαντικότατων τομέων της εύρυθμης λειτουργίας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών μιας τοπικής κοινωνίας. Καταργείται το ΤΕΙ Οινολογίας, έκλεισαν το Σταθμαρχείο του ΟΣΕ, το Κέντρο Νεοσυλλέκτων Παρανεστίου, η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου, το Στρατολογικό Γραφείο, το Φαλακρό. Η Δράμα αποψιλώνεται και μαζί με αυτήν και οι Δραμινοί.

Σε όλη τούτη την κατάσταση που σας περιγράφω οι ευθύνες δε βαρύνουν μόνον τα κόμματα και τους πολιτικούς. Μέρος της ευθύνης αυτής αναλογεί και σε κάθε έναν από εμάς, τους απλούς πολίτες, που «δεν κυβερνήσαμε», «δεν αποφασίζαμε», «δεν απαιτήσαμε», αλλά επιλέγαμε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τους πολιτικούς μας εκπροσώπους. Όλους αυτούς που κυρίως ευθύνονται για την κατάντια της Δράμας, που εμείς οι ίδιοι επιλέγαμε. Αυτή είναι πρωτίστως η κύρια ευθύνη μας.

Αυτή μας την ευθύνη, που συνειδητοποιήσαμε μόλις τον τελευταίο κυρίως χρόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, συνοδεύει και μια υποχρέωσή τώρα πια. Η υποχρέωση απέναντι στον τόπο μας, στα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τις επόμενες γενιές και εν’ τέλει εμάς τους ίδιους, να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο. Να δώσουμε την Ελπίδα στη Δράμα και τους Δραμινούς