Ουκρανία: Τρία σενάρια για το τέλος του πολέμου

06:01 11/4/2022 - Πηγή: Το Ποντικι

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τερματιστεί με κάποιον τρόπο.

Τα σενάρια που επικρατούν είναι τρία: εκεχειρία, πραξικόπημα και ανατροπή του Πούτιν που οδηγεί σε συνθηκολόγηση και η λύση της «ευρωπαϊκής Συρίας». Τρία σενάρια με κοινό παρονομαστή: τίποτα δεν θα είναι ίδιο την επόμενη μέρα. Ένα νέο στάτους θα έχει ανατείλει.

Όταν το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι επικεντρώνει τις επιχειρήσεις στο Ντονμπάς, η πρώτη ανάγνωση ήταν ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατεβάζει τον πήχη

των προσδοκιών.

Τα όσα ακολούθησαν στο πεδίο των μαχών και στο επίπεδο των εντυπώσεων, η άρνηση του ΝΑΤΟ να εμπλακεί στρατιωτικά και η κλιμακούμενη πολιτική ένταση υπαγορεύουν στους αναλυτές του «Politico» την αναζήτηση και άλλων τρόπων για τον τερματισμό του εφιάλτη.

Do svidaniya, Vlad

«Για όνομα του Θεού, αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία». Τη φράση αυτή την είπε ο Τζο Μπάιντεν εκφράζοντας δυνατά αυτό που λένε αρκετοί και στην Ευρώπη. Δείχνουν να χάνουν και την υπομονή τους με τα παιχνίδια εξουσίας του Κρεμλίνου.

Γι’ αυτό στην Ουάσινγκτον και στο Λονδίνο ονειρεύονται τη μετα-Πούτιν εποχή και τους αρέσει. Για να φτάσουμε εκεί, ο Πούτιν πρέπει να εγκλωβιστεί ακόμη περισσότερο σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος, όπου, αφού θα υποχρεωθεί να στείλει κι άλλο στρατό στην Ουκρανία, θα πιει και το πικρό ποτήρι της επιστροφής των στρατιωτών μέσα σε φέρετρα. Η Ρωσία το έζησε αυτό στο Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με το όνειρο που βλέπουν Ουάσινγκτον και Λονδίνο, η ρωσική ελίτ αρχίζει να αισθάνεται άβολα για τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα στην Ουκρανία και συμμαχεί με στρατηγούς και πράκτορες για να δώσουν στον Πούτιν μια δόση από το δηλητήριο που κρατά ο ίδιος ως όπλο κατά των αντιπάλων του. Στόχος θα είναι η εξόντωση του Πούτιν, που μεθοδεύεται με παράλληλες μαζικές αντιπολεμικές κινητοποιήσεις. Μέσα από το χάος αναδύεται μία φιλοδυτική νέα γενιά ηγετών στη Μόσχα που φροντίζουν να βάλουν τέλος στον παραλογισμό του πολέμου.

Ποια είναι η πραγματικότητα: Η τελευταία φορά που οι Ρώσοι ανέτρεψαν με τη βία έναν ηγέτη ήταν το 1917 και σήμερα δεν φαίνονται στον ορίζοντα προσωπικότητες ανάλογες των αρχηγών των μπολσεβίκων.

Ας καθίσουμε στο τραπέζι

Αυτό είναι το καλό σενάριο. Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πιστεύει ακόμα στις διαπραγματεύσεις.

Δύο τα ζητήματα: Πόσες ουκρανικές υποχωρήσεις μπορεί να ανεχθεί η Δύση. Και πόσο αντέχει η δυτική οικονομία τις συνέπειες των κυρώσεων. Επειδή είναι σαφές ότι οι κυρώσεις δεν πλήττουν μόνο τη Ρωσία, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καλούνται να πληρώσουν το πολιτικό τίμημα για την αύξηση του κόστους ζωής και να παραδεχτούν ότι η πολιτική του στραγγαλισμού της Ρωσίας είναι αυτοκτονική και για την Ευρώπη.

Η Βικτόρια Νούλαντ, νούμερο 2 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έδωσε ένα πλαίσιο: «οι ρωσικές δυνάμεις έξω από την Ουκρανία, διασφάλιση της εθνικής και εδαφικής ακεραιότητας, ανοικοδόμηση και άρση των κυρώσεων». Αλλά πρόσθεσε ότι «είμαστε ακόμα πολύ, πολύ μακριά από αυτό».

Με άλλα λόγια οι Αμερικανοί δεν βλέπουν στο άμεσο μέλλον την ευόδωση των διαπραγματεύσεων, παρ’ ότι ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει αποσύρει το αίτημα για ένταξη στο ΝΑΤΟ, κάτι που διευκολύνει τη Μόσχα για να κάνει κι εκείνη μία κίνηση καλής θέλησης αποσύροντας τις δυνάμεις από την Ουκρανία – πλην του Ντονμπάς.

Ποια είναι η πραγματικότητα: Οι Δυτικοί δεν εμπιστεύονται τον Πούτιν και, ακόμα κι αν το Κρεμλίνο υπογράψει μία συμφωνία, με το προηγούμενο της εισβολής στην Ουκρανία οι ανατολικές χώρες της Ε.Ε. είναι δύσπιστες απέναντι στη Μόσχα, καθώς φοβούνται ότι την επόμενη φορά μπορεί να μπουν στο στόχαστρο εκείνες.

Πόλεμος χωρίς τέλος

Αυτό είναι το χειρότερο σενάριο. Στο αμερικανικό υπουργείο Άμυνας έχουν συζητηθεί και εφιαλτικά σενάρια για τη συνέχιση του πολέμου επί δέκα χρόνια…

Ο Ζελένσκι αρνείται να παραδώσει το Ντονμπάς, ο Πούτιν βρίσκεται καθηλωμένος σε έναν πόλεμο χωρίς ορατό τέλος και μάλιστα ο ένοικος του Κρεμλίνου δεν έχει σαφή εικόνα για το τι συμβαίνει στα πεδία των μαχών, καθώς κάποιοι φροντίζουν να τον κρατούν μακριά από την πραγματικότητα για να σώσουν τα κεφάλια τους.

Οι Ρώσοι μπορεί να καταλαμβάνουν πόλεις, αλλά αντιμετωπίζουν ανταρτοπόλεμο, μεγιστοποιώντας το κόστος για τον Κόκκινο Στρατό, όπως λέει η Τζένιφερ Καφαρέλα, επικεφαλής του αμερικανικού Ινστιτούτου Μελετών Πολέμου.

Η κατάσταση θα θυμίζει ολοένα και περισσότερο τη Συρία.

Τι θα συμβεί αν επικρατήσει αυτό το σενάριο; Το ΝΑΤΟ πιθανώς δεν θα εμπλακεί, αλλά ένας παρατεινόμενος πόλεμος θα έχει τεράστιες συνέπειες για όλους. Οι Ουκρανοί πρόσφυγες κατακλύζουν τη Δύση, καραβάνια προσφύγων, ξεσπά επισιτιστική κρίση σε πολλές χώρες, οι πληθωριστικές πιέσεις στις οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών προκαλούν κοινωνική ένταση και πολιτική αναταραχή. Αυτό δεν το θέλουν ούτε οι Ευρωπαίοι.

Για τους Αμερικανούς είναι μάλλον αδιάφορο, αφού ούτε καραβάνια μεταναστών θα δεχτούν ούτε έχουν πρόβλημα να κόψουν κι άλλο χρήμα…

Διαβάστε επίσης

Επικίνδυνη η ελληνική εμπλοκή στην Ουκρανία

Οι αναγκαστικές συνεργασίες αλλάζουν το παιχνίδι

ΚΚΕ κατά κυβέρνησης για τις επαφές με τη Νούλαντ