«Λευκοί ελέφαντες» και ματαιοδοξία

02:37 4/4/2012 - Πηγή: OnSports

Η ιδιωματική έκφραση «λευκός ελέφαντας» υποδηλώνει σε αρκετές γλώσσες κάτι που είναι εξαιρετικά πολυέξοδο συγκριτικά με την χρησιμότητά του.

Η φράση έλκει την καταγωγή της από το Σιάμ (επίσημο όνομα της σημερινής Ταϊλάνδης μέχρι το 1949) όπου ο λευκός ελέφαντας εθεωρείτο ιερό και σπάνιο ζώο.

Λέγεται πως, όποτε ο βασιλιάς του Σιάμ θύμωνε με έναν αυλικό του, του χάριζε έναν λευκό ελέφαντα. Το σπάνιο αυτό ζώο απαιτούσε ιδιαίτερη φροντίδα και τροφή και μακροπρόθεσμα αυτά τα μεγάλα έξοδα για την συντήρησή του οδηγούσαν τον κάτοχό του στην χρεοκοπία

και την κατάρρευση.

Η φράση αυτή μου ήρθε στο νου διαβάζοντας για το δημοσίευμα της βελγικής εφημερίδας «De Morgen» μετά το οδοιπορικό που έκανε στους χώρους που βρίσκονται οι Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις που χρησιμοποιήθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Οι Βέλγοι, βέβαια, δεν κομίζουν γλαύκα στην Αθήνα. Δεν είναι κάτι καινούργιο για μας που το ζούμε καθημερινά και βλέπουμε αυτούς τους «λευκούς ελέφαντες» που απαίτησαν για την κατασκευή τους υπέρογκα ποσά, να έχουν περιέλθει πλέον σε αχρησία, αφού δεν είχε γίνει όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε ο παραμικρός σχεδιασμός για την μετα-ολυμπιακή τους χρήση.

Δεκάδες «λευκοί ελέφαντες» που η δημιουργία τους έβαλε το δικό της... λιθαράκι στην κλιμάκωση της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα όχι μόνο ως κόστος κατασκευής αλλά κυρίως ως νοοτροπία μιας χώρας που ζούσε το σήμερα και δεν σκεφτόταν το αύριο.

Δεκάδες «λευκοί ελέφαντες» που ακόμα και τώρα που δεν έχουν την παραμικρή χρησιμότητα και παρόλο που σε πολλούς απ΄ αυτούς έχει μπει «λουκέτο» και είναι κλειστοί για το ευρύ κοινό, εξακολουθούν να κοστίζουν στο ελληνικό κράτος , ένα καθ’ όλα αξιοσέβαστο ποσό ετησίως.

Kι όμως, τότε, οκτώ χρόνια πριν, οι όποιες φωνές για την αβάσταχτη επιβάρυνση που θα φέρει στη χώρα η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων πνίγονταν μέσα στον γενικότερο ενθουσιασμό ή - ακόμα χειρότερα - στηλιτεύονταν ως χειρίστης μορφής προπαγάνδα των «εχθρών» της χώρας.

Οι περισσότεροι ζούσαν τη φρενίτιδα των Αγώνων, όλοι σχεδόν συναίνεσαν στη δημιουργία εγκαταστάσεων που όμοιές τους δεν έχουν δημιουργηθεί ξανά, σχεδόν χλευάζονταν οι προκατασκευασμένες Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις της Ατλάντα και της Βαρκελώνης και ας μεταμορφώθηκε, ειδικά η πρωτεύουσα της Καταλωνίας, ολοκληρωτικά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε μια σύγχρονη, όμορφη και άκρως λειτουργική πόλη.

Τα θέλαμε όλα πλούσια και μεγάλα αδιαφορώντας για το αν θα μπορούσαν αυτές οι τεράστιες και πολυδάπανες εγκαταστάσεις να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον και να αποσβέσουν τα χρήματα που σπαταλήθηκαν γι’ αυτές.

Και φυσικά κανείς δεν βρέθηκε να αποτρέψει αυτό το… εγχείρημα, αφού στην Ελλάδα της μίζας και της διαφθοράς όλο και κάποιοι (που θα ήταν πολλοί…) επωφελήθηκαν από τα υπέρογκα κονδύλια που σπαταλήθηκαν για τον… ιερό σκοπό της τέλεσης των Αγώνων, για να βάλουν… κατιτίς στην τσέπη.

Και τώρα, που το παιδάκι με το καραβάκι έχει πια ενηλικιωθεί, προσγειωμένο - πιθανότατα