Tomorrow's storeys: ανοιχτή συζήτηση στη Διπλάρειο Σχολή

17:24 14/3/2017 - Πηγή: Culture Now

Πώς φαντάζεται κανείς το μέλλον της Αθήνας; Καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες διαμορφώνουν αφηγήσεις για το μέλλον των Αθηναίων και τις παρουσιάζουν σε μια ανοιχτή συζήτηση για όλους. Από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στη Διπλάρειο Σχολή.

Δύο μήνες πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης Tomorrows, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φιλοξενεί στη Διπλάρειο Σχολή το Tomorrow’s Storeys, μία πρωτοβουλία του αρχιτέκτονα

Liam Young με στόχο την παραγωγή κριτικών μυθοπλασιών για το μέλλον της Αθήνας.

Συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, εικαστικοί, σκηνοθέτες, φωτογράφοι και αρχιτέκτονες θα συναντηθούν στη Διπλάρειο Σχολή και θα συνεργαστούν για τρεις ημέρες, από 17 έως 19 Μαρτίου, για να διαμορφώσουν από κοινού αφηγήσεις για τη μελλοντική ζωή των κατοίκων της Αθήνας.

Ξεκινώντας από τρέχοντα ζητήματα, φαινόμενα και τάσεις της πόλης, οι συμμετέχοντες θα φανταστούν πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η αυριανή καθημερινότητα, εστιάζοντας σε ένα υπαρκτό οικοδομικό τετράγωνο του κέντρου. Μέσα από συζητήσεις, εικονογραφήσεις και υποθέσεις, η ομάδα εργασίας θα διαμορφώσει ένα πορτραίτο για την καθημερινότητα των κατοίκων, πιθανολογώντας για τις ανάγκες αλλά και τη δυναμική της μελλοντικής Αθήνας.

Κατά τον Λίαμ Γιανγκ, σε μια εποχή κατά την οποία οι εξελίξεις είναι πάρα πολύ γρήγορες και το παρόν πιο σύντομο και άμεσο από ποτέ, εγχειρήματα με υποθετικό και αναστοχαστικό χαρακτήρα είναι ιδιαιτέρως πολύτιμα, καθώς μπορούν να φωτίσουν πλευρές ενός μέλλοντος που μοιάζει δυστοπικό και άγνωστο.

«Το μέλλον από μόνο του σήμερα είναι ένα επείγον εγχείρημα που επιζητεί ουσιαστική ενασχόληση από τις σημερινές γενιές.»

Την Κυριακή 19 Μαρτίου, θα πραγματοποιηθεί συζήτηση ανοιχτή στο κοινό, όπου οι συμμετέχοντες της ομάδας θα παρουσιάσουν τα αποτελέσματα του εργαστηρίου.

Συντελεστές

Στην ομάδα εργασίας συμμετέχουν οι:
Liam Young: αρχιτέκτονας, κινηματογραφιστής
Leigh Alexander: συγγραφέας
James Bridle: καλλιτέχνης, συγγραφέας
Bruce Sterling: συγγραφέας
Μαρίνα Γιώτη: σκηνοθέτρια, εικαστικός
Πάνος Δραγώνας: αρχιτέκτονας
Πάνος Μιχαήλ: φωτογράφος
Ιωάννα Μπουραζοπούλου: συγγραφέας

Οι συζητήσεις του εργαστηρίου θα εικονογραφηθούν από τον Κώστα Χαρίτο.

Οι ιστορίες, οι οποίες θα παραχθούν, θα αποτελέσουν το περιεχόμενο της νέας εγκατάστασης που θα διαμορφώσει ο Λίαμ Γιανγκ ειδικά για την έκθεση Tomorrows.

Επιμέλεια: Δάφνη Δραγώνα, Πάνος Δραγώνας
Οργάνωση: Πάσκουα Βοργιά, Ηρακλής Παπαθεοδώρου

Διαβάστε περισσότερα

Ο Liam Young είναι θεωρητικός αρχιτέκτονας και κινηματογραφιστής που δραστηριοποιείται στους χώρους συνάντησης μεταξύ design, μυθοπλασίας και μέλλοντος. Γεννημένος στην Αυστραλία, ζει στο Λονδίνο και είναι ιδρυτής του Tomorrow’s Thoughts Today, ενός ομίλου προβληματισμού που διερευνά τις δυνατότητες φανταστικής, θεωρητικής και υποθετικής αστικής ανάπτυξης. Συν-διευθύνει επίσης το νομαδικό ερευνητικό εργαστήριο Unknown Fields Division, που ταξιδεύει ανά τον κόσμο, σε αποστολές και κινηματογραφήσεις, προκειμένου να καταγράψει ανερχόμενες τάσεις και να αποκαλύψει αδύναμα σημεία από πιθανά μέλλοντα. O Λίαμ Γιανγκ υπήρξε παραγωγός μιας ταινίας μικρού μήκους που ήταν υποψήφια στα βραβεία BAFTA (Βρετανική Ακαδημία Κινηματογραφικής και Τηλεοπτικής Τέχνης). Έχει παρουσιάσει πρεμιέρες ταινιών του στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λονδίνου, ενώ έργα του βρίσκονται σε συλλογές μουσείων, όπως το Victoria & Albert Museum του Λονδίνου, το Museum of Metropolitan Art της Νέας Υόρκης και το Powerhouse Museum του Σύδνεϋ. www.tomorrowsthoughtstoday.com

Η Leigh Alexander γράφει για τα σημεία τομής μεταξύ τεχνολογίας και ποπ κουλτούρας. Είναι υπεύθυνη για το τεχνολογικά podcast της Guardian, διατηρεί τη στήλη “Oracles of the Web” στο site Motherboard και ασχολείται περιστασιακά με τον αφηγηματικό σχεδιασμό σε ανεξάρτητα βιντεοπαιχνίδια. Εξέδωσε πρόσφατα τη cyberpunk νουβέλα Monitor, ενώ ξεκίνησε μια σειρά βίντεο ASMR αφιερωμένη στο vintage computing. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα έργα της στο leighalexander.net/about.

Ο James Bridle είναι Βρετανός καλλιτέχνης και συγγραφέας που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις ανά τον κόσμο και στο Ίντερνετ, ενώ έχει λάβει αναθέσεις από φημισμένες γκαλερί και ιδρύματα όπως το Victoria & Albert Museum και το Barbican του Λονδίνου, η Τριενάλε Αρχιτεκτονικής του Όσλο και η Μπιενάλε Design της Κωνσταντινούπολης. Κείμενά του για τη λογοτεχνία, τον πολιτισμό και τα δίκτυα έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά όπως το Wired, το Domus, το Cabinet, η Atlantic, η Guardian, ο Observer και πολλά άλλα, είτε έντυπα είτε ηλεκτρονικά. Δίνει συχνά διαλέξεις σε συνέδρια, πανεπιστήμια και άλλες εκδηλώσεις. Η διατύπωση του ερευνητικού του πρότζεκτ, Νέα Αισθητική (New Aesthetic), έχει πυροδοτήσει συζητήσεις, διαφωνίες και δημιουργικά εγχειρήματα σε διαφορετικά επιστημονικά πεδία. Περισσότερα για το έργο του στην ιστοσελίδα http://booktwo.org.

Ο Bruce Sterling είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος, επιμελητής και κριτικός. Γνωστός κυρίως από τα δέκα μυθιστορήματά του επιστημονικής φαντασίας, γράφει επίσης διηγήματα, κριτικές για βιβλία και το design, άρθρα γνώμης και εισαγωγές σε βιβλία. Εκτός από τα μυθιστορήματά του, έχει εκδώσει επίσης τα βιβλία The Hacker Crackdown: Law and Disorder on the Electronic Frontier (1992), Tomorrow Now: Envisioning the Next Fifty Years (2003), Shaping Things (2005), The Epic Struggle of the Internet of Things (2014). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι μια συλλογή ιταλικών ιστοριών επιστημονικής φαντασίας με τίτλο Utopia Pirata: I Racconti Di Bruno Argento (2016). Έχει προκληθεί ως «Φιλοξενούμενος Οραματιστής» στο Art Center College of Design, στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια (2005 και 2011), στο Sandberg Instituut του Άμστερνταμ (2008), στο Κέντρο Επιστημών και Φαντασίας του Arizona State University (2013) και στο Arthur C. Clarke Center για την Ανθρώπινη Φαντασία (2016). Υπήρξε επίσης προσκεκλημένος επιμελητής στο Share Festival Ψηφιακής Τέχνης και Κουλτούρας του Τορίνο (2008) και επιμελητής του Casa Jasmina στο Fab Lab του Τορίνο (2015).

H Μαρίνα Γιώτη είναι κινηματογραφίστρια και εικαστικός, με βάση της την Αθήνα. Σπούδασε χημική μηχανική, περιβαλλοντική διαχείριση (MSc), κινηματογράφο, καθώς και media & επικοινωνία (MA) στην Ελλάδα, τη Μεγάλη Βρετανία και το Βέλγιο. Παρά τη συμβατική κινηματογραφική της εκπαίδευση, η δουλειά της διερευνά τις αισθητικές και αφηγηματικές δυνατότητες των μέσων, μέσα από βίντεο, εγκαταστάσεις και υβριδικά έργα. Στο κινηματογραφικό της έργο, συχνά επεξεργάζεται παλιό, προϋπάρχον αρχειακό υλικό, για να επαναπροσεγγίσει και να επαναφηγηθεί παλιές, ξεχασμένες ιστορίες. Έχει επίσης συνεπιμεληθεί δύο εκθέσεις και έχει οργανώσει προβολές πειραματικών ταινιών και ντοκιμαντέρ για κινηματογραφικά φεστιβάλ. Οι ταινίες και οι εγκαταστάσεις της έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις και κινηματογραφικά φεστιβάλ (Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Τορόντο, transmediale Βερολίνου, Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Jeonju Νότιας Κορέας, Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βιέννης – Viennale, Les Rencontres Internationales) και εκθέσεις (Art Space Pythagorion Σάμου, 5η Mπιενάλε Θεσσαλονίκης, Media Art Mπιενάλε του Βρότσλαβ, Bozar Βρυξελλών, CaixaForum Βαρκελώνης, Ίδρυμα ΔEΣTE, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και Στέγη του ιδρύματος Ωνάση). Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει την πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους, ένα ντοκιμαντέρ που διαδραματίζεται στο Κάιρο, με πρωταγωνιστή τον Alan Bishop, του συγκροτήματος Sun City Girls και της δισκογραφικής εταιρείας Sublime Frequencies.

Η Δάφνη Δραγώνα είναι επιμελήτρια και θεωρητικός με βάση το Βερολίνο. Είναι μέρος της βασικής επιμελητικής ομάδας του φεστιβάλ για την τέχνη και τον ψηφιακό πολιτισμό, transmediale. Εστιάζει το ενδιαφέρον της σε μετά-ψηφιακές καλλιτεχνικές πρακτικές και μεθοδολογίες καθώς και σε εναλλακτικές, υποδομές και συστήματα που επιδιώκουν την κριτική ενδυνάμωση χρηστών και πολιτών. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ακαδημαϊκές εκδόσεις, καταλόγους εκθέσεων και περιοδικά πολιτισμού και τέχνης. Έχει συνεργαστεί με μουσεία και φεστιβάλ. Μεταξύ άλλων έχει επιμεληθεί ή συνεπιμεληθεί τα ακόλουθα: Homo Ludens Ludens (Laboral, 2008), Mapping the Commons – Athens (ΕΜΣΤ, 2010), Data Bodies - Networked Portraits (Fundacion Telefonica & Alta Tecnologia Andina 2011), Datenspiel/Dataplay (Ινστιτούτο Γκαίτε & Frown, 2013), Εκ Νέου (ΕΜΣΤ, 2013) , Home/s (Ινστιτούτο Γκαίτε & Μουσείο Μπενάκη, 2013), New Babylon Revisited (Ινστιτούτο Γκαίτε, 3 137, Space Under, Circuits & Currents, 2014), την έκθεση και το συνέδριο της transmediale 2015 Capture All, το συνέδριο της transmediale 2017 ever elusive. Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Πάνος Δραγώνας είναι αρχιτέκτονας, επιμελητής και καθηγητής Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Το 2012 ήταν εθνικός επίτροπος και συνεπιμελητής της έκθεσης Made in Athens στη 13η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Έχει συνεπιμεληθεί επίσης τις εκθέσεις Adhocracy [Athens] (2015), Rethink Athens (2013), 14F/21GR – Νέοι αρχιτέκτονες από τη Γαλλία και την Ελλάδα (2012) και τη 2η Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων (1998). Από το 2001 έως το 2013 ήταν σύμβουλος έκδοσης των επιθεωρήσεων Αρχιτεκτονικά Θέματα και Θέματα Χώρου + Τεχνών. Το ερευνητικό και σχεδιαστικό έργο του επικεντρώνεται στους μετασχηματισμούς των ελληνικών πόλεων κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και στις σχέσεις μεταξύ κινηματογράφου, αρχιτεκτονικής και μοντέρνας πόλης. www.deltarchi.com

O Πάνος Μιχαήλ γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Εργάζεται ως φωτογράφος και ψηφιακός καλλιτέχνης, ενώ παράλληλα, εδώ και αρκετά χρόνια, δημιουργεί ψηφιακά ιντερνετικά σύμπαντα και συνθέσεις, οι οποίες με έναν ποιητικό και συγχρόνως ωμό αισθητικά τρόπο περιγράφουν ή αποκρυσταλλώνουν τη σύγχρονη μητροπολιτική πραγματικότητα. Ως φωτογράφος έχει συνεργαστεί με περιοδικά, με πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες της πόλης (Bijoux de Kant, Create an Accident, Blitz, Elephas Tilensis κ.ά.), με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, με ιστορικά θέατρα όπως το Θέατρο Τέχνης, με τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, τον φωτογράφο Σπύρο Στάβερη κ.ά. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, καθώς στην τελευταία ομαδική έκθεση Connected που διοργάνωσε λίγο πριν από το θάνατό του ο σημαντικός εικαστικός Νίκος Αλεξίου. Είναι συνεργάτης του lifo.gr ως φωτογράφος και συντάκτης πολιτιστικών θεμάτων.

H Ιωάννα Μπουραζοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Συγγράφει μυθιστορήματα, θεατρικά και διηγήματα. Τα έργα της εντάσσονται κυρίως στα είδη της πολιτικής φαντασίας και της δυστοπικής λογοτεχνίας. Έχει συμμετάσχει ως ομιλήτρια σε εθνικά και διεθνή φεστιβάλ, εκθέσεις και στρογγυλά τραπέζια. Διηγήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικές εφημερίδες, περιοδικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Έχουν εκδοθεί πέντε μυθιστορήματά της και ένα βιβλίο για παιδιά. Το μυθιστόρημα Τι είδε η Γυναίκα του Λωτ;, που κυκλοφορεί στα ελληνικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά, συμπεριλήφθηκε στη λίστα της εφημερίδας The Guardian με τα καλύτερα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του έτους 2013. Της έχουν απονεμηθεί τα εξής βραβεία καλύτερου μυθιστορήματος: The Athens Prize for Literature για το έτος 2007, Λογοτεχνικό Βραβείο ΚΛΕΨΥΔΡΑ για το έτος 2014 και Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 2014. Έχει λάβει υποτροφίες από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου της Γαλλίας (2012) και το Υπουργείο Παιδείας, Επιστημών και Τεχνών του γερμανικού κρατιδίου της Βαυαρίας (2016).

Ο Κώστας Χαρίτος γεννήθηκε στα Ιωάννινα και τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εικονογράφος και εννοιολογικός καλλιτέχνης. Έχει δουλέψει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για παιδικά βιβλία, board games, tabletop RPGs (White-Wolf publishing) και ανεξάρτητα βιντεοπαιχνίδια. Αυτή την περίοδο δουλεύει στο προσωπικό του πρότζεκτ που κινείται στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας και του cyberpunk. Δείγματα της δουλειάς του μπορείτε να βρείτε στο https://www.artstation.com/artist/costasharitos και στο http://hyaloclastics.tumblr.com/.

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά, χωρίς διερμηνεία στα ελληνικά.