Μερικές Αλήθειες για τα ΜΜΕ..

15:17 18/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Κανένα ελληνικό ιδιωτικό κανάλι
δεν έχει υπαχθεί σε καθεστώς αδειοδότησης!

Ιστορική αναδρομή : Η τηλεόραση ξεκίνησε ως δημόσια υπηρεσία.

Κάνοντας μια αναδρομή στην έναρξη του ραδιοτηλεοπτικού βίου θα δούμε πως η τηλεόραση ξεκίνησε ως δημόσια υπηρεσία. Το κράτος έχοντας το μονοπώλιο στις συχνότητες ξεκίνησε τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση ειδήσεων και εκπομπών μέσω κρατικών συχνοτήτων. Επόμενο ήταν λοιπόν ότι η τηλεόραση αλλά και....
η ραδιοφωνία να βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του.

Άρθρο του συντάγματος για την ραδιοτηλεόραση :

Την εικόνα αυτή είχε

κατά νου και ο συνταγματικός νομοθέτης του 1976 γι' αυτό και το άρθρο για τη ραδιοτηλεόραση (άρθρο 15 παρ.2 Σ) διαμορφώθηκε ως εξής: «Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους».

Ο κρατικός αυτός έλεγχος δικαιολογείται σε 2 επίπεδα: α) διότι οι συχνότητες είναι δημόσια περιουσία, οπότε ο κάτοχος τους δικαιούται σε έλεγχο της χρήσης τους και β) η μετάδοση πληροφοριών και απόψεων μέσω της τηλεόρασης πέρα από ατομικό δικαίωμα του καθενός αποτελεί και θεσμική εγγύηση για τη δημοκρατία μας με αποτέλεσμα να πρέπει να υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για την τήρηση των όρων ισότητας και ελεύθερης πρόσβασης όλων στην ενημέρωση.

Λογοκρισία και προπαγάνδα υπέρ των κυβερνήσεων

Όσο λοιπόν η τηλεόραση αποτελούσε κρατική καθαρά υπόθεση, ο κρατικός έλεγχος ήταν αυτονόητος (μάλιστα ως ένα βαθμό κατέληγε και στη λογοκρισία της τότε τηλεόρασης, καθώς η ίδια δεν αποτελούσε τίποτα περισσότερο από προπαγάνδα υπέρ του εκάστοτε κυβερνητικού έργου). Γρήγορα, όμως, ισχυρά πρόσωπα αντιλήφθηκαν τη δύναμη της τηλεόρασης και επεξεργάστηκαν την ιδέα των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών.

Όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί είναι παράνομοι!

Πώς όμως θα μπορούσε να συμβιβαστεί η μεσολάβηση ιδιωτικών παραγόντων στην παροχή μιας κατά βάση δημόσιας υπηρεσίας; Η λύση που δόθηκε ήταν το καθεστώς προηγούμενης αδειοδότησης. Καθένας έχει το δικαίωμα να ανοίξει ιδιωτική τηλεοπτική επιχείρηση, αφού προηγουμένως λάβει την έγκριση (υπό μορφή άδειας) από το κράτος. Η άδεια αυτή έχει για το κράτος διπλή σημασία: αφενός αποτελεί σημαντική πηγή εσόδων καθώς μια άδεια θα μπορούσε να κοστίζει τουλάχιστον 3-4 εκατομμύρια ευρώ και καθώς η άδεια ανανεώνεται περιοδικά το ποσό αυτό θα εισπράττονταν σε κάθε ανανέωση της, αφετέρου αποτελεί εχέγγυο της δημοκρατικότητας της τηλεόρασης. Κι αυτό γιατί το καθεστώς κρατικής εποπτείας επιτρέπει σε κρατικούς παράγοντες να ελέγχουν την αντικειμενικότητα και την υπό ίσους όρους πληροφόρηση, την ποιότητα του τηλεοπτικού προγράμματος, την τήρηση των όρων ανταγωνισμού και διαφήμισης…

Δεν ξέρω ακριβώς πόσα ιδιωτικά κανάλια έχει η ελληνική τηλεόραση, ξέρω, ωστόσο ότι ούτε ένα από αυτά δεν έχει υπαχθεί σε καθεστώς αδειοδότησης. Κανένα από αυτά δεν έχει διοικητική άδεια, παρά μόνο προσωρινή άδεια λειτουργίας από τους ΟΤΑ προκειμένου να εκπέμπει χωρίς οι συχνότητες του να μπερδεύον