Η επένδυση στην τοξικότητα βολεύει την κυβέρνηση

09:41 20/2/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Ο «αντισυστημισμός» και η τοξικότητα είναι τα δύο νέα λουλούδια που ανθούν εσχάτως στην πολιτική αντιπαράθεση, η οποία τείνει να εκτροχιαστεί, καθώς σε διάφορες φάσεις της διεξάγεται χωρίς όρους και όρια. Τελευταίο επεισόδιο του έργου ήταν η έμμεση αλλά σαφής υιοθέτηση υπαινιγμών περί κυβερνητικής ευθύνης στον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου, γιου της εισαγγελέως Σοφίας Καλογήρου, η οποία έχει ασχοληθεί σε δευτερεύοντα ρόλο με την υπόθεση των Τεμπών, και ανιψιού του

Γιώργου Αποστολάκη, πρώην βουλευτή της Νίκης.

Άρκεσε μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα από την πλευρά της μητέρας που αδόκητα έχασε το παιδί της στα 39 του χρόνια και η άμεση υιοθέτηση αυτής της ανάρτησης από πλήθος χρηστών των σόσιαλ μίντια για να βγουν μπροστά τέσσερα κόμματα – ο ΣΥΡΙΖΑ, η Πλεύση Ελευθερίας, η Ελληνική Λύση και το Κίνημα Δημοκρατίας του Κασσελάκη – να θέσουν θέμα διερεύνησης για «ερωτήματα που πληθαίνουν» κ.λπ. Όλα αυτά συνέβησαν πριν καν βγουν τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης, πριν η αστυνομική έρευνα καταλήξει στα αίτια του θανάτου και χωρίς καμιά απολύτως ένδειξη που να παραπέμπει στα «ερωτήματα που πληθαίνουν».

Το ότι αυτά συμβαίνουν στο πολιτικό πεδίο είναι πολύ σοβαρότερο από το τι γράφεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από μη έχοντες την ευθύνη της πολιτικής διαχείρισης του τεράστιου θέματος των Τεμπών, ιδίως μάλιστα λίγες μέρες πριν από τα συλλαλητήρια της δεύτερης επετείου της τραγωδίας στις 28 Φεβρουαρίου, τα οποία αναμένεται πως θα είναι ιδιαίτερα ογκώδη και θα δημιουργήσουν ένα ακόμα πεδίο πίεσης προς την κυβέρνηση.

Και είναι πολύ σοβαρότερο επειδή στην πολιτική αντιπαράθεση μπαίνουν τέτοια στοιχεία χωρίς καμιά απολύτως τεκμηρίωση – έτσι, απλώς, ως «ερωτήματα της κοινωνίας», χωρίς κανένα φίλτρο – από κόμματα που διαγκωνίζονται για τον προσπορισμό πολιτικού οφέλους από το θέμα των Τεμπών. Σαν να έχουμε έναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα συμπλεύσει πρώτος με ένα τμήμα της κοινωνίας που χαρακτηρίζεται «αντισυστημικό».

Η αγωνία τους όμως να αποκομίσουν εδώ και τώρα πολιτικό όφελος ή να μην χάσουν την κούρσα από τους άμεσους ανταγωνιστές τους στο ίδιο κοινό δεν είναι πολύ καλός σύμβουλος. Τουλάχιστον όχι όταν γίνεται τόσο βιαστικά και χωρίς στοιχεία. Κυρίως επειδή κάθε υπερβολή ή ανοησία που θα διαψευστεί θα κάνει ζημιά σε δύο επίπεδα: στη δική τους αξιοπιστία, αλλά και στην ίδια την προσπάθεια δικαίωσης των θυμάτων και των συγγενών τους.

Την ώρα που η κυβέρνηση είναι τόσο άσχημα στριμωγμένη από πολλούς δικούς της χειρισμούς, οι οποίοι δικαιολογούν την κοινωνική αίσθηση περί συγκάλυψης, είναι απολύτως βλακώδεις οι υπερβολές που τη βγάζουν από το αδιέξοδο και της δίνουν όπλα στην καθημερινή πολιτική διαχείριση. Είναι αυτοκτονικό το να προσφέρεις επιχειρήματα περί «συνωμοσιολογίας» σε μια κυβέρνηση που ελέγχεται και αδυνατεί να εξηγήσει π.χ. τη στάση της στην Εξεταστική.

Ο άνευ όρων και ορίων διαγκωνισμός για την προσέλκυση «αντισυστημικών» ψηφοφόρων, που συχνά διανθίζεται με χυδαιότητες, δεν είναι δύσκολο να προκαλέσει αντισυσπείρωση πάρα πολλών άλλων, οι οποίοι δεν έχουν καμιά όρεξη να δουν τη χώρα να κατρακυλάει σε έναν ακόμη ψευδοεμφύλιο. Είναι πικρή η πείρα της προηγούμενης δεκαετίας.

Και κάτι τελευταίο: Είναι σίγουροι όσοι πλειοδοτούν σε τοξικότητα ότι τα Τέμπη, σε δύο χρόνια και κάτι, θα είναι το υπ’ αριθμόν ένα κριτήριο ψήφου; Είναι σίγουροι ότι ο «αντισυστημισμός» δεν θα πάρει και πολλούς από αυτούς παραμάζωμα; Ας το ξανασκεφτούν.

Διαβάστε επίσης:

Μία απάντηση στην κυρία Βούλτεψη για τις απειλές με εξώδικα

Το «αντισυστημικό» σοκ φέρνει κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων

Εδώ ο Τραμπ, εκεί ο Τραμπ, πού είναι ο Τραμπ;