Προβλήματα σίτισης στους καρκινοπαθείς: Τι μπορούμε να κάνουμε εάν δεν τρώει ο ασθενής;

11:40 6/2/2025 - Πηγή: Το Ποντικι

Υπάρχουν περίοδοι στη θεραπεία ή νοσηλεία ενός ασθενούς που η σίτιση από το στόμα είναι ανεπαρκής ή και απολύτως αδύνατη, λόγω νόσησης ή ταυτόχρονης παρουσίας πολλών νοσημάτων, όπως ο καρκίνος, στον ίδιο ασθενή.

Αποτέλεσμα αυτού να μην καλύπτονται οι ανάγκες του οργανισμού σε θερμίδες, πρωτεΐνες και όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και να υπάρχει κίνδυνος μη ολοκλήρωσης της θεραπείας. Κατά συνέπεια ο ασθενής να οδηγείται σε υποθρεψία.

«Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που το σώμα νοσεί είναι απαραίτητο να μεριμνούμε για τη θρέψη του ασθενούς, αφού η υποθρεψία θα οδηγήσει στην αποδυνάμωση

του ανοσοποιητικού συστήματος και θα σταθεί εν τέλει εμπόδιο στην όποια θεραπεία», τονίζει ο κ. Ευμένης Π. Καραφυλλίδης BSC (HONS), MSC, NYSCDN Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος Διευθυντής Διαιτολογικού Τμήματος Metropolitan General.

Ο θερμιδικός και πρωτεϊνικός υποσιτισμός προκαλείται από:

Ανεπαρκή λήψη τροφής,ή ανεπαρκή διατροφικό σχεδιασμό,ή ανεπαρκή απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών που απαιτούνται για την κάλυψη των μεταβολικών απαιτήσεων.

Ο υποσιτισμός αυτός, αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, εξασθενεί τον οργανισμό και μειώνει την ανοχή στη θεραπεία. Για αυτούς τους λόγους, οι ειδικοί επιμένουν στη σημασία της λήψης πρωτεϊνών και θερμίδων. Καθώς επίσης και στη λήψη των βιταμινών και των ιχνοστοιχείων που είναι απαραίτητα.

Όταν ο ασθενής με καρκίνο δεν τρώει, τι κάνουμε;

«Εάν σκέφτεστε να ξεκινήσετε να παίρνετε διατροφικά συμπληρώματα, ή εάν έχετε ήδη ξεκινήσει να τα χρησιμοποιείτε, μπορούμε να σας βοηθήσουμε να το επανεξετάσετε. Διατροφικά συμπληρώματα πρέπει να συστήνονται και να συνταγογραφούνται, όταν υπάρχει καρκινική καχεξία, μείωση του μυϊκού ιστού, πτώση του ανοσοποιητικού ή η τροφή του ασθενούς δεν είναι επαρκής.

Η χρήση των συμπληρωμάτων πρέπει να ορίζεται και να ελέγχεται από τον κλινικό διαιτολόγο μετά από προσεκτική αξιολόγηση. Στόχος είναι η κάλυψη των αναγκών του οργανισμού του, η βελτίωση των δυνάμεων και η διατήρηση του σωματικού του βάρους. Η φυσιολογική σίτιση από το στόμα είναι η προτιμότερη οδός και θα πρέπει να χρησιμοποιείται πάντα, εφόσον είναι δυνατόν. Είναι αναγκαίο να αναφερθεί ότι η καλύτερη διατροφική υποστήριξη θα προέλθει με τον συνδυασμό κανονικής τροφής και συμπληρωμάτων, διότι τα διατροφικά συμπληρώματα δεν πρέπει να αντικαθιστούν τα φυσικά τρόφιμα, αλλά να τα συμπληρώνουν όταν χρειάζεται», εξηγεί.

Αν ο ασθενής με καρκίνο δεν τρώει καθόλου από το στόμα, πώς το αντιμετωπίζουμε;

«Στις περιπτώσεις που η δια του στόματος σίτιση είναι πιο δύσκολη (π.χ. λόγω μειωμένης λειτουργικότητας του πεπτικού σωλήνα ή μειωμένης ικανότητας κατάποσης κλπ.) περιορίζεται η θρεπτική υποστήριξη από αυτή την οδό, διότι συχνά δεν είναι δυνατόν να καλύψει το σύνολο των ενεργειακών απαιτήσεων του ασθενούς. Για το λόγο αυτό, ο ασθενής θα λάβει επιπλέον εντερική ή περιφερική παρεντερική ή ολική παρεντερική σίτιση, που αποτελούν μεθόδους τεχνητής διατροφής, στοχεύοντας στην πλήρη κάλυψη των αναγκών του. Ωστόσο, ακόμα και ως συμπληρωματική των άλλων μεθόδων, η από του στόματος διατροφή θα πρέπει να ενθαρρύνεται, εφόσον είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί και δεν θα δημιουργήσει επιπλοκή στην κατάσταση του ασθενούς», τονίζει.

Εντερική διατροφή στους καρκινοπαθείς ασθενείς:

Η εντερική διατροφή πρέπει πάντοτε να προτιμάται από την παρεντερική, εφόσον αυτό είναι δυνατόν, αφού χρησιμοποιεί τον πεπτικό σωλήνα, δηλαδή την φυσιολογική πεπτική οδό και παρουσιάζει λιγότερες επιπλοκές από την παρεντερική διατροφή. Οι οδοί χορήγησης της εντερικής διατροφής είναι η ρινική κοιλότητα (σίτιση μέσω ρινογαστρικού, ρινοδωδεκαδακτυλικού, ρινονηστιδικού καθετήρα), η κοιλιακή χώρα (σίτιση μέσω γαστρικού καθετήρα) και η νήστιδα (σίτιση μέσω νηστιδικού καθετήρα).

Παρεντερική διατροφή στους καρκινοπαθείς ασθενείς:

«Συστήνεται σε περιπτώσεις μη λειτουργικού πεπτικού σωλήνα (απόφραξη, ειλεός κλπ.), σε σοβαρή υποθρεψία, σε σοβαρές διάρροιες και άλλες καταστάσεις που καθιστούν αδύνατη τη χρήση του πεπτικού σωλήνα.

Στόχος της χρήσης των εναλλακτικών οδών σίτισης είναι η επαρκής θρεπτική υποστήριξη του ασθενούς, η διατήρηση των δυνάμεων του και η εξασφάλιση ποιοτικότερου τρόπου ζωής, βοηθώντας τον φυσικά να είναι ανθεκτικός και να καταφέρει να υποστηρίξει οργανικά τις εκάστοτε θεραπείες μειώνοντας έτσι τον χρόνο νοσηλείας και ανάρρωσης του. Και στην εντερική και παρεντερική σίτιση μπορούν να χορηγηθούν σκευάσματα ειδικής διατροφής, τα οποία θα δώσουν τις θερμίδες, τις πρωτεΐνες και τα λοιπά θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός σε μικρούς ή μεγάλους όγκους, ανάλογα με την ανεκτικότητα ή το είδος της σίτισης, και χωρίς να επιβαρύνουν άλλο το σώμα», καταλήγει ο κ. Καραφυλλίδης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος των μεθόδων αυτών καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, εφόσον πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις.

Διαβάστε επίσης:

ΕΟΦ: SOS για φάρμακο στυτικής δυσλειτουργίας με επικίνδυνη ουσίαγια την καρδιά

Νέα μελέτη: Τα βακτήρια του στόματος μπορεί προβλέπουν αυξημένο κίνδυνο άνοιας;

Υπουργείο Υγείας για τις προληπτικές εξετάσεις των πολιτών που δεν έχουν αϋλη συνταγογράφηση: «Έχεις γράμμα»